پوست - مو - زیبائی 2

جذابیت، جوانی، زیبایی از یک صورت تصویری ماندگار و زیبا می‌سازند. اما چرا می‌گویند یک صورت زیبا و دیگری نازیباست؟ زیبایی چیست و چه صورت‌هایی زیبا شناخته می‌شوند؟ جراحان و متخصصان زیبایی چه تغییراتی در چهره به وجود می‌آورند که آن را جذاب و زیبا می‌سازند؟
خصوصیات یک چهره زیبا
آنها که زیبا هستند
برداشت و مفهوم زیبایی در جوامع گوناگون بسیار متفاوت است. تبلیغات رسانه‌های گروهی، فیلم‌ها و نوشته‌ها نیز بر معیارهای ما از زیبایی موثر خواهند بود. به عنوان مثال بینی پهن در جامعه ما زیبا نیست ولی در کشور گینه نماد زیبایی و جذابیت است. یا در بسیاری از کشورهای اروپایی و امریکایی و کشور خودمان، دندان‌هایی سفید و ردیف زیبا به نظر می‌رسند ولی در بعضی کشورهای افریقایی سیاه کردن همه دندان‌ها با مواد رنگی و شیمیایی خاص، گامی در جهت زیباتر شدن به شمار می‌رود. زیبایی به مجموعه‌ای از خصوصیات گفته می‌شود که احساس خوشایندی را در ذهن به وجود آورند و باعث جذابیت شوند. به زبان دیگر هر چه صورت یک فرد به ظاهر انسانی نزدیک‌تر باشد، زیباتر به نظر می‌رسد. هر چه یک صورت با طبیعت هماهنگی و توازن بیشتری داشته باشد، جذابیت افزون‌تری خواهد داشت چون سلامت، زنده بودن و شادی و خوبی را به نمایش می‌گذارد.

زیبایی از نگاه جامعه
زیبایی ظاهری فرد اثرات زیادی در روابط اجتماعی فرد و تاثیر او بر اطرافیانش در جامعه خواهد داشت. حقیقت این است که بیشتر ما در برخورد اول با یک شخص غریبه، زیبایی ظاهری فرد را ملاکی برای ارزیابی شخصیت او قرار می‌دهیم. نتایج یک تحقیق که در یکی از دانشگاه‌های لندن انجام شد، نشان داد که از میان 11 هزار فردی که مورد مطالعه قرار گرفته بودند، افرادی که زیبایی ظاهری بیشتری داشتند، درآمدی بیش از دیگران کسب می‌کردند و کسانی که زیبایی ظاهری کمتری داشتند 13درصد درآمد کمتری از دیگران داشتند. محققان اعتقاد دارند علت این پدیده اعتماد به نفسی است که زیبایی ظاهری به شخص می‌بخشد تا در موقعیت‌های شغلی و اجتماعی موثرتر و مطمئن‌تر عمل کند، بعضی اعتقاد دارند زیبایی ظاهری به فرد این امکان را می‌دهد که از منافع و امکانات جامعه بیشتر استفاده کند به عنوان مثال، شغل بهتری کسب کند، و در حرفه خود پیشرفت کند و یا بتواند شریک زندگی مناسب‌تری انتخاب کند.

خصوصیات یک چهره زیبا
گر چه می‌گویند ، مطالعات علمی نشان داده‌اند، چهره‌هایی که به نظر ما زیبا و جذاب به نظر می‌رسند، ویژگی‌های خاصی دارند که این ویژگی‌ها را در 3 گروه اصلی می‌توان جای داد: )1 سلامت و تندرستی، ) 2زیبایی، )3 حالتی از معصومیت چهره کودکان
همچنین تحقیقات علمی و روان‌شناسی در جامعه امروز جهان، معیارهای خاصی را برای چهره زیبا در نظر می‌گیرند که البته مطلق نیستند. آکادمی جراحی زیبایی امریکا، مشخصات یک چهره زیبا برای خانم‌ها را پوست کمی برنزه و نه رنگ پریده، صورتی باریک و بدون چربی اضافه، لب‌های پر، ابروهای پر و تیره، مژه‌های بلند و باریک، گونه‌های برجسته، پلک‌های باریک، بینی باریک، پوست شفاف و کشیده و بدون چین و چروک، دندان‌های سفید و مرتب، چشم‌های درشت و شفاف، پیشانی بلند، در نظر می‌گیرند در مقابل ویژگی‌های یک چهره زیبا برای آقایان؛ پوست تیره‌تر و سبزه، صورت جمع‌وجور و باریک با چربی‌کم، لب‌های قرینه، ابروهای تیره و مژه‌های پر، پهن‌تر بودن نیمه فوقانی صورت نسبت به نیمه تحتانی، چانه برجسته که نشاندهنده قدرت مرد است، فک پایین قوی و بازاویه‌‌های مشخص، ابروهای پر و تیره، شیار بین‌ بینی و لب کم‌عمق و پلک‌های نازک، است. این معیارها در جامعه‌های مختلف ممکن است کمی متفاوت باشد و سلیقه شخصی افراد مختلف نیز بر معیارهای ذهنی آنها از یک چهره زیبا موثر است ولی با وجود این، اصول و معیارهای زیبایی انسان در طول تاریخ و تا به امروز ثابت باقی مانده است.

عدد طلایی
مطالعات دانشمندان و اندازه‌گیری عناصر زیبای طبیعت مانند گل‌ها، حشرات و پرندگان نشان می‌دهد که همیشه یک نسبت طلایی و یک عدد مشخصی بین ابعاد عناصر زیبای طبیعت وجود دارد. و این عدد 1/618 است. این نسبت در ابعاد چهره انسان و همچنین چشم‌انداز دندان‌ها هنگام لبخند زدن رعایت شده است. به این شکل که صورت‌هایی که موزون و هماهنگ به نظر می‌رسند، نسبت طول به عرضشان 1/618 است و همچنین اگر یک فرد یک داشته باشد، این نسبت به نوعی در نمای دندان‌هایش رعایت شده است. نسبت طلایی در گلبرگ‌های گل‌ها و اندازه‌های بدن حشرات و حلزون‌ها نیز خود را نشان می‌دهد.

ناقرینگی زیبا
اگر از یک صورت عکسی تهیه کرده و به وسیله فتوشاپ آن عکس را نصف کنیم و تلاش کنیم با استفاده از عکس یک نیمه صورت نیمه دیگر را ترسیم کنیم مشاهده می‌کنیم عکس حاضر با صورت طبیعی تفاوت دارد و این نشان می‌دهد که صورت انسان دقیقا قرینه نیست.

هر چهره‌ای با لبخند زیبا نیست
علاوه بر اجزاء صورت، حالت‌های صورت نیز بر جذابیت چهره اثر مستقیمی دارند. حالت‌هایی از چهره وجود دارند که با آن چهره جذاب است و حالت‌هایی وجود دارد که جذابیت چهره را می‌کاهد. به‌عنوان مثال آکادمی زیبایی امریکا معتقد است چهره‌هایی که حالت‌هایی از شادی، انرژی و آشنایی و خودمانی بودن را به نمایش می‌گذارند، جذاب‌تر به نظر می‌رسند.

بمبی ساعتی.... درون چهره زیبا
پیری، بزرگ‌ترین دشمن یک چهره زیبا است که زیباترین چهره‌ها را به تاراج غارتگری خود می‌برد. با پیر شدن، پوست قابلیت کشش خود را از دست می‌دهد و چشمانی درشت و پلک‌های باریک جای خود را به پلک‌هایی افتاده و چشمانی که رد پای پیری بر آن به جای مانده است می‌دهند گر چه تکنیک‌های جراحی مدرن زمان انفجار این بمب ساعتی را به تعویق می‌اندازند، ولی هنوز نتوانسته‌اند آن را به طور کامل از کار بیندازند

دیس هیدروز عبارت است از یک مشکل پوستی که مشخصه آن تاول های کوچک روی دست ها و پاها است که بروز آنها ظاهراً با استرس روحی ارتباط دارد. این تاول ها را می توان روی نوک و کناره های انگشتان دست و پا، و نیز روی کف دست و پا پیدا کرد.
علایم شایع
تاول های کوچک با خصوصیات زیر:
تاول ها بسیار کوچکند (1 میلی متر یا کوچکتر). این تاول ها بر روی نوک و کناره های انگشتان دست و پا، و نیز روی کف دست و پا ظاهر می شوند.
تاول ها غیر شفاف هستند و در عمق پوست قرار گرفته اند به طوری که هم سطح با پوست یا تنها مختصری برآمده به نظر می رسند. این تاول ها به سادگی نمی ترکند. نهایتاً، تاول های کوچک در هم ادغام شده و تاول های بزرگتری را تشکیل می دهند.
تاول ها ممکن است خارش داشته باشند یا درد ایجاد کنند، یا اینکه اصلاً علامتی نداشته باشند. تاول ها در برخورد با صابون ، آب ، یا مواد تحریک کننده بدتر می شوند.
علل
ناشناخته هستند. اما بروز آنها احتمالاً با دوره های اضطراب ، استرس ، و سرخوردگی در افراد جاه طلبی که احساسات خود را فرو می خورند ارتباط دارد. افراد دچار دیس هیدروز در گذراندن اوقاتی بدون دغدغه حتی هنگامی که استرس وجود ندارد مشکل دارند.
تعریق زیاد علت این مشکل محسوب نمی شود، اما اغلب همراه این مشکل وجود دارد.
عوامل افزایش دهنده خطر
استرس ، و سرماخوردگی یا آزردگی فرو خورده شده
شخصیت وسواسی
پیشگیری
کنترل کردن استرس عاطفی
اجتناب از تعریق زیاد
عواقب مورد انتظار
علایم را می توان با درمان کنترل کرد، اما عود علایم شایع است . البته این علایم نهایتاً خود به خود بهبود می یابند.
در افرادی که مشکلشان خفیف است ، تاول ها به صورت دوره ای ظاهر می شوند و پوست در بین این دوره ها به حالت طبیعی باز می گردد.
در افرادی که مشکلشان شدید است ، علایم شکل شدیدتری به خود می گیرند به طوری که گاهی پوست دائماً دچار پوسته ریزی و شقاق می شود.
عوارض احتمالی
گاهی عفونت باکتریایی ثانویه
درمان

اصول کلی
- حتی المقدور سعی کنید گرما و رطوب را از نواحی درگیر پوست دور کنید.
- جوراب های نخی و کفش های با کفی چرمی بپوشید. از پوشیدن کفش تنیس یا جوراب ها و کفش های ساخته شده از مواد مصنوعی خودداری کنید.
- جوراب ها و کفش های خود را مرتباً درآورید تا عرق بتواند بخار شود.
- برای جلوگیری از تماس دست ها با مواد تحریک کننده ، از دستکش های با دوام از جنس وینیل با آستر نخی استفاده کنید. مثال های مواد تحریک کننده عبارتند از: آب ؛ صابون ؛ پاک کننده ها؛ سیم ظرفشویی ؛ پودر شستشو، و سایر مواد شیمیایی .
- داخل دستکش را پس از استفاده خشک کنید. اگر دستکش سوراخ شد آن را دور بیاندازید.
- به هنگام پوست کندن یا آب گرفتن از میوه ها و سبزیجات اسیدی دستکش به دست کنید.
- برای تمیز کاری در منزل یا باغبانی از دستکش های چرمی یا بافته شده با دوام استفاده کنید.
- برای شستشوی ظرف ها در صورت امکان از دستگاه ظرفشویی خودکار استفاده کنید. یا اینکه از کسی دیگری بخواهید ظرف ها را بشویید.
- از تماس با مواد شیمیایی تحریک کننده مثل رنگ ؛ تینر و پولیش اتومبیل ، کفش پوش ، کفش ، اساس منزل ، و فلز خودداری کنید.
- قبل از انجام کارهای منزل یا شستن دست ها، حلقه یا انگشتری خود را درآورید.
- برای حمام گرفتن ، از آب ولرم و مقدار خیلی کم صابون ملایم استفاده کنید.
داروها
می توان برای کم کردن التهاب و خارش از استروییدهای مالیدنی استفاده کرد. استرویید مالیدنی را یک یا دو بار در روز پس از حمام استفاده کنید مگر طور دیگری تجویز شده باشد. اگر استروییدهای ملایم تر مؤثر واقع نشوند، امکان دارد استروییدهای قوی تر تجویز نشوند. ضمناً استفاده از داروهای ضد تعریق بر روی دست ها یا پاها ممکن است کمک کننده باشد.
فعالیت
از فعالیت یا محیط هایی که باعث استرس یا تعریق زیاد می شوند پرهیز کنید. البته تعریق علت بیماری نیست . اما می تواند آن را تشدید کند.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم دیس هیدروز را دارید.
اگر علایم عفونت در اطراف تاول ها ظاهر شوند (تورم ، قرمزی ، حساسیت به لمس ، یا گرمی )
اگر علی رغم درمان ، علایم در عرض یک هفته رو به بهبود نگذازند.
اگر بهبود آغاز شود اما دوباره تاول ها و علایم ظاهر شوند.

درماتیت شوره ای عبارت است از یک بیماری پوستی که مشخصه آن پوسته های چرب یا خشک سفید رنگ است . شوره سر در بزرگسالان و شیرخواران نوعی از درماتیت شوره ای است . این بیماری مسری نیست . جاهایی که می توانند دچار درماتیت شوره ای شوند عبارتند از: پوست سر، ابروها، پیشانی ، صورت ، چین های اطراف بینی ، پشت گوش و داخل مجرای خارجی گوش ، یا پوست روی تنه ، خصوصاً روی جناغ سینه یا در چین های پوستی .
علایم شایع
پوسته های سفید بر روی لکه های قرمز رنگ روی پوست . پوسته ها به ساقه موها می چسبند. این پوسته ها ممکن است با خارش همراه باشند، اما معمولاً درد وجود ندارد مگر این که عفونت بروز کرده باشد.
علل
ناشناخته هستند. امکان دارد عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو دخالت داشته باشند.
عوامل افزایش دهنده خطر
استرس
هوای گرم و مرطوب ، یا سرد و خشک
شامپو نزدن مرتب
پوست چرب
سایر اختلالات پوستی مثل روزاسه ، آکنه ، یا پسوریازیس
چاقی
بیماری پارکینسون
استفاده از لوسین های خشک کننده حاوی الکل
بیماری ایدز
پیشگیری
نمی توان از آن پیشگیری کرد. اما برای به حداقل رساندن شدت یا دفعات شعله ور شدن بیماری :
مرتباً از شامپو استفاده کنید.
چین های پوستی را پس از حمام کاملاً خشک کنید.
لباس غیرچسبان که تهویه را به راحتی امکان پذیر می سازد بپوشد.
عواقب مورد انتظار
این یک بیماری مزمن است ، غالباً بیماری مدت ها خاموش باقی می ماند. در هنگام مرحله فعال بیماری ، علایم را می توان با درمان کنترل کرد. این بیماری باعث ریزش مو نمی شود.
عوارض احتمالی
دست پاچگی و عدم احساس راحتی در برخوردهای اجتماعی
عفونت باکتریایی ثانویه در نواحی درگیر
واکنش به داروهای مالیدنی مورد استفاده در درمان
درمان

اصول کلی
تشخیص با دیدن ضایعات داده می شود.
روزانه یک بار سر خود را به خوبی شامپو کنید. طریقه شستن سر با شامپو اهمیت بیشتری از نوع شامپو دارد. هنگام شامپو کردن ، پوسته ها را با ناخن هایتان سست کنید و سرتان را حداقل 5 دقیقه مالش دهید.
داروها
برای رفع شوره مختصر سر می توانید از شامپوهای ضدشوره دارای سولفید سلنیم یا پیریتیون روی و نیز لوسیون های نرم کننده پوست استفاده کنید.
در موارد شدیدتر، امکان دارد شامپوهای حاوی قطران یا کرم پوست سر حاوی کورتیزون تجویز شود. برای مالیدن دارو روی پوست سر، موها را در قسمت کوچکی از سر هم باز کنید و پماد لوسیون را به خوبی روی پوست سر بمالید. این کار را در سایر نقاط مورد نظر تکرار کنید.
برای سایر نقاط بدن از استروییدهای مالیدنی استفاده می شود.
فعالیت
محدودیتی برای آن وجود ندارد. انجام فعالیت های خارج از خانه در تابستان ممکن است کمک کننده باشد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود. از خوردن غذاهایی که به نظر بیماری شما را بدتر می کنند خودداری کنید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم درماتیت شوره ای را دارید و اقدامات خودتان مؤثر نبوده اند.
اگر از نواحی درماتیت شوره ای مایع ترواش شود، کروت تشکیل شود، یا چرک خارج شود.

درماتیت تماسی عبارت است از التهاب پوست (به خصوص پوست دست ها، پاها، و کشاله ران ) به علت تماس با یک ماده تحریک کننده . درماتیت تماس مسری نیست .
علایم شایع
گاهی خارش
قرمزی مختصر
ایجاد ترک و شقاق در پوست
در موارد شدید، نواحی قرمز روشن که مایع از آنها تراوش می کند به وجود می آید.
علل
تماس با مواد تحریک کننده ، مثل افشانه ها (اسپری ها)، اسیدها، یا حلال ها. ماده تحریک کننده لایه چربی روی پوست را بر می دارد. این مسأله باعث از دست رفتن آب و چروکیده شدن سلول های سطحی می شود.
وجود بعضی فلزات در جواهرات
تماس با پیچک سمی
بعضی از داروهای مالیدنی
مواد شیمیایی موجود در بعضی از مواد آرایشی
عوامل افزایش دهنده خطر
قرار گرفتن مدام در معرض آب داغ یا پاک کننده ها، یا هر گونه ماده تحریک کننده ای که رطوبت پوست را تغییر دهد.
سوختگی ناشی از آب داغ یا آفتاب
مشاغل یا تفریحاتی که فرد با مواد تحریک کننده سر و کار دارد.
پیشگیری
از تماس با هرگونه ماده تحریک کننده ای که در گذشته درماتیت ایجاد کرده خودداری کنید. به دست کردن دستکش محافظت کننده ممکن است کمک کننده باشد.
پوست خود را از آفتاب سوختگی یا سایر سوختگی ها محافظت کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم را می توان با درمان و اجتناب از مواد تحریک کننده کنترل کرد. عود بیماری شایع است ، بنابراین امکان دارد درمان برای سال های ضروری باشد.
عوارض احتمالی
عفونت باکتریایی ثانویه
بروز بثورات پوستی در سطح وسیع تری از پوست
درمان

اصول کلی
- تشخیص معمولاً با دیدن ضایعات داده می شود.
- درمان مؤثر مشتمل است بر حذف آلرژن ها از محیط ، اجتناب از مواد تحریک کننده و سایر عوامل مساعدکننده ، و نیز رفع خارش و التهاب
- از تماس با ماده شیمیایی یا جسمی که باعث بروز بثورات می شود خودداری کنید.
- به جای صابون حمام ، از روغن مخصوص حمام یا صابون با پایه گلیسیرین استفاده کنید.
- پوست را به آرامی خشک کنید و از مالش حوله به بدن خودداری کنید.
- به هنگام استفاده از آب چه برای حمام کردن و چه سایر استفاده ها، آب باید ولرم باشد.
- تنها از کرم ، لوسیون ، یا پمادی که برای این بیماری تجویز شده است استفاده کنید. سایر محصولات تجاری ممکن است بیماری را بدتر کنند. پماد یا کرم را 7-6 با در روز به دست ها بمالید. برای سایر نقاط بدن دارو را دو بار در روز و خصوصاً پس از حمام بمالید.
- استفاده از حلال ها را به حداقل برسانید و پیش از تماس با مواد تحریک کننده ، دستکش با دوام از جنس وینیل که درون آن آستر نخی وجود داشته باشد به دست کنید. مواد تحریک کننده می توانند شامل موارد زیر باشند: آب ؛ صابون ؛ مواد پاک کننده ؛ پودر پاک کننده ؛ رنگ ؛ تینر؛ تربانتین ؛ و پولیش برای اتوموبیل ، کف پوش ، کفش ، اساس منزل ، یا اجسام فلزی
- داخل دستکش را پس از استفاده خشک کنید. اگر دستکش سوراخ شد آن را دور اندازید.
- به هنگام پوست کندن یا آب گرفتن لیمو، پرتقال ، گریپ فروت ، گوجه فرنگی ، یا سیب زمینی از دستکش استفاده کنید.
- جهت تمیز کاری خانه یا باغبانی ، دستکش چرمی یا از جنس مصنوعی با دوام به دست کنید.
- در صورت امکان برای شستشوی ظروف از دستگاه ظرف شویی استفاده کنید یا این که از کس دیگری بخواهید ظرف ها را بشوید.
- پیش از شروع تمیزکاری یا شستشوی دست ها، حلقه یا انگشتر خود را در آورید.
داروها
امکان دارد کرم ها، پمادها، یا لوسیون هایی توصیه شود. این داروهای مالیدنی ممکن است شامل محصولا استروییدی برای کاهش التهاب یا نرم کننده ها برای حفظ رطوبت باشند.
فعالیت
با تخفیف تدریجی علایم تحریک پوست ، فعالیت های عادی خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما دچار تب شده اید.
اگر علایم عفونت (تورم ، حساسیت به لمس ، قرمزی ، گرمی ) در محل تحریک پوست ظاهر شده اند.
اگر علایم با درمان در عرض یک هفته خوب نشوند.

بیماری زونا به آبله مرغان بالغین شهرت دارد. این بیماری معمولا در افرادی رخ می ‌دهد که سابقه این بیماری را در سال ‌های گذشته داشته اند و یا این که ویروس زونا را به‌ صورت نهفته در خود جای داده‌اند که عامل مولد آن شبیه ویروس آبله ‌مرغان است.

تاول‌های منطقه ‌ای یا زونا؛ تاول ‌های کوچکی هستند که جنب یکدیگر در منطقه یک عصب محیطی و در امتداد مسیر آن پدید می ‌آید و با درد و سوزش همراه است.

ویروس زونا با ویروس آبله و آبله مرغان از یک گروه است. زونا می ‌تواند در هر سنی‌ رخ‌ دهد، اما در افراد بالای‌ 50 سال‌ شایع ‌تر است‌.

بیماری زونا به‌ دلیل فعال شدن مجدد ویروس "واریسلازوستر" است که در دوران کودکی بیماری آبله مرغان را در فرد سبب شده است.

این ویروس در سیستم عصبی بدن پنهان می‌ شود و هنگامی که سیستم ایمنی تضعیف می ‌شود خود را به شکل بیماری زونا نمایان می ‌کند.

ویروس "واریسلازوستر" جزء خانواده ویروس ‌های "هرپس" که  تبخال  را ایجاد می ‌کند است، لغت زوستر به معنی تسمه یا کمربند است. در بیماری زونا درد شدید و سوزنده ‌ای به‌ صورت ثابت در طول یک مسیر عصبی حس می‌ شود و تاول‌ های قرمزی چند روز بعد در محل درد ظاهر می‌ شود که رنگ تاول ‌ها کم‌ کم به تیرگی می‌ گراید.

علائم‌ شایع‌

تاول‌های‌ قرمز و دردناک‌ که‌ امکان‌ دارد در هر جایی‌ از بدن‌ به‌ وجود آیند. این‌ تاول‌ها 5 - 4 روز پس‌ از آغاز علائم‌ اولیه‌ ظاهر می ‌شوند.

تاول‌ها معمولا روی‌ یک‌ نوار پهن‌ پوست‌ در امتداد مسیر رشته‌ های‌ عصبی‌ حسی‌ در یک‌ ناحیه‌ خاص‌ پوست‌ پدید می ‌آیند.

تاول‌ها را غالبا می ‌توان‌ در ناحیه‌ قفسه‌ سینه‌ دید که‌ البته‌ تنها در یک‌ طرف‌ بدن‌ گسترش‌ می ‌یابند. از علائم شایع این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

* تب و لرز خفیف

* احساس‌ کسالت

* تهوع و دل پیچه با اسهال خفیف، درد روی‌ قفسه‌ سینه، صورت، یا درد سوزشی‌ در پوست‌ شکم‌ بر حسب‌ ناحیه ‌ای‌ که‌ گرفتار شده‌ است‌.

عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر

* سن‌ بالای‌ 50 سال‌

* استرس

* وجود یک‌ بیماری‌ که‌ باعث‌ کاهش‌ مقاومت‌ بدن‌ شده‌ باشد.

* استفاده‌ از داروهای‌ سرکوب ‌کننده‌ ایمنی‌ یا ضد‌ سرطان

* جراحی‌ یا تاباندن‌ اشعه‌ به‌ نخاع‌

* لوسمی یا  لنفوم

پیشگیری‌

در حال‌ حاضر نمی ‌توان‌ از آن‌ پیشگیری‌ به‌ عمل‌ آورد. واکسن ‌های‌ تحقیقاتی‌ که‌ برای‌ پیشگیری‌ از آبله‌ مرغان‌ در حال‌ آزمایش‌ هستند نتوانسته ‌اند جلوی‌ زونا را بگیرند. البته‌ فرد با یک‌ بار گرفتن‌ زونا، تا آخر عمر در برابر آن‌ ایمن‌ خواهد بود؛ مگر در موارد نادر.

عوارض‌ احتمالی‌

* عفونت‌ باکتریایی‌ ثانویه‌ در تاول‌ های‌ زونا

 درد مزمن، خصوصا در سالمندان، که‌ تا ماه‌ها یا سال‌ها در مسیر رشته‌ های‌ حسی‌ محل‌ قبلی‌ وجود تاول‌ ها باقی‌ می‌ ماند.

* زخم‌ قرنیه

* عفونت‌ دستگاه‌ عصبی‌ مرکزی‌

تشخیص

* تشخیص‌ معمولا تا زمان‌ بروز بثور پوستی‌ امکان ‌پذیر نیست‌. قبل‌ از آن‌، علائم‌ ممکن‌ است‌ شبیه‌  اپاندیسیت  جمع‌ شدن‌ مایع‌ دور ریه‌ یا سایر بیماری‌ ها باشند.

* ندرتا آزمایش‌ خون، کشت‌ مایع‌ تاول ‌ها و نمونه‌ برداری‌ از پوست‌ انجام‌ می‌ گیرد.

درمان

هدف‌ اصلی‌ درمان‌ عبارت‌ است‌ از تخفیف‌  خارش و درد تا حد امکان‌، که‌ برای‌ این‌ کار معمولا از داروهای‌ مالیدنی‌ و خوراکی‌ استفاده‌ می ‌شود. دردی‌ که‌ پس‌ از پاک‌ شدن‌ تاول ‌ها باقی‌ می ‌ماند را خیلی‌ مشکل‌ می توان‌ درمان‌ کرد و متأسفانه‌ هیچ‌ راه‌ قطعی‌ برای‌ درمان آن  وجود ندارد.

* در وان‌ آبی‌ بخوابید که‌ به‌ آن‌ نشاسته‌ ذرت  یا پودرجو دو سراضافه‌ شده‌ باشد.

* سایر روش‌های‌ کاهش‌ درد نیز مطرح‌ هستند، اما تأثیر هیچ ‌‌کدام‌ به‌ طور قطعی‌ اثبات‌ نشده‌ است‌. این‌ روش‌ها عبارت هستند از: تحریک‌ یا مالش‌ متناوب‌، استفاده‌ از جریان‌ الکتریکی‌ در پوست‌، اسپری‌ سرد و قطع‌ رشته‌ های‌ عصبی‌ یا جراحی‌.

برای بهبودی سریع ‌تر این کارها را انجام دهید

مسکن مصرف کنید

به‌عنوان مسکن  به جای اسپیرین  از  استامینوفن  استفاده کنید به این صورت که هر 4 ساعت 2 عدد قرص استامینوفن را میل کنید.

با مصرف ویتامین ‌ها بدن را تقویت کنید

چنانچه مقدار بالای ویتامین ث و ب کمپلکس مصرف شود، سیستم ایمنی بدن تقویت خواهد شد. مصرف روزانه 2000‌میلی‌ گرم ویتامین ث کفایت می ‌کند.

همچنین خوردن روزانه 2 عدد قرص ویتامین ب کمپلکس یا یک عدد کپسول مولتی ‌ویتامین مینرال کافی است. البته در این موارد حتما باید نظر پزشک معالج تان را جویا شوید.

با تاول ‌ها چه کار باید کرد؟

پس از بروز تاول ‌ها برای تسکین درد بهتر است به نکات زیر توجه کرد:

تاول‌ها را دستکاری نکنید

چنان چه مقدار زیادی کرم و پماد روی پوست بمالید با تحریک پوست سبب تاخیر در بهبودی خواهید شد بنابراین بهتر است تاول ‌ها را دستکاری نکنید.

از محلول کالامین استفاده کنید

هنگامی که ایزوپروپیل الکل به میزان 20 درصد و فنل‌ومنتول به میزان یک درصد به لوسیون کالامین اضافه شود محلولی به دست می ‌آید که در بهبود تاول‌ها بسیار مؤثر است. از این محلول‌ ها تنها طی یک ‌روز به مقداری که تاول‌ ها خشک شده و روی شان پوسته ببندد، استفاده کنید و دیگر از آن استفاده نکنید.

خمیر آسپیرین با کلروفوم را به کار ببرید

از پزشک داروساز تقاضا کنید که این فراورده را برای شما تهیه کند. دکتر داروساز 2 عدد قرص آسپیرین را پودر کرده و 2 قاشق غذا‌خوری کلروفوم به آن می ‌افزاید تا به‌ صورت خمیر در آید. 

حال شما با تکه ‌ای پارچه تمیز، خمیر را به آرامی روی ناحیه مجروح بمالید، خمیر را چندین بار در روز به کار برید.

به خاطر داشته باشید که اگر به آسپیرین حساسیت دارید از این فراورده استفاده نکنید.

کلروفوم بقایای صابون، روغن و سلول ‌های مرده پوست را حل می‌ کند و به این ترتیب آسپیرین می‌ تواند به درون لایه ‌های پوست نفوذ یابد و از انتقال درد توسط پایانه‌های عصبی جلوگیری کند. پس از به کار بردن این خمیر در عرض 5 دقیقه احساس درد کمتری خواهید داشت. تاثیر این مسکن ساعت‌ ها به‌جای می ‌ماند.

از پوشش مرطوب استفاده کنید

حوله ‌ای را در آب سرد فرو برده و بعد از آبکشی روی ناحیه صدمه دیده قرار دهید. هر چه آب خنک ‌تر باشد احساس بهتری خواهید داشت. تاثیر این عمل مانند قرار دادن یخ روی پوست سوخته شده است. به این دلیل بهتر است از رسیدن گرما به پوست آسیب ‌دیده نیز جلوگیری کنید.

عفونت روی تاول را با آب اکسیژنه بشویید

اگر تاول ‌ها عفونی شده‌اند بهتر است روی آن ها را با محلول آب اکسیژنه 6‌ درصد ضد ‌عفونی کنید یا آن که از پمادهای آنتی ‌بیوتیک نظیر "جنتامایسین" استفاده کنید.

آکنه چیست: آکنه یک نوع ضایعه التهابی پوست
میباشد.

شـیـوع ایـن بــیماری تا چه حد است: آکنه %90 جـوانـان 24-12 سال را گریبانگیر خود میکند. اما افـراد 40-10 سـال را نـیـز مـمـکن اسـت شــامل
گردد.

آکـنـه چـه تـاثـیـراتـی مـمـکن است بر روحیه فرد مـبـتـــلا بگذارد؟ افراد مبتلا به آکنه معمولا دارای خصوصیات زیر میباشند:

1- اعتماد بنفس پایین.
2-احساس عدم امنیت.
3-رفتارهای خشونت آمیز.
4- احساس شرمساری.
5- بسیار زود رنج.
6-مضطرب.

پیش از آنکه علل پیدایش آکنه را متذکر شویم نگاهی می اندازیم به عواملی که در ایجاد آکنه نقش ندارند:

1- رژیم غذایی: ثابت گردیده که مصرف شکلات، چیپس، شکر، پیتزا، سیب زمینی سرخ کرده؛ غذاهای چرب و یا سرخ کرده و شیرینی تاثیری بروی آکنه ندارند.

2- وراثت:به استثنای آکنه های بسیار شدید وراثت نقشی در ایجاد آکنه ندارد.

3- پوست چرب: تنها داشتن پوست چرب نمیتواند ایجاد آکنه کند.

آکنه چگونه ایجاد میگردد؟

پوست طبیعی دارای منافذ ریزی می بـاشـد که مـنـافذ ریشه مو-غده چربی و یا فولیکول نامیده میـگـردد. ایـنها همان منافذی میباشند که موها از آنـها خـارج میـگردند. در انتهای این منافذ غدد چـربـی قـرار دارنـد کـه بـا تـرشـح مـواد روغنی و چرب(SEBUM) موجب نرم شدن، لطیف گشتن و مـرطوب شدن پوست شما میگردند. سلولهای سـطـحی پـوسـت نیز همانطور که میدانید بطور مرتب درحال ریزش وجایگزینی توسط سلولهای جـدیـد مـیـباشند. در روی پوست انسان باکتری بــــی هـــــوازی و بـــــــی خــــطــــری بــــنـــــام PROPIONIBACTERUM ACNES بـطــور طــبیعی زنـدگی مـیکــند. حال ببینیم چگونه شرایط فوق از حالت طبیعی خارج گشته و آکنه ایجاد میگردد. در ایجاد آکنه 3 عامل سلولهای مرده پوست، غدد چربی و باکتریهای سطح پوست نقش کلیدی خواهند داشت:
1- افزایش ترشح غدد چربی: در دوران بلوغ ترشح هورمون تستوسترون(TESTOSTRONE) یا همان هورمون مردانه افزایش می یابد. تستوسترون هم در بدن مردان و هم در بدن زنان موجود میباشد اما میزان آن در بدن مردان 4 برابر زنان میباشد. هنگامی که ترشح تستوسترون افزایش می یابد، تستوسترون توسط پوست بهدی هیدروتستوسترون مبدل گشته و سبب تحریک غدد چربی میگردند. بنابراین حجم و میزان ترشح غدد چربی افزایش می یابد.

2- عدم ریزش طبیعی سلولهای مرده سطح پوست: برخی اوقات ریزش سلولهای مرده پوست از حال طبیعی خارج میگردد. ریزش نامناسب سبب میگردد که سلولهای مرده پوست به یکدیگر چسبیده و بروی هم انباشته گردند.

3- افزایش سرعت تکثیر سلولهای پوست: برخی اوقات سرعت تکثیر سلولهای پوست از حالت طبیعی خارج گشته و با سرعت بیشتری تکثیر می یابند (5 برابر حالت طبیعی). همین امر سبب میگردد تا سلولهای پوستی بموقع ریزش نیابند.

4-هنگامی که سلولهای مرده پوست بموقع نمیریزند و یا سرعت تکثیرشان افزایش می یابد، سبب انسداد روزنه های فولیکول میگردند. بنابراین ترشحات مترشحه از غدد چربی نمیتوانند مانند قبل بسهولت از کانال فولیکول جریان یافته و به سطح پوست بریزند. از طرفی هنگامی که ترشحات غدد چربی از میزان طبیعی خود افزایش می یابد دو عامل فوق دست بدست هم داده و سبب احتباس و تجمع مواد چرب(SEBUM) در پشت محل انسداد میگردند. تجمع ترشحات چربی به همراه سلولهای مرده پوست به زیر روزنه های مسدود یک محیط ایده آل برای رشد و تکثیر باکتریهای بی هوازی پوست فراهم می آورند. بنابراین جوش های موسوم به آکنه تجمع باکتریها، سلولهای مرده پوست و چربی میباشند. هرگاه محتویات جمع شده در این کانالهای مسدود به داخل پوست اطراف نفوذ کند یک واکنش التهابی روی میدهد. تجزیه سبوم به اسیدهای چرب و ترشح آنزیم توسط باکتریها نیزمسبب التهاب میباشند. التهاب جوشها به علت هجوم گلبولهای سفید به سمت جوشها میباشد که برای از میان بردن عامل متجاوز و از میان بردن آنها صورت میپذیرد.

نکته: همانطور که هورمون تستوسترون ایجاد آکنه میکند، استروژن یا همان هورمون زنانه در خشک کردن و کاهش ترشحات غدد چربی موثر بوده و میتواند سبب درمان آکنه گردد.

در کدام نواحی بدن بیشتر آکنه دیده میگردد؟
هر کجا که مو وجود داشته باشد جوش هم ممکن است ایجاد گردد. اما در برخی نواحی بدن که غدد چربی تراکم بیشتری داشته و میزان ترشح چربی بیشتر میباشد آکنه نیز بیشتر مشاهده میگردد این نواحی شامل: صورت، قفسه سینه، پشت، شانه ها و بخش فوقانی بازوها میباشند.

نکته: یکی دیگر از عواملی که میتواند در ایجاد آکنه موثر باشد خود مو میباشد. موهای ضخیم و بزرگ مجرای عبور چربی را باز نگاه میدارند اما موهای ریز و ضعیف فاقد چنین خاصیتی میباشند.

برای این که فرزندانتان رنگ و روی خوبی داشته باشد و کبدش هم سلامت باشد در هنگام آبستنی به سراغ دوستان کبد بروید بهترین دوست کبد ، روغن زیتون است .

غیر از روغن زیتون ، روغن ماهی ، کره ، روغنهای نباتی ، خیار ، کاهو ، کاسنی ، هویج زرشک ، عناب و نعنای دم کرده برای خوش آب و رنگ شدن نوزاد فوق العاده موثر است .

خوردن میوه و سبزی هایی که ویتامین ث دارند در رنگ طفل موثر است و آنان را زیبا می کند .

رنگ خفه و تیره

خوردن غذاهای مانده و فاسد ، مخصوصا گوشتی که تولید مسمومیت می نماید ، رنگ نوزاد را تیره و مایل به زرد می کند .

پر خوری و علاقه به خوردن غذاهای یکنواخت رنگ کودک را تیره و خفه و مایل به زردی می نماید .

استنشاق دود زغال ، سیگار کشیدن و حتی در اتاقهای پر جمعیت نیز در تیرگی رنگ نوزاد دخالت دارد .

رنگ مو

1)برای آن که نوزاد موی مشکی داشته باشد :

برای مشکی شدن موی سر نوزاد ویتامین د لازم است .

بنابراین استفاده از حرارت آفتاب در حد متعادل و خوراکی های که ویتامین های آن را دارند می تواند در مشکی شدن موی اثر بگذارد و نیز استفاده از غذاهایی که دارای مواد گوگردی هستند .

خوشبختانه گوگرد در اغلب غذاها مخصوصا پیاز ، سفیده تخم مرغ ، کلم ، خیار ، ترب به مقدار کافی موجود است ، افراط در خوردن شنبلیله نیز مو را مشکی می کند .

1) برای خرمایی شدن موی نوزاد :

وقتی مادر ویتامین به قدر زیاد داشته باشد و از ویتامین آ به مقدار زیاد استفاده کند موی نوزادش خرمایی می شود .

خوردن روغن ماهی هنگام حاملگی به این موضوع کمک می کند .

3)برای این که نوزاد سرخ مو شود :

وقتی آفتاب به سر و بدن مادر نرسد و مصرف ویتامین ها علی الخصوص ویتامین د کم باشد موی نوزاد سرخ خواهد شد پوست این اطفال چربی کمتری دارد .

2) بور شدن موی سر نوزاد :

وقتی به علل زیر ویتامین د به جنین نرسد موی او بور می شود

- مادر زیاد استحمام نماید

- مادر به قدر کافی از نور آفتاب استفاده نکند

- نطفه کمی علیل بوده یا متعلق به یک مرد الکلی باشد و یا آمیزش به هنگام مستی پدر باشد و یا مادر الکلی باشد .

- نطفه متعلق به یک مرد پیر بوده یا اساسا نیروی جنسی کافی نباشد .

پیسی یا برص یا ویتیلیگو یک بیماری پوستی است که در آن لک های سفید رنگ به دلیل از دست رفتن رنگدانه پوست بوجود می‌آیند، این ضایعات در هر جایی از بدن ممکن است دیده شوند. معمولاً در هر دو طرف بدن بطور قرینه لک های متعدد سفید و شیری رنگ دیده می‌شود. شایع ترین مناطق درگیری پوستی عبارتند از: صورت، لب ها، دست ها، بازوها، پاها و نواحی تناسلی.
● چه کسانی به پیسی مبتلا می‌شوند؟
از هر صد نفر، یک یا دو نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند. حدود نیمی‌از افرادی که به این بیماری دچار می‌شوند، قبل از بیست سالگی علایم آن را در خود خواهند یافت. حدود یک پنجم از مبتلایان نیز یکی از افراد خانواده‌شان به این بیماری مبتلا بوده اند. بیشتر کسانی که پیسی دارند، از نظر سلامتی عمومی‌در وضعیت خوبی بسر می‌برند.
● رنگ پوست چطور بوجود می‌آید؟
ملانین، رنگدانه‌ای است که عامل تعیین کننده رنگ پوست، مو و چشم‌های ما می‌باشد و توسط سلول‌هایی به نام ملانوسیت (سلول‌های رنگدانه‌ساز) تولید می‌شود. اگر این سول‌ها از بین بروند و یا نتوانند رنگدانه ملانین را تولید کنند، رنگ پوست روشن‌تر شده و یا بطور کلی سفید می‌شود.
● دلیل پیدایش پیسی چیست؟
پیدایش پیسی نتیجه از بین رفتن سلول‌های رنگدانه‌ساز پوست است که دلیل آن ناشناخته است. ولی چهار تئوری اصلی دراین زمینه وجود دارد:
۱) سلول‌های عصبی که بطور غیرطبیعی فعال شده‌اند ممکن است با تولید مواد سمی‌به سلول‌های رنگدانه‌ساز آسیب برسانند.
۲) سیستم ایمنی بدن ممکن است در موقع دفاع از بدن در مقابل یک ماده خارجی، رنگدانه پوست را نیز از بین ببرد.
۳) سلول‌های رنگدانه ساز ممکن است عامل از بین رفتن خودشان باشند. یعنی زمانی که رنگدانه در حال ساخته‌شدن است، مواد زایدی نیز در کنار آن تولید می‌شوند که سمی‌بوده و قادر به از بین بردن خود سلول‌ها است.
۴) وجود یک نقص ارثی موجب حساس شدن سلول‌های رنگدانه‌ساز به آسیب و در نتیجه از بین رفتن‌ آنها می‌شود.
● پیسی چگونه پیشرفت می‌کند؟
وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. افرادی که پوست روشنی دارند معمولاٌ در تابستان متوجه تفاوت رنگ مابین نواحی مبتلا و سایر نقاط سالم پوست که برنزه شده‌اند، می‌شوند. پیسی در افراد با پوست تیره بسیار واضح تر از روشن پوستان است در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود. هیچ راهی برای پیش‌گویی این که هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و یا اینکه بیماری وی چقدر طول خواهد کشید وجود ندارد.
یک لک پیسی به صورت ناحیه‌ای به رنگ سفید شیری رنگ دیده می‌شود. با این حال میزان تخریب رنگدانه در هر لک می‌تواند با سایر لک ها متفاوت باشد. در یک لک ممکن است سایه های مختلفی وجود داشته باشد و نیز یک ناحیه تیره‌تر، نواحی سفید شده را احاطه کرده باشد.
پیسی اغلب با از دست رفتن ناگهانی رنگدانه در یک نقطه از پوست شروع می‌شود. این فرآیند می‌تواند ادامه یابد و یا به دلایل ناشناخته، خود به خود متوقف شود. دوره‌های از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار می‌شوند.
بازگشت خودبه خودی رنگ به لک‌های سفید شده خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. بعضی از بیماران که تصور می‌کنند بیماریشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده ولی آنها باز هم به پیسی مبتلا هستند.
● آیا درمان قطعی برای پیسی وجود دارد؟
تحقیقات فراوانی در مورد این بیماری و روشهای درمانی آن در حال انجام است و این امید وجود دارد که درمانهای جدیدی کشف و ابداع شوند. در حال حاضر دلیل اصلی پیدایش پیسی ناشناخته است و اگرچه راههای مختلف درمانی متفاوتی (در مانهای سنتی یا گیاهی) برای آن وجود دارد، ولی روش درمانی مؤثری که باعث بهبود همه بیماران شود، هنوز شناسایی نشده است.
● پیسی چگونه درمان می‌شود؟
گاهی بهترین درمان برای پیسی این است که اصلاً هیچ درمانی انجام نشود. در افرادی که پوست روشنی دارند اجتناب از برنزه شدن پوست طبیعی بدن، مانع از پیدایش تضاد رنگ و در نتیجه مخفی ماندن لک‌های پیسی خواهد شد. پوست سفید مناطق مبتلا به این بیماری هیچگونه دفاعی در برابر نور خورشید ندارند. این نواحی خیلی به راحتی دچار آفتاب سوختگی می‌شوند. روی تمام نواحی مبتلا به ویتیلیگو که توسط لباس پوشانیده نمی‌شوند باید یک ضد آفتاب مناسب با SPF حداقل برابر ۱۵ مالیده شود و برای جلوگیری از آفتاب سوختگی، از قرار گرفتن در معرض خورشید در ساعات حداکثر تابش (۱۰ صبح تا ۴ عصر) خودداری شود.
پنهان کردن لک‌های پیسی توسط کرم پودر، فرآورده‌های برنزه کننده (که بدون نیاز به نور آفتاب پوست را برنزه می‌کنند) یا سایر رنگ‌ها، کاری آسان و بی خطر است که سبب می‌شود این بیماری کمتر به چشم بیاید. امروزه مواد آرایشی مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) که تقریباٌ با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاه‌های عرضه محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارند. مهارت در استفاده از این مواد به تدریج به دست می‌آید و افراد به خوبی قادر خواهند بود پوست ناحیه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند. این رنگها به تدریج از روی پوست محو می‌شوند و بنابراین نیاز به تکرار دارند. شیرها و کرم‌های برنزه کننده محتوی یک ماده شیمیایی به نام «دی هیدروکسی استون» که برای رنگین کردن پوست نیازی به وجود ملانوسیت‌ها ندارند. رنگ ناشی از این فرآورده‌ها هم به تدریج محو می‌شوند، زیرا با هر بار ریزش سلول‌های مرده از روی پوست، بخشی از این رنگ نیز با آنها از پوست جدا می‌شود.
هیچ یک از این روش‌هایی که نام برده شد بیماری را درمان نمی‌کنند ولی می‌توانند موجب بهبود ظاهر شخص شوند. خالکوبی پوست در نواحی کوچک ممکن است مفید باشد.
اگر از ضد آفتاب‌ها و رنگدانه‌های پوشاننده کاری بر نیاید، پزشک شما ممکن است درمان دیگری را به شما پیشنهاد کند. این درمان می‌تواند شامل بازگرداندن طبیعی و یا از بین بردن باقی مانده رنگدانه باشد. هیچیک از روش‌های بازگرداندن رنگدانه درمان کامل و دایمی‌محسوب نمی‌شود.
● پیسی در کودکان چگونه درمان می‌شود؟
معمولاً در کودکان از روش‌های درمان شدید و تهاجمی‌استفاده نمی‌شود. در بیماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانیدن لک‌ها با مواد رنگ کننده بهترین درمان است. کورتون‌های موضعی را هم با احتیاط زیاد می‌توان بکار برد. از «پووا» معمولاً تا سن ۱۲ سالگی استفاده نمی‌شود، اما در این دوره سنی نوعی از اشعه ماوراءبنفش به نام ماوراءبنفش B با طیف باریک نتایج قابل قبولی در درمان پیسی داشته‌است.
● برای پیشگیری از گسترش یا عود پیسی چه می‌توان کرد؟
از آنجایی که علت این بیماری شناخته‌نشده‌است، راه مؤثری برای پیشگیری از آن وجود ندارد. نقش استرس‌های روحی در ایجا یا تشدید بیماری قطعاً مشخص نشده‌است. اگر چه بعضی از بیماران دوره‌های شدت بیماری را به این استرس ها ارتباط می‌دهند. در برخی بیماران هرگونه آسیب پوست (سوختگی، زخم، خراشیدگی، ضربه‌های مکرر) موجب پیدایش لک‌های پیسی در محل آسیب می‌شود. این دسته از بیمارن باید در مراقبت از پوست خود دقت بیشتری نمایند. نقش غذا در بروز بیماری مشخص نیست و در حال حاضر هیچ محدودیت غذایی خاصی به بیماران توصیه نمی‌شود

میخچه برآمدگی مخروطی شکل و دردناکی است که در اثر سایش و فشار به وجود می‌آید. میخچه معمولا در سطح کناری انگشت کوچک پا به وجود می‌آید و در افراد چاق که فشار بیشتری به انگشت پا وارد می‌آید، بیشتر بروز می‌کند. 

در صورت ابتلا به میخچه باید از کفش مناسب و اندازه پا استفاده شود. ضمن آن که استفاده از چسب میخچه و یا بالشتک میخچه نیز برای درمان موقت موثر است.

عبارت است از ضخیم و شاخی شدن لایه پوست که غالباً‌ در زیر مفاصل انگشتان پا یا در پاشنه پا ظاهر می شود .

اندازه نامتناسب کفش ، راه رفتن ، کم شدن قوس پا و یا برآمدگی استخوان کف پا که بیش از حد طبیعی وزن بدن را متحمل می شود ، از علتهای متداول پینه می باشند .

می توان با استعمال ماده سخت کننده پوست ، استفاده از بالشتکهای مخصوص استخوان کف پایی ، پوشیدن کفش متناسب با اندازه پا از بروز پینه پیشگیری کرد . آموزش روش های صحیح راه رفتن و نوارپیچی قوسهای کف پا ، علاوه بر فرونشاندن فشار وارد بر قوسها ، وزن بدن را بطور یکسان بر کف پا توزیع می کند .

در نوارپیچی قوسهای پا ، یک رشته نوار به عرض ۵ سانتی متر را زیر میانه قوس پا قرارمی دهیم و سپس به آرامی آن را به طرف بالا بلند می کنیم و سرانجام رشته نوار مزبور را با دقت به قسمت بالایی متصل می کنیم .

برای درمان پینه ابتدا باید پا را در آب داغ فرو برید و سپس با استفاده از یک « سوهان پینه برداری » یا یک قطعه کاغذ سنباده اقدام به برداشتن قسمتهای نرم شده پوست کنید . به موضع مورد نظر الکل بزنید تا ضدعفونی شود . هرگز از تیغ صورت تراشی برای برداشتن پینه استفاده نکنید .

در مرحله توانبخشی باید بالشتکهایی را در قسمت زیرین پا ( محل ضایعه )‌ قرار دهید . لبه این بالشتکها باید نازک باشد تا قسمت حجیم آنها وزن بدن را بطور یکسان برپاها توزیع کند . بالشتکها را توسط نوار چسب در جای خود ثابت کنید .

* التهاب سایشی :

التهاب سایشی التهابی است که از اصطکاک بیش از حد ناشی می شود . این عارضه غالباً بین رانها بویژه در ناحیه کشاله ران بروز می کند .

مالش رانها به یکدیگر ، شلوار یا بیضه بند تنگ ،‌کثیف وخشن ، تعریق فراوان و قصور در خشک کردن کامل کشاله رانیاز علتهای بروز التهاب سایشی می باشند .

با استعمال روغن نرم کننده پوست بین رانها و کشاله ران ، قراردادن پنبه در لبه های بیضه بند که در تماس با کشاله ران قرار دارند ، استفاده از پودر بدن و اتخاذ روش صحیح خشک کردن کشاله ران ، پوشیدن شلوار و بیضه بند نظیف و خودداری از پوشیدن البسه خیلی تنگ ، می توان از بروز التهاب سایشی پیشگیری به عمل آورد .

التهاب سایشی با استفاده از الکل و پودر درمانپذیر است . در موارد جدی تر به منظور کاهش فشار وارده بر پوست تعدادی پنبه در زیر شلوار بگذارید . هر روز داروی ضدعفونی به کاربرید و مراقب باشید عفونت بروز نکند .

توانبخشی التهای سایشی مستلزم استعمال روزانه داروهای ضدعفونی ،‌ روغن نرم کننده پوست و پودر است . این اقدامات باید قبل و بعد از جلسات تمرین و یا هنگام مسابقه انجام پذیرد .

* میخچه :

میخچه عبارت است از لایه شاخی شده مخروطی شکل از پوست ،‌که معمولاً در قسمت بالایی انگشتان پا تشکیل می شود . علت بروز میخچه فشار به انگشتان پاست که ناشی از کفش تنگ است .

با خودداری از پوشیدن کفشهای معیوب و کاستن از اصطکاک وارد بر پوست با استفاده از نوار چسبدار با مولسکین به دور پنجه پا ، می توان از بروز میخچه پیشگیری کرد .

برای درمان میخچه ابتدا انگشت آسیب دیده را به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه در آب داغ فرو برید و سپس با استفاده از سوهان پینه برداری یا یک قطعه کاغذ سنباده قسمت نرم شده میخچه را ببرید . هرگز از تیغ صورت تراشی برای برداشتن میخچه استفاده نکنید . در خلال درمان مبتنی بر روش فوق الذکر دقت کنید که نظافت کاملاً رعایت شود تا میخچه با پوست مجاور آن در یک سطح قرار گیرد .

برای برگشت موضع آسیب دیده به حالت اولیه باید در مواقع فعالیت بدنی توسط باند ، مولسکین ، یا نوار چسب دار ، پنجه پا را ببندید و پس از تمرین محل ضایعه را با اسید سالیسیلیک شستشو دهید . باید همواره مراقب بروز علائم عفونت از قبیل رگه های قرمز ، نواحی حساس ، تورم و چرک باشید .

زگیل در واقع تکثیر نامنظم و‌البته غیرسرطانی سلول‌های پوست است که توسط ویروسی به نام ایجاد می‌شود. این ویروس سلو‌ل‌های پوست را وادار می‌کند تا مکان مناسبی به همراه مواد مغذی برای آن فراهم کند. به این مکان تکثیر ویروس‌ها، از لحاظ پزشکی زگیل می‌گویند:

چرا زگیل درمی‌آوریم؟
همان‌طور که گفته شد، عامل زگیل در واقع یک نوع ویروس است. بنابراین همان‌طور که سایر عفونت‌های ویروسی منتقل می‌شوند، ویروس عامل زگیل هم می‌تواند به بدن شما منتقل شود. تماس مستقیم با افراد دچار زگیل و یا استفاده از وسایل آنها، از مهم‌ترین راه‌های انتقال ویروس زگیل است. البته مقاومت مستقیم ایمنی افراد در مقابل ویروس زگیل متفاوت است و هر کسی که ویروس وارد بدنش شد، لزوما بیمار نمی‌شود. در مجموع می‌توان گفت استفاده از حمام‌های عمومی، زخم‌ها و آسیب‌های مکرر پوستی، سرکوب سیستم ایمنی بدن ناشی از مصرف برخی داروها و یا بیماری‌هایی مانند ایدز و نیز مصرف سیگار از عوامل تشدیدکننده خطر ابتلا به زگیل هستند.
برای جلوگیری از ابتلا‌ به زگیل، سعی کنید در اطراف استخر، کلوپ‌های ورزشی و در خانه از دمپایی استفاده کنید تا از ایجاد بریدگی و ترک در پاهایتان جلوگیری شود، چون ویروس‌ها می‌توانند از این منافذ به راحتی به پوست نفوذ کنند. از آنجائی‌ که ویروس زگیل در مکان‌های مرطوب رشد و تکثیر می‌یابد، بهتر است کفش‌های خود را به ‌طور متناوب تعویض کنید تا در فاصله این پوشیدن متناوب، کفش‌ها خشک شوند.

انواع زگیل
زگیل انواع مختلفی دارد که بر حسب محل ایجاد آن، به چند دسته تقسیم می‌شود.
زگیل معمولی: اغلب در اطراف ناخن‌ها و در پشت دست ظاهر می‌شود و معمولا دارای سطحی زبر است و رنگی زرد و یا قهوه‌ای دارد. این زگیل‌ها می‌توانند دردناک شده و در انجام کارهای روزانه مشکل ایجاد کنند.
زگیل پا: در کف پا ایجاد می‌شود و بر روی آن نقاط سیاه دیده می‌‌شود که همان رگ‌های خونی هستند که زمانی آن را تغذیه می‌کردند. به دسته ‌های زگیل کف پائی، موزائیک می‌گویند که احتمال دردناک شدنشان بسیار زیاد است.
زگیل مسطح: زگیل‌های کوچک صافی هستند که گاه در دسته‌های صدتائی دیده می‌شوند و اغلب در صورت کودکان به وجود می‌آیند.
زگیل تناسلی: در ناحیه تناسلی به وجود می‌آید و از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. این زگیل‌ها از سایر زگیل‌ها مسری‌تر هستند. در زنان زگیل تناسلی می‌تواند به دهانه رحم نفوذ کند و اینجاست که ممکن است با زگیل به استقبال سرطان بروید! نترسید، خبر خوب، این است که اغلب زگیل‌ها توسط ویروس‌های پاپیلومای نوع 6 و 11 ایجاد می‌شوند که همراهی کمی با سرطان دارند اما از آنجا که این ضایعات دردناک نیستند و ممکن است در صورت عدم توجه، کشف نشوند، باید به آن دقت کنید و در صورت شک کردن، هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.

درد بی‌درمان زگیل
یک‌سری درمان‌های سنتی برای زگیل وجود دارند که هرگز تحت بررسی دقیق علمی قرار نگرفته‌اند اما در عین حال برای بسیاری افراد موِثر بوده‌اند. شما هم می‌توانید آنها را امتحان کنید.
از کپسول‌های که حاوی ویتامین‌A و یا روغن کبد ماهی هستند استفاده کنید. به این ترتیب که کپسول‌ را شکسته و محتویات مایع آن را روی زگیل بمالید. روزی یک‌بار انجام این عمل کافی است. واکنش زگیل‌های مختلف نسبت به این نوع درمان متفاوت است اما به نظر می‌رسد که زگیل‌های جوان با این روش در عرض یک‌ماه از بین می‌روند.
مصرف ویتامین C در درمان زگیل‌های کف پای برخی افراد تا‡ثیر داشته است. چند قرص ویتامین‌C را خرد کرده و با آب به‌صورت خمیر در آورید. سپس خمیر را روی زگیل بگذارید و آن را با یک بانداژ بپوشانید، طوری که خمیر به خارج از محل مورد نظر تراوش نکند. شواهدی وجود دارد مبنی بر آنکه اسید اسکوربیک (موجود در ویتامین )C می‌تواند ویروس مولد تبخال را هم از بین ببرد. به خاطر داشته باشید که ویتامین‌C ممکن است پوست را تحریک کند، بنابراین فقط خود زگیل را با خمیر بپوشانید.
راه دیگر، استفاده از روغن کرچک به‌صورت موضعی است. به این صورت که روزی 2 بار و هر بار یک قطره روغن کرچک‌ را بر روی زگیل بگذارید و در صورت امکان روی آن را بپوشانید. همچنین می‌توانید از خمیر غلیظ روغن کرچک با جوش شیرین استفاده کنید. خمیر را روزی 2 بار بکار ببرید. برای ممانعت از تغییر وضعیت خمیر می‌توانید از بانداژ و دستکش و یا جوراب استفاده کنید.
زگیل در جای مرطوب به خوبی رشد می‌کند، بنابراین بهتر است موضع را خشک نگه دارید. برای این منظور می‌توانید از پودر بچه و یا پودر تالک استفاده کنید. اگر زگیل بر روی پاهای شما قرار دارد، حتی تا روزی 10 بار می‌توانید از پودر تالک استفاده کرده و مرتبا جوراب‌هایتان را عوض کنید. اگر هیچ کدام از این اقدامات موِثر واقع نشد، چاره‌ای ندارید جز اینکه به سراغ پزشک بروید.

درمان‌های علمی:
به طور کلی 2 گروه اصلی درمان برای زگیل وجود دارد: درمان‌های فیزیکی و درمان‌های شیمیایی. هر دوی این درمان‌ها تخریبی هستند، یعنی ضایعه را تخریب می‌کنند ولی عفونت ویروسی را درمان نمی‌کنند، چرا که به طور کلی از بین بردن ویروس‌ها کار آسانی نیست و دانش پزشکی به همین دلیل، هنوز از درمان ریشه‌ای عفونت‌های ویروسی از قبیل ایدز، هپاتیت و حتی سرماخوردگی ناتوان است.
اغلب درمان‌های عمومی و تجاری به منظور رفع زگیل، فراورده‌های مختلف اسید سالیسیلیک هستند. قبل از استفاده کردن از این داروها باید به 3 نکته دقت کنید: اول اینکه یقین حاصل کنید موردی که در حال درمان آن هستید، زگیل است نه چیز دیگر. دوم اینکه به‌طور صحیحی از دارو استفاده کنید. سوم اینکه اگر زگیل با وجود مصرف دارو در طی مدت 1 الی 2 هفته هیچ روند بهبودی نشان نداد، بهتر است برای تغییر درمان، به پزشک مراجعه کنید.
در حال حاضر معروف‌ترین روش دارویی که برای درمان زگیل به‌کار می‌رود، محلولی ترکیبی است که حاوی اسیدسالیسیلیک، اسید لاکتیک و کلودیون است. برای به کار بردن آن ابتدا ضایعه را 5 دقیقه در آب ولرم قرار دهید تا پوست ضخیم روی ضایعه نرم شده و راه برای نفوذ دارو، هموار شود.سپس موضع را خشک کرده و بافت‌های مرده و آثار داروئی قبل را با سنگ‌پا پاک کنید سپس با محلول ترکیبی فوق، سطح ضایعه را بپوشانید. دقت کنید که محلول‌ با بافت‌های اطراف ضایعه تماس پیدا نکند. چرا که سبب تحریک و زخم در پوست سالم اطراف ضایعه می‌‌شود. برای جلوگیری از این مسئله، اطراف زگیل را با لاک ناخن، وازلین و یا پماد اکسیددوزنگ بپوشانید و سپس محلول را روی ضایعه قرار دهید. چنانچه برای زگیل پا اقدام می‌کنید بهتر است این عمل را در هنگام خواب انجام دهید که مجبور نیستید راه بروید و در نتیجه دارو پاک نمی‌شود. صبح‌ها دوباره محل مورد نظر را در آب ولرم قرار دهید و با سنگ‌پا تکه‌های نرم را بزدائید و محلول مورد نظر را دوباره به کار ببرید. برای زگیل‌های دست یک‌بار استفاده از محلول، آن‌هم در هنگام شب کافی است. درمان را تا برطرف شدن ضایعه ادامه دهید، این کار ممکن است حتی تا چند ماه نیز طول بکشد. عجله نکنید و حوصله به خرج دهید.
به طور کلی در نظر داشته باشید که برای درمان زگیل، اگر یک روش بعد از 3 دوره درمان باعث بهبودی نشد، آن وقت باید روش را عوض کرد.
سرما درمانی (کرایوتراپی)، جراحی‌ و درمان با لیزر نیز 3 روش موِثر و رایج دیگر هستند. کرایو برای بیماران دارای زگیل‌های با تعداد کم تا متوسط توصیه می‌‌شود. مهم‌ترین عارضه جانبی آن هم درد یا تاول البته موقتی در محل است و به‌دنبال آن، 20 تا 40 درصد هم خطر عود وجود دارد. درمان جراحی از آنجا که مستلزم برداشت عمقی ضایعه است، به مهارت جراح بستگی دارد. خطر عود با استفاده از این روش، حدود 20 درصد است. درمان با لیزر بهترین روش درمانی زگیل‌های وسیع داخل پیشابراه و واژن است. نکته جالب این است که دود حاصل از این نوع درمان می‌تواند حاوی ویروس پاپیلومای انسانی باشد و به همین دلیل پزشکانی که این عمل را انجام می‌دهند حتما باید از ماسک استفاده کنند. برای درمان با لیزر بین 5 تا 50 درصد احتمال عود در نظر گرفته می‌شود. مزیت روش‌های فیزیکی نسبت به روش‌های شیمیایی، علیرغم هزینه بالاتر و عوارض جانبی مانند زخم در محل درمان و‌... این است که بیمار سریع‌تر از آنها نتیجه می‌گیرد و نیاز به مراجعات مکرر ندارد. به عبارت دیگر این نوع درمان‌ها برای بیماران عجول مناسب‌ترند.
چند نکته مهم
برای جلوگیری از گسترش ویروس، ناحیه دچار زگیل را شانه نکنید، برس نزنید و اصلا‌ح نکنید.
از کوتاه کردن ناخن‌هایی که اطراف آنها زگیل وجود دارد، از ناخن‌گیر جداگانه استفاده کنید.
اگر در اطراف ناخن‌های شما زگیل وجود دارد، ناخنتان را نجوید!>
زگیل را نترکانید زیرا باعث گسترش بیشتر ویروس می‌شود. اگر کودک شما زگیل دارد، روی زگیل را با باند بپوشانید تا آن را نترکاند.
دستتان را حتی‌الا‌مکان خشک نگه دارید. ویروس عامل زگیل در محیط‌های مرطوب غیرقابل مهار است.
در صورت دست زدن به زگیل، دستتان را به دقت بشویید.

خال  لکه ها یا زایده های رنگی در اندازه و شکل های مختلف هستند و معمولاً به رنگ قهوه ای ، قهوه ای تیره و یا مشکی دیده می شوند . رنگ خال به دلیل وجود سلولهای مخصوصی است که با تولید رنگ دانه ، رنگ ویژه ی خال را به وجود می آورند . خال ها در هر جایی از بدن و به شکل ها و اندازه های مختلف ،‌ گروهی یا منفرد می توانند دیده شوند . یکی از انواع خال  که شایعتر می باشد ، خال های ملانوسیتی است  در واقع یک تومور خوش خیم حاصل از تکثیر سلولهای رنگ دانه ساز ملانوسیتی است که در واقع یک تومور خوش خیم حاصل از تکثیر سلولهای رنگ دانه ساز ( ملانوسیت ) محسوب می شود .
زمان بروز خال :
خال ها اغلب در طول ۲۰ سال اول زندگی  به وجود می آیند ؛ ولی ممکن است تا ۴۰ سالگی ویا بیشتر هم ظاهرشدنشان ادامه یابد . به این نوع خال ها ، خال های اکتسابی می گویند و بیشتر اشخاص تعدای از این خال ها را روی بدن خود دارند ( گاهی اوقات ۴۰ عدد یا بیشتر ) . در موارد نادری نیز خال ها از زمان تولد وجود دارند که به آن ها ،  خال های مادرزادی گفته می شود و در حدود یک درصد نوزادان هنگام تولد به این خال ها مبتلا هستند .

تغییرات خال ها :
خال ها مسطح ، پهن و نرم و همان گونه که گفته شد به رنگ قهوه ای و یا سیاه هستند ( شبیه کک و مک ) ؛ اما به مرور زمان بزرگ تر شده و روی بعضی از آنها ممکن است مو ظاهر شود .

تغییر شکل خال کاملاً تدریجی و کند است و خال هایی که زمانی مسطح و تیره رنگ بوده اند ، به تدریج گوشتی ، گنبدی شکل و کم رنگ می شوند ؛‌ ولی ، بعضی از آن ها به هیچ وجه تغییر نمی کنند ( مثل خال های کف دست و پا که مسطح و تیره باقی می مانند و در نهایت بسیاری از انها به تدریج از بین می روند ) و یا برخی برجسته و گوشتی شده و به وسیله ی پایه ای باریک ، مانند زایده ای گوشتی آویزان می مانند ، سیر تغییرات گفته شده در مورد خال بسیار کند است و شاید حدود ۵۰ سال طول بکشد .
چه نوع خالی احتمال بدخیمی دارد ؟
شانس سرطانی شدن خال های معمولی بسیار اندک است ؛ اما این خطر در مورد بعضی از خال ها بیشتر است . خال های مادرزادی : این خال ها شانس بیشتری برای تبدیل شدن به سرطان بدخیم نوع ملانوما را دارند . بیشترین خطر سرطانی مربوط به خال های مادرزای بزرگ با قطر بیشتر از ۲۰ سانتیمتر است .
خال های دیس پلاستیک :

این  خال ها معمولاً بزرگ تر از خال های معمولی هستند و از نظر ظاهری نامنظم و رنگ غیریکنواخت دارند . ( مثلاً قسمتی از خال قهوه ای تیره و اطراف آن روشن است ) که معمولاً زمینه ی خانوادگی و ارثی دارند . کسانی که از این نوع خال دارند ۱۰ برابر بیشتر دچار سرطان نوع ملانومای بدخیم می شوند . اگر فکر می کنید خال شما از نوع دیس پلاستیک و غیرعادی است با متخصص مشورت کنید .

خال های آبی : به شکل یک برجستگی آبی رنگ با سطح صاف و کمی برجسته هستند ، که معمولاً قطری کم تر از یک سانتیمتر دارند . شایع ترین مناطق درگیری ، اندام ها ، باسن و صورت است . اگر چه رشد پیش رونده و سرطانی این خال نادر است ، ولی احتمال آن کمی بیشتر از خال های معمولی است .
علائم هشدار دهنده در مورد خال ها :
اگر در خال های صورت و یا بدن به یکی از علائم زیر برخورد کردید به متخصص مراجعه کنید .
۱ – عدم تقارن :‌خال های غیرسرطانی معمولاً شکل مدور ، گرد و یا بیضی شکل دارند ، اما ، نامتقارن بودن در خال های سرطانی شایع تر است .
۲ – نامنظم بودن لبه ی خال : مضرس و دندانه دار بودن لبه ی خال نیز یکی دیگر از علائم مطرح کننده ی سرطان است .

۳- غیریکنواخت بودن رنگ خال : وجود سایه روشن های رنگ در یک خال به شکلی که مثلاً قسمتی از خال قهوه ای تیره ، سیاه و قسمت های دیگر قهوه ای روشن ، قرمز ، یا رنگ های دیگر باشد نیر ، نیازمند توجه است .

۴ – اندازه خال :  خال های سرطانی معمولاً بزرگ تر از خال های معمولی هستند . ابعاد بالاتر از ۶ میلی متر یکی دیگر از علائم مطرح کننده ی سرطانی بودن خال است .

۵ – پیدایش تغییرات : تغییرات کاملاً مشخص و سریع در اندازه ، شکل و رنگ خال ها و پیدایش علایمی مانند خارش ، سوزش ، برجسته شدن ( سریع ) سفت شدن یا نرم شدن خال ، رنگ آبی مایل به سیاه ،‌ تورم ، دلمه ، ترشح ، خون ریزی و زخم مطرح کننده ی سرطان پوست از نوع ملانوم است . که باید هر چه سریع تر درمان شود .

هر شخصی باید نسبت به خال های بدن خود آشنایی کامل داشته باشد تا در صورت پیدایش تغییرات ذکر شده به سرعت متوجه شود و اقدام به درمان کند . این نکته به خصوص در افرادی که مبتلا به خال های دیس پلاستیک ( غیرعادی ) هستند و آنهایی که خالهای مادرزادی با قطر بزرگ تر از ۲۰ سانتی متر دارند ، و هم چنین آن هایی که خود یا عضوی از اعضای خانواده شان مبتلا به سرطان پوست بوده اند ، اهمیت بیشتری دارد .
نکته :
وجود خال در مناطقی که مرتب تحریک می شوند ، منجر به سرطانی شدن خال نمی شود . مثلاً تراشیدن مکرر صورت و تحریک خال در مردانی که در ناحیه ی صورت خال دارند ، باعث سرطانی شدن خال نمی شود .

ظاهر شدن مو روی خال به هیچ وجه نشانه ای از سرطانی شدن خال نیست .
پیدایش خال های جدید ، تعدد آنها و محل بروز خال ها، تحت کنترل ژن های فرد بوده و قابل پیشگیری نیست . زاد و ولد و تکثیر در مورد خال ها معنی ندارد ، بنابراین خال های بزرگتر و قدیمی تر نمی توانند خال های جدید ایجاد کنند و اصطلاح خال دختر و خال مادر بی معنی است .
جراحی کردن خال های معمولی هیچ وقت باعث سرطانی شدن خال نمی شود .
درمان خال ها از نظر زیبایی یا پیشگیری از سرطانی شدن آنها چه موقع ضرورت می یابد ؟
در اصل درمان خال ها جراحی است و چون جراحی خال معمولاً با به جا ماندن جای زخم همراه است ؛ لذا باید در مورد برداشتن خال زمانی تصمیم گرفت که جای زخم جراحی آن از خود خال کم تر جلب توجه کند . روش های دیگری هم برای برداشتن خال نظیر سوزاندن ، تراشیدن ، لیزر و مالیدن اسیدهای سوزاننده بر روی خال مرسوم است که از نظر علمی خالی از اشکال نیستند