پوست - مو - زیبائی 3
در ادامه مطلب بخوانید
این مورد باید از قبل درلیست نبایدهای شما باشد. اگر ابتلا به سرطان پوست دلیل محکمی برای انصراف از آفتاب گرفتن نیست، باید بدانید اشعه ماورای بنفش، رنگپریدگیهای ناشی از هورمونها را در دوران بارداری تشدید میکند. به علاوه زیر لامپهای مخصوص برنزه کردن خیلی داغ میشود و آثار سویی را برای جنین به دنبال خواهد داشت. اگر خیلی هوس آفتاب کردید، چند دقیقه زیر نور آفتاب بنشینید، البته با پوشش مناسب و استفاده از ضد آفتاب spf 15 به بالا.
مومک انداختن
اگر پیش از بارداریتان هم از مومک استفاده میکردهاید و به آن عادت دارید، الان هم میتوانید مومک بزنید اما به یاد داشته باشید درد آن خیلی زیاد است و ممکن است به شدت ملتهب و سوزناک شود، به خصوص در اواخر بارداری. این درد به حدی است که ممکن است انقباضات شدیدی را به وجود آورد که اگر هنوز به هفته 37 بارداری نرسیدهاید، برایتان خوب نیست.
فقط نرمه گوش را سوراخ کنید
نرمه گوش که همان قسمت پایینی گوش است، جایی است که برای سوراخکردن نشانه میرود تا لحظاتی بعد یک جفت گوشواره طلا در آن برق بزند. این ناحیه یکی از بهترین نواحی بدن برای آویزانکردن آویز و گوشواره است. در این میان بسیاری از مادران که صاحب یک دختر کوچولو میشوند وقتی کودک کمی بزرگتر میشود به فکر میافتند که گوش کودک را سوراخ کنند. در کشور ما، مرسوم است که این کار در سنین کودکی انجام شود. پیش از این وسایل مدرن امروزی وجود نداشت و با استفاده از نخ و سوزن، گوش دختربچه خانواده را سوراخ میکردند.
سوراخ کردن گوش یکی از کارهای بسیار رایج و معمول بین خانمهاست. البته این کار از زمانهای قدیم رایج بوده است، منتها با روشهای سنتی. این روزها، وسایل انجام دادن این کار پیشرفتهتر شده است و چند دقیقه هم بیشتر طول نمیکشد؛ برخی افراد هم از این امکان استفاده و چند سوراخ در گوش خود ایجاد میکنند تا تمام گوشوارههای مورد علاقه خود را همزمان در گوش داشته باشند!
البته اگر مراقبتهای لازم بعد از این عمل ساده را درست انجام ندهید؛ چند گوشواره که هیچ، حتی یک گوشواره را هم نمیتوانید در گوش خود نگه دارید؛ پس تا وقتی که زخم گوشهایتان کاملا خوب نشده است، به این موارد توجه کافی داشته باشید:
1 اگر قصد دارید گوشوارهای غیر از جنس طلا به گوشتان بیندازید، حتما با فردی که گوشتان را سوراخ میکند مشورت کنید و از درستی انتخاب گوشواره خود مطمئن شوید.
2 اگر پوست حساسی دارید، احتمالا تنها گزینه مناسب برای شما گوشوارهای از جنس طلا یا نقره مرغوب است. یادتان باشد که قبل از لمس کردن گوشهایتان دست خود را بشویید. این کار احتمال عفونت و گسترش آلودگی را کاهش میدهد.
3 گوشوارههایتان را باید روزی دو بار (یک بار صبح و یک بار شب) تمیز کنید.
4 برای تمیز کردن اطراف سوراخ گوش نیز از محلول ضدعفونیکننده مخصوص گوش استفاده کنید. محلول را روی تکه پنبهای بمالید و ناحیه بین گوش و گوشواره را تمیز کنید.
5 چند بار در روز، گوشواره را در گوشتان بچرخانید؛ این کار مانع از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ گوش میشود.
6گوشواره را تا زمان مشخصی در گوش نگه دارید. شما باید حداقل بین 4 تا 6 هفته بعد از عمل سوراخ کردن گوش از گوشواره استفاده کنید، وگرنه زخم تازه جوش میخورد و سوراخ ناپدید میشود!
7 اگر بعد از گذشت یک روز از سوراخ کردن گوشتان قرمزی و تورم یا درد مشاهده کردید، با احتمال اینکه علایم عفونت است، به پزشک عمومی مراجعه کنید.
8 یادتان باشد که در مدت ترمیم گوش از هیچ نوع افشانه مخصوص مو یا خوشبوکننده و ادکلن استفاده نکنید. در ضمن، تا قبل از درمان محل، با گوشوارههایتان بازی نکنید و آن را نکشید تا باعث پشیمانی نشود!
راهنمای انتخاب گوشواره مناسب
ما اکثرا فکر میکنیم در انتخاب جواهر فقط مدل آن مهم است و چیزی را که در نگاه اول خوشمان بیاید میخریم و میپوشیم؛ غافل از اینکه یک انتخاب غلط میتواند چهره و ظاهر ما را نامتناسب نشان دهد. در مورد گوشواره هم شکل و ترکیب صورت، اندازه گردن و وجود چینهای روی گردن که بر اثر سن یا افزایش وزن وجود دارد بسیار مهم است. برخی نکات مهم برای انتخاب گوشواره مناسب از این قرار است:
1اگر صورتی کشیده دارید میتوانید از گوشوارههای چلچراغی و حلقههای بزرگی که آویز دارند استفاده کنید همچنین گوشوارههای دکمهای یا میخی را نیز میتوانید بپوشید.
2 گوشوارههای گرد و آویز صورت را چاقتر و چینهای روی گردن را بیشتر نشان میدهند پس اگر صورتی گرد و چاق دارید از مدلهای بزرگ و گرد بپرهیزید.
3 اگر صورتی گرد با چینها و غبغب آویزان دارید از مدلهای گوشواره دگمهای یا حلقهای کوچک دوری کنید.
4 اگر گردن کوتاهی دارید از مدل گوشوارههای آویز بلند هرگز انتخاب نکنید چون گردن شما را کوتاهتر نشان میدهد.
5 گوشوارههای حلقهای ساده به اندازه متوسط برای هر شخص مناسب است.
6 اگر میخواهید در موقعیتی جدی و تخصصی باشید هرگز گوشوارههای بزرگ و شلوغ را بر گوشتان آویزان نکنید
گر چه میگویند ، مطالعات علمی نشان دادهاند، چهرههایی که به نظر ما زیبا و جذاب به نظر میرسند، ویژگیهای خاصی دارند که این ویژگیها را در 3 گروه اصلی میتوان جای داد: )1 سلامت و تندرستی، ) 2زیبایی، )3 حالتی از معصومیت چهره کودکان
همچنین تحقیقات علمی و روانشناسی در جامعه امروز جهان، معیارهای خاصی را برای چهره زیبا در نظر میگیرند که البته مطلق نیستند. آکادمی جراحی زیبایی امریکا، مشخصات یک چهره زیبا برای خانمها را پوست کمی برنزه و نه رنگ پریده، صورتی باریک و بدون چربی اضافه، لبهای پر، ابروهای پر و تیره، مژههای بلند و باریک، گونههای برجسته، پلکهای باریک، بینی باریک، پوست شفاف و کشیده و بدون چین و چروک، دندانهای سفید و مرتب، چشمهای درشت و شفاف، پیشانی بلند، در نظر میگیرند در مقابل ویژگیهای یک چهره زیبا برای آقایان؛ پوست تیرهتر و سبزه، صورت جمعوجور و باریک با چربیکم، لبهای قرینه، ابروهای تیره و مژههای پر، پهنتر بودن نیمه فوقانی صورت نسبت به نیمه تحتانی، چانه برجسته که نشاندهنده قدرت مرد است، فک پایین قوی و بازاویههای مشخص، ابروهای پر و تیره، شیار بین بینی و لب کمعمق و پلکهای نازک، است. این معیارها در جامعههای مختلف ممکن است کمی متفاوت باشد و سلیقه شخصی افراد مختلف نیز بر معیارهای ذهنی آنها از یک چهره زیبا موثر است ولی با وجود این، اصول و معیارهای زیبایی انسان در طول تاریخ و تا به امروز ثابت باقی مانده است.
عدد طلایی
مطالعات دانشمندان و اندازهگیری عناصر زیبای طبیعت مانند گلها، حشرات و پرندگان نشان میدهد که همیشه یک نسبت طلایی و یک عدد مشخصی بین ابعاد عناصر زیبای طبیعت وجود دارد. و این عدد 1/618 است. این نسبت در ابعاد چهره انسان و همچنین چشمانداز دندانها هنگام لبخند زدن رعایت شده است. به این شکل که صورتهایی که موزون و هماهنگ به نظر میرسند، نسبت طول به عرضشان 1/618 است و همچنین اگر یک فرد یک داشته باشد، این نسبت به نوعی در نمای دندانهایش رعایت شده است. نسبت طلایی در گلبرگهای گلها و اندازههای بدن حشرات و حلزونها نیز خود را نشان میدهد.
ناقرینگی زیبا
اگر از یک صورت عکسی تهیه کرده و به وسیله فتوشاپ آن عکس را نصف کنیم و تلاش کنیم با استفاده از عکس یک نیمه صورت نیمه دیگر را ترسیم کنیم مشاهده میکنیم عکس حاضر با صورت طبیعی تفاوت دارد و این نشان میدهد که صورت انسان دقیقا قرینه نیست.
هر چهرهای با لبخند زیبا نیست
علاوه بر اجزاء صورت، حالتهای صورت نیز بر جذابیت چهره اثر مستقیمی دارند. حالتهایی از چهره وجود دارند که با آن چهره جذاب است و حالتهایی وجود دارد که جذابیت چهره را میکاهد. بهعنوان مثال آکادمی زیبایی امریکا معتقد است چهرههایی که حالتهایی از شادی، انرژی و آشنایی و خودمانی بودن را به نمایش میگذارند، جذابتر به نظر میرسند.
بمبی ساعتی درون چهره زیبا
پیری، بزرگترین دشمن یک چهره زیبا است که زیباترین چهرهها را به تاراج غارتگری خود میبرد. با پیر شدن، پوست قابلیت کشش خود را از دست میدهد و چشمانی درشت و پلکهای باریک جای خود را به پلکهایی افتاده و چشمانی که رد پای پیری بر آن به جای مانده است میدهند گر چه تکنیکهای جراحی مدرن زمان انفجار این بمب ساعتی را به تعویق میاندازند، ولی هنوز نتوانستهاند آن را به طور کامل از کار بیندازند
سوفیا لورن برای چندین دهه مظهر زیبایی بوده است
در نظرسنجی که توسط یک سایت اینترنتی به عمل آمده سوفیا لورن، هنرپیشه پرسابقه ایتالیایی، بسیاری از رقبای جوانتر خود را کنار زده و در سن ۷۱ سالگی از لحاظ زیبایی طبیعی به عنوان زیباترین شخص جهان انتخاب شده است.
سوفیا لورن که برنده جایزه اسکار است می گوید رمز زیبایی او عشق به زندگی و خوردن اسپاگتی است.
اما راز دیگر جوان ماندن وی حمام گرفتن با روغن زیتون است. رازی که از دوره رومی های باستانی به جای مانده است.
سوفیا لورن مسن ترین زنی است که" پیرلی" تقویم معروف ایتالیایی به عنوان مدل از او استفاده کرده است.
حتی سراسقف جنوا، زمانی گفته بود که اگرچه واتیکان با همتا سازی مخالف است ولی ممکن است در مورد سوفیا لورن استثنا قائل شود.
در نظر سنجی مورد بحث اینترنتی، مقام دوم را جورج کلونی، هنرپیشه سینما به دست آورده است و شارلوت چرچ خواننده بریتانیایی مقام سوم را حائز شده است.
کاترین زیتا جونز، جانی دپ و کیت وینسلت از دیگر کسانی هستند که نامشان در فهرست ۱۰ نفر اول دیده می شود.
خال مادر زادی یا ماه گرفتگی چیست؟
خال بزرگ سیاه فام بر تن آدمی باشد مادرزاد و آن را ماه گرفتگی نیز گویند و گمان برند که هنگام خسف زن آبستن هر جای تن خود مسح کند همان جای تن کودک سیاه گردد. ( یادداشت مرحوم دهخدا )
از جمله آنها ضایعات عروقی جلدی است که معمولا به دو دسته تقسیم می شوند :
1- ضایعات مادرزادی در نوزادی به وجود می آیند و شامل خال شرابی (Part-wire Stains)، همانژیوما، ناهنجاریهای وریدی و لنفانژیوما هستند.
اشکال مادرزادی معمولاً در سر و گردن به وجود می آیند و ممکن است بخشی از یک سندرم مادرزادی مثل سندرم استرج و بر باشد.
2- ضایعات اکتسابی در هر سنی ممکن است دیده شود و شامل تلانژکتازی، آنژیوم آلبالویی (cherry Angioma)، پیوژنیک گرانولوما، پویکیلودرما (Poikiloderma) و سارکوم کاپوسی هستند.
این ضایعات می تواند خودبخود و یا در اثر ضربات، قرارگیری در معرض نور فرابنفش یا تغییرات هورمونی رخ دهند. معمولا خال شرابی، salmon patches و گاهی لکه های شیر قهوه ای را به عنوان ماه گرفتگی محسوب می کنند.بعضی از اشکال رایج ضایعات عروقی جلدی عبارتند از:
لخته های ماهی مانند (Salmon Patches) این دسته از خالها محل رگهای خونی میباشند که به صورت کوچک، پهن و صورتی روی پوست به وجود میآیند. در 3/1 کودکان تازه به دنیا آمده وجود دارند. این گروه از خالها روی گردن، بین چشمها، روی پیشانی، بینی، لببالایی یا پلکها ظاهر میشوند و تعدادی از آنها با گذشت زمان کمرنگ میشوند، اما خالهایی که روی گردن هستند اصلا محو نمیشوند. این دسته از خالها هیچ درمانی نمی شوند.
خال شرابی
خال لکه شرابی که همچنین تحت عنوان Nevus flammeus یا مالفورماسیون مویرگی نیز نامیده می شود. در موقع تولید و به طور یکسان در هر دو جنس رخ می دهد. شیوع آن 2-1/0% است. این ضایعات اغلب روی صورت دیده می شود. این ضایعه در ابتدا به شکل لکه ای صورتی روشن است که می تواند به مرور زمان پرنگ تر شده و باعث درگیری عروق، بافت نرم یا هیپرترونی استخوان گردد. این ضایعه در اثرات عروق سطحی درم ایجاد میشود. در مطالعات با بررسی طولانی مواردی از سرطانهای پوستی از جمله BCC و یا SCC گزارش شده است، خصوصاً در افرادیکه تحت درمان رادیوتراپی قرار نگرفته اند. این نوع خالها بهتر است در اسرع وقت درمان لیزر شوند.
نقاط منگولی (Mongolian spots)
خالهای این گروه، پهن و نرم میباشند و روی بدن نوزاد هستند. یعنی روی نشیمن گاه یا پایینتر. اغلب آبی رنگ یا خاکستری متمایل به آبی، سیاه متمایل به آبی یا قهوهای میباشند. اینها شبیه به کبودی هستند. و بیشتر روی بدن کودکان با پوست تیره هستند. تقریبا تا زمان 6 یا 7 سالگی کودک کم رنگ میشوند، اما ممکن است اصلا از بین نروند.
نقاط شیر قهوه( cafe-Au-lait spots)
این دسته نرم، مسطح و بیضی شکلهستند و از قهوه ای روشن تا تیره دستهبندی میشوند. به همین خاطر این اسم را به خود گرفتهاند. معمولا در نیم تنه، نشیمن گاه و پاها به وجود میآیند. گاهی اوقات با گذشت زمان و افزایش سن، بزرگتر یا تیرهتر میشوند، اما مشکلی ایجاد نمیکنند. با این وجود اگر این خالها بزرگتر از یک سکه و مربوط به اختلالی موسوم به neuro fibro mato sis یا سندرمیبه نام Mc cune-Albriqht باشند باید با پزشک در میان گذاشت.
تومور خوش خیم توت فرنگی مانند( Straw berry Hemagiomas )
این ضایعات معمولا روی صورت، پوست سر، پشت یا قفسه سینه یافت میشوند. ممکن است قرمز یا بنفش باشند. پهن یا کمی برجسته با لبه تیز هستند. این گروه از خالها مدتی بعد از تولد ایجاد میشوند. آنها ظرف یک سال و تا قبل از 9 سالگی نمایان میشوند. پوست در محل خال چروکیده است. در درمان آنها لیزر میتوانند موثر باشند.
بدریختی رگی (venous malformation)
خالهایی که با انبساط رگ های خونی به صورت غیر معمول ایجاد میشوند. هر چند که در زمان تولد هستند اما گاهی تا زمان کودکی یا بزرگسالی نمایان نمیشوند. و این دسته در 1 تا 4 درصد نوزادان ظاهر میشوند. اغلب روی زبان، لبها، گونهها یا فک یافت میشوند. یا اینکه روی دست و پا، بالا تنه و یا در اندام درونی مثل مغز ایجاد میشوند. به کندی رشد میکنند. با گذشت زمان کوچکتر نمیشوند. اگر با درد همراه باشند از طریق جراحی میتوان آنها را درمان کرد.
خالهای گوشتی (pigmented Nevi)
این خالها زمانی به وجود میآیند که سلولهای پوست به جای پراکنده شدن در تمام پوست، به صورت خوشهای رشد کنند. میتوانند در هر کجای بدن به وجود آیند. به رنگ گوشت، قهوهای یا سیاه میباشند. در معرض آفتاب قرار گرفتن یا در طول بارداری تیرهتر میشوند. در بزرگسالی کم رنگتر میشوند یا گاهی در زمان پیری ناپدید میشوند. این خالها عامل علامت یا هشداری خاص نیستند. با این وجود گاهی اوقات خطر سرطان پوست را افزایش میدهند. در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کرد: 1- اگر رنگ یا اندازه آنها فرق کرد. 2- با خالهای گوشتی دیگر فرق داشته باشند. 3- بعد از 20 سالگی ایجاد شوند.
خالهای گوشتی مادر زادی (cogenital Nevi)
این گروه خالهای گوشتی میباشند که هنگام تولد ظاهر میشوند. بافت پوست از طبیعی به غیر طبیعی متفاوت میشود. در هر جای بدن با هر سایزی به وجود میآیند. میتواند به کوچکی 1 اینچ باشد و یا آن قدر بزرگ باشد که نیمی از بدن را در بر گیرد. خالهای گوشتی کوچک در 1 درصد نوزادان وجود دارند. بیشتر آنها خطرناک نیستند. اما انواع بزرگ آنها باید توسط پزشک درمان شوند. چون که خطر سرطان را افزایش میدهند و به همین دلیل بهتر است این نوع خالها تا قبل از بلوغ برداشته شوند.
خالهای گوشتی غیر معمول (Dysplastic Nevi)این خالها بزرگتر از خالهای گوشتی معمولی میباشند و سطوحی نامرتب و غیر معمول دارند. ممکن است شبیه خالهای گوشتی سرطانی باشند و ترکیبی از رنگهای قرمز، صورتی، برنزه و قهوه ای هستند. ارثی میباشند. و امکان ایجاد سرطان پوست را افزایش میدهند. اگر غیر معمول به نظر رسیدند یا بزرگتر شدند حتما با پزشک متخصص در میان بگذارید.
لکههای ماهگرفتگی
ماهگرفتگیها لکههای پوستی تیرهای هستند که در هنگام تولد یا اندکی پس از آن ظاهر میشوند.
این لکهها در اغلب موارد بیضرر هستند، اما در برخی موارد عوارض وخیمی را بوجود میآورند.
انواع رایج ماهگرفتگیها و خطرات همراه با آنها اینها هستند:
لکههای "شیرقهوهای" به رنگ قهوهای روشن هستند. وجود بیش از سه تا از این لکهها را بر روی بدن میتواند بیانگر یک عارضه ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز باشد که باعث ایجاد تومورهای پوستی میشود.
همانژیومهای توتفرنگی، لکههای شایع قرمزرنگی هستند که معمولا بیخطر هستند و مشکل بهداشتی مهمی همراهی ندارند.
همانژیومهای غاری، لکههای برجسته قرمز متمایل به آبی هستند و در زیر پوست قرار میگیرند.
از آنجایی که این لکهها ممکن است بیانگر مشکلات عروقی باشند باید با پزشکتان در مورد آنها مشورت کنید.
لکهای رنگی (macular stains) پوست، ماهگرفتگیهایی به رنگ صورتی کمرنگ یا قهوهای هستند که بسیار رایج و بیضرر هستند.
خالها، دانههای سیاه قهوهای تیره یا سیاهی است که بسیار شایع هستند. از آنجایی که این لکههای متشکل از سلولهای رنگدانهدار پوست ندرتا ممکن است باعث مشکلاتی شوند، باید آنها را از لحاظ تغییرات در اندازه و شکل تحت نظر قرار داد.
لکهای (port-wine stains) به شکل لکههای پوستی صورتی، قرمز یا ارغوانیرنگی است که دائمی هستند. با وجود اینکه این لکهها خطری از لحاظ سلامتی ندارند، اغلب برای بهبود ظاهر فرد با درمان آنها را کوچک میکنند.
بیماری تاولی ...................................................................... یک بیماری پوستی است که تظاهرات آن به صورت تاولهایی در سطح بدن است که به طور معمول این تاولها از درون دهان و مخاط آن شروع میشود. بهطور معمول در دنیا در سنین بالا شایع است اما در ایران در سنین پایینتر نیز دیده میشود و حدود متوسط سنی 40 شایعتر از دیگر سنین است. این بیماری در ایران در مقایسه با دنیا شیوع بیشتری دارد.
به طور مسلم زمینه ژنتیکی در آن دخیل است و این بیماری جزو بیماریهای خود ایمنی است و علت بروز آن دقیقا مشخص نیست اما برخی فاکتورهای محیطی در آن دخیل هستند، مثل برخی از داروها، فاکتورهای غذایی و نیز استرس و حالتهای روحی در تشدید و بروز این بیماری اهمیت زیادی دارند.
به طور معمول در خانمها شیوع بیشتری دارد.
اولین تظاهرات در بیشتر بیماران تاولهای درون دهانی است و پس از آن در همه جای پوست بدن دیده میشود. متاسفانه با اینکه تاولها دردناک هستند اما گاهی بیمار تا مدتها آنها را جدی نمیگیرد و دیر به پزشک مراجعه میکند، در نتیجه وقتی که مراجعه میکند، درمان سختتر میشود.
. به طور معمول تاولها شکننده هستند و به سرعت پس از مدت کوتاهی پاره میشوند و تاولی دیده نمیشود و یک زخم سطحی در محل تاول دیده میشود.
شیوع بیماری یک نفر در هر صد هزار نفر ساکن ایران، در هر سال است. در تهران حدود یک و نیم نفر در هر صد هزار نفر از ساکنان تهرانی در هر سال است. اما در خارج از کشور این آمار متغیر و کمتر است. البته در برخی ممالک شیوع آن مانند ایران بیشتر از حد جهانی است. به طور مثال در برزیل، نوع دیگری از پمفیگوس شایع است اما این پمفیگوس که در ایران شایع است، بیماری سختتری است.
آن قسمت از بیماری که ژنتیکی است، خیر. اما میتوانیم از فاکتورهای محیطی پیشگیری کنیم، قطعا این فاکتورهای محیطی در تشدید و بروز بیماری نقش دارند.
پمفیگویید یک نوع دیگر از بیماریهای تاولی است. البته آن هم جزو بیماریهای تاولی خود ایمنی است اما شیوع آن کمتر از پمفیگوس در ایران است.
برای درمان بیشتر از داروهای کورتیکو استرویید یا کورتون با تجویز و مراقبت دقیق پزشک استفاده میشود.
ویتیلیگو یک بیماری خودایمنی است که در آن برخی از قسمتهای پوست بدن رنگدانههای خود را از دست میدهد. در بیشتر این بیماران لکهها به صورت قرینه دیده میشود و موهای آن قسمت نیز به طور معمول کمرنگ و سفید رنگ میشود.
در هر سنی دیده میشود، از بدو تولد تاپیری. حدود نیمی از موارد در سنین قبل از 20 دیده میشود. برخی از آنها خود به خود خوب میشود و برخی نیز متاسفانه باقی میماند و حتی پیشرفت نیز میکند. در تابستان به علت اینکه پوست مجاور ضایعات کم رنگ، تیرهتر میشود، ضایعات بارزتر به چشم میآید.
این وضعیت باعث ناراحتی جسمی برای بیمار نمیشود اما بعضی از افراد از اینکه پوستشان دچار تغییررنگ شده است، ناراحت میشوند و از نظر زیبایی خجالت میکشند چون از لحاظ امنیت زیبایی روانی، زندگی متفاوتی دارند.
خیر. حالت مسری ندارد اما به طور معمول میتواند در افرادی که سابقه فامیلی دارند، بروز کند.
اگر بیماری خفیف باشد، میتوان آن مناطق از پوست را که دچار بیرنگی شده است، با مواد آرایشی پوشش داد. از فوتوتراپی با استفاده از اشعه ماورای بنفش نیز استفاده میشود اما چند ماه به طول میانجامد تا اثر خود را بگذارد. در مواردی که افراد دچار ویتیلیگوی شدید هستند و حدود نیمی از پوست بدنشان درگیر این لکهها شده است، با استفاده از برخی داروهای موضعی، نواحی پررنگ را نیز کمرنگ میکنیم تا پوست بیمار یک حالت یکنواخت به خود بگیرد. اما مشکل این است که پوست این افراد به نور بسیار حساس میشود به همین علت باید در معرض نور قرار نگیرند و پوست خود را بپوشانند و یا از ضد آفتاب استفاده کنند، در غیر این صورت پوست آنها قرمز میشود.
یک روش درمانی جدید نیز برای این بیماری آمده است که از رنگدانههای پوست خود بیمار در محیط آزمایشگاهی کشت میدهند و سپس آنها را در آن قسمتهایی که پوست سفید شده است، تزریق میکنند و به علت تزریق ملانین (ملانوسیت خود بیمار) پوست شروع به رنگ گرفتن میکند و به حالت طبیعی برمیگردد.
. این یک روش بسیار جدید است و در ایران فعلا وجود ندارد. در بعضی از کشورهای اروپایی، تازه شروع به کار کردهاند و درمان بسیار گرانی است. تنها درمانی که برای بیماران در ایران وجود دارد، داروهای خوراکی و پمادهای موضعی و روش فوتوتراپی است.
اختلالاتی از انواع متنوع هستند که باعث ایجاد بثورات تاولی میشوند.
ژنتیک
بعضی از انواع بیماری به علت یک ژن غیرطبیعی است که از هر دو والد به ارث میرسد.
سن
این عامل خطر بستگی به نوع بیماری دارد.
جنس و نحوه زندگی
عوامل خطر مهمی نیستند. بیماریهای ناشایع متعددی وجود دارند که منجر به بثورات تاولی بر روی سطح پوست میشوند. این بیماریهای تاولی ممکن است در نواحی خاص ایجاد شوند یا نواحی گستردهای از بدن را درگیر کنند. برخلاف تاولهای انحصاری، که آسیبهای پوستی جزئی هستند، بیماریهای تاولی میتوانند خطرناک باشند. در صورت عدم درمان، این بیماریها ممکن است نهایتاً باعث تهدید حیات شوند.
انواع بیماری
بعضی از انوع نادر بیماریهای تاولی در زمان تولد وجود دارند و در نتیجه به ارث رسیدن یک ژن غیرطبیعی از هر دو والد به صورت اتوزوم مغلوب به وجود میآیند. این بیماریها باعث میشوند که پوست کل بدن خیلی شکننده شده و در صورت لمس، تاول ایجاد شود. چنین بیماریهایی ممکن است کشنده باشند. به طور شایعتر، بیماریهای تاولی در بزرگسالی دیده میشوند. سه نوع اصلی از بیماری وجود دارد: همه آنها جزء بیماریهای خود ایمنی هستند، که در آنها بدن پادتنهایی تولید میکند که باعث آسیب به پوست میشوند. معمولاً پمفیگوئید شایعترین نوع بیماری تاولی، پمفیگوئید است. این اختلال افراد مسنتر از 60 سال را مبتلا می سازد. در این بیماری، تاولهای سفت و متعدد، اساساً بر روی ساقها و تنه ایجاد میشوند، که هر تاول تا 3 سانتیمتر (1/4 1 اینچ) عرض دارد. در آغاز، تاولها ممکن است دارای خارش باشند.
پمفیگوس
نسبت به پمفیگوئید شیوع کمتری دارد. این بیماری نیز معمولاً افراد با سن بالای 60 سال را مبتلا میکند. در این وضعیت، تاولها ممکن است درهر قسمتی از بدن ظاهر شوند، اما اغلب در اطراف چشمها و داخل دهان به وجود میایند. تاولها شکننده بوده و ممکن است به طور خود بخودی پاره شوند و تکههایی از پوست لخت را برجا گذارند.
درماتیت هرپتی فرم
این بیماری در همراهی با آلرژی به گلوتن که یک پروتئین موجود در گندم میباشد، شکل میگیرد. این وضعیت منجر به ایجاد تاولهای خارشدار، معمولاً بر روی آرنجها، باسن و زانوها میشود.
کارهایی که باید انجام شوند
در همه انواع بیماریهای تاولی، تشخیص معمولاً براساس بیوپسی پوست صورت میگیرد. این روش عبارتست از برداشتن یک نمونه از پوست جهت بررسی. هیچ درمان موثری برای بیماریهای تاولی ارثی وجود ندارد. والدین نوزادانی که مبتلا به این بیماریها هستند ممکن است به دنبال مشاوره ژنتیک رفته، تا از احتمال ابتلای بچههای بعدی خود آگاهی یابند. اگر شما دچار پمفیگوئید یا پمفیگوس هستید، پزشکتان کورتیکواستروئید خوراکی تجویز خواهد کرد. بعضی افراد نیز، نیازمند داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی برای چندین هفته یا ماه خواهند برد. اگر مبتلا به پمفیگوئید شدید هستید، ممکن است نیاز به درمان فوری با داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی در بیمارستان داشته باشید. در اکثر موارد درماتیت هرپتی فرم به محض اینکه فرد مبتلا، به رژیم فاقد گلوتن عادت کند، ناپدید میشود، اما ممکن است داروی داپسون نیز برای پاک کردن تاولها لازم شود.
پیشآگهی بیماری
بیماریهای تاولی که افراد بالغ را مبتلا میسازند اغلب با درمان قابل کنترل هستند، اما موارد خیلی کمی، به طور دائمی علاج مییابند. هر چند پمفیگوئید ممکن است خودبخود در عرض 2-5 سال ناپدید شود، اما پمفیگوس اغلب به درمان دارویی دراز مدت نیاز دارد. به علت ماهیت آلرژیک درماتیت هرپتی فرم، در صورت اضافه کردن مجدد گلوتن به رژیم غذایی، این بیماری ممکن است عود نماید.
پمفیگوس یک بیماری پوستی تاولی است که جزو بیماریهای خودایمنی (اتوایمیون) است و علاوه بر پوست مخاطها را هم میتواند مبتلا کند. اساتید بنیانگذار بیمارستان پوست رازی تهران معتقد بودند که بیماری پمفیگوس در شمال ایران شیوع بیشتری دارد و این موضوع را چنین توجیه میکردند که رژیمغذایی مشتمل بر مصرف زیاد ماهی موجب افزایش شیوع پمفیگوس در شمال ایران میشود (فرضیات و نظریات منتشرنشده) و این تفکر بر مبنای تجربیات عملی آنها نبود. اکنون که در اکثر استانهای ایران بخش پوست دانشگاهی وجود دارد، بیماران پمفیگوسی مختلف را که در آن بخشها بستری هستند، شاهد هستیم. البته چند مقاله وجود دارد که نقش رژیمغذایی مخصوص مانند سیر را در بروز پمفیگوس موثر دانستهاند. همچنین در این مقالات از نقش آب و زندگی در کنار رودخانهها در ایجاد پمفیگوس گزارشاتی دیده میشود.
بیماری پمفیگوس به صورت تکتک در سراسر جهان رخ میدهد و میزان بروز آن از 1 تا 34 مورد در یک میلیون نفر جمعیت در کشورهای مختلف گزارش شده است. در اروپا میزان بروز موارد جدید پمفیگوس بالاتر است، به طوری که در یهودیان ایالاتمتحده آمریکا سالیانه 32 مورد در میلیون است. در یهودیان ساکن منطقه اورشلیم میزان بیماری پمفیگوس 2/16 نفر در میلیون در سال است، در مقایسه با آمار کشور عربستان که میزان مبتلایان به بیماری پمفیگوس سالیانه 5/1 در یک میلیون نفر جمعیت است. در یک مطالعه در بخش پوست دانشگاه علومپزشکی اهواز 111 مورد بیمار پمفیگوس گزارش شد که 55 درصد زن و 45 درصد مرد بودند و میانگین سن شروع در هر دو جنس 5/42 سال بوده است.
در یک مطالعه پایاننامه اپیدمیولوژی پمفیگوس در ایران نشان میدهد که بیماری پمفیگوس در ایران ویژه قوم خاصی نیست و اقوام فارس، کرد و ترک به یک میزان مبتلا میشوند ولی در این مطالعه تراکم بیماری پمفیگوس در سه استان مرکزی، سمنان و زنجان به طور قابلملاحظهای بیشتر از سایر نواحی بوده است. بعد از این سه استان فراوانی بیماری پمفیگوس به ترتیب اولویت در استانهای مازندران و گیلان، همدان، تهران، لرستان و آذربایجان شرقی بیشتر بوده است لذا تصورات قبلی در مورد شیوع بیشتر بیماری پمفیگوس در شمال ایران رد شد، بلکه نشان داد که پمفیگوس در سه استان مرکزی، سمنان و زنجان بیشتر رخ میدهد.
پمفیگوس یک بیماری خود ایمنی است که درپی آن گلبول های سفید به بدن خود فرد حمله می کند.
بیشترین آمار مبتلایان به پمفیگوس در دنیا مربوط به ایران است.
پمفیگوس یک ناراحتی پوستی است که ابتدا با افت دهان شروع شده و بیماران مبتلا به پمفیگوس با بروز آفت گمراه می شوند و برای درمان آفت به دندانپزشک و یا مخصص گوش، حلق و بینی مراجعه می کنند.
در صورتی که پمفیگوس درمان نشود به شکل تاول روی پوست تظاهر می یابد، این بمیاری در دو نوع ووگلاریس و فولیاس بروز می کند که در نوع ووگلاریس تاول ها در سطح وسیعتری از بدن به وجود آمده و پس از ترکیدن به رخم های عفونی تبدیل می شود، در این حالت بیماری به علت از دست رفتن آب فراوان منجر به مرگ می شود نوع دیگر پمفیگوس، فولیاس است که در این حالت تاول ها تنها در ناحیه سر و صورت هستند و مخاط دهان زخم نمی شود در این نوع به راحتی قابل درمان بوده و آمار مرگ و میر کمتری دارد.
اگر پمفیگوس در همان مراحل اولیه درمان شود، خطری بیمار را تهدید نکرده و به راحتی قابل کنترل خواهد بود./
پمفیگوس
بیماری پمفیگوس یک بیماری اتوایمون تاولی پوست است . علت آن ناشناخته است . شایع ترین سن شروع علائم دهة چهارم و پنجم عمر می باشد . علت اصلی این بیماری هنوز شناخته نشده ولی همراهی آن با بعضی بیماریها نظیر میاستنی گراو و یا مصرف بعضی داروها نظیر پنی سیلامین به اثبات رسیده است . وجه مشخصه این بیماری از نظر بالینی تاول های اینترا اپیدرمال است که بعلت آکانتولیز ایجاد می شود آکانتولیز عبارتست از جدا شدن سلول های اپیدرم از هم بدلیل آسیب دیدگی یا غیر طبیعی بودن مادة بین سلولی .
تاول بعلت از بین رفتن پیوستگی داخل اپیدرمی یا چسبندگی بین درم و اپیدرم ایجاد می شود که میتواند همراه با تجمع مایع باشد .
*
عوامل از بین رفتن چسبندگی بین درم و اپیدرم عبارتند از :
اختلالات ساختمانی سلول های اپیدرم به صورت ارثی یا اکتسابی .
تغییرات نئوپلاستیک
عوامل شیمیایی
واکنش های ایمونولوژیک یا لیز سلولی
در بیماری پمفیگوس جدا شدن سلول ها از یکدیگر توسط اتو آنتی بادیهایی صورت می گیرد که بوسیله سیستم ایمنی ساخته می شوند و مستقیما علیه آنتی ژنهای پمفیگوس وارد عمل می شوند .
*طبقه بندی :
پمفیگوس را می توان به دو دسته پمفیگوس و لگاریس ( عمقی ) و پمفیگوس فولیاسه ( سطحی ) تقسیم کرد .
در پمفیگوس و لگاریس تاول ها در قسمت عمق اپیدرم درست بالای لایه بازال پیدا می شوند .
در پمفیگوس فولیاسه تاول ها در ناحیه گرانولر می باشد وضایعات به سطح پوست محدود می شود .
گرفتاری موکوس دهان به ندرت وجود دارد و این نشانة افتراق از پمفیگوس و لگاریس است .
*ایمونولوژی :
وجه مشخصه پمفیگوس یافتن اتوآنتی بادی از نوع IgG بر علیه سطح سلولی کراسیتولیتها می باشد. در خون بیش از ۷۵% بیماران مبتلا به پمفیگوسIgG ضد سطح سلولهای اپیتلیال دیده می شود . یافته های ایمونوفلورسانس مستقیم و غیر مستقیم در P.V و P.F کاملا مشابه یکدیگر است . در پمفیگوس اریتماتوز که شکل لوکالیز ، P.F است در IIF در غشاء پایه منطقه ای از پوست که دچار اریتم است علاوه بر IgG ، یافت می شود .
*روش های تشخیص :
تزانک تست Tzanck Test دیدن آکانتولیز درسلولهای لایه اپیدرم .
بیوپسی از پوست .
DIو IIF دیدن IgG در خون و اپیدرم ـ رسوب ایمونوگلو بولینها دیده می شود.
*علائم بالینی :
ضایعات پمفیگوس و لگاریس بندرت خارش دارد ولی اغلب دردناک است . ضایعة اولیه یک تاول شل است که در هر نقطه از سطح پوست ممکن است ظاهر شود . این تاول ها شکننده بوده ، و به همین دلیل ممکن است گسترش یابند . علامت نیکو لسکی مثبت است یعنی بافشار تاول دیده میشود که ضایعه از طرف محیط به پوست ظاهرا سالم اطراف گسترش می یابد .
اکثر بیماران در ابتدا دچار ضایعاتی در دهان می شوند که به شکل سائیدگیهای نامنظم و دردناک بوده و به سادگی خونریزی کرده و به کندی بهبود می یابد . تاول های پوستی بزرگ پاره شده و مناطق سائیده ، و دردناکی را به جا می گذارند که همراه با تراوش و ترشحات خشک شده می باشد ـ از ترشح سرم و تاول ها بوی زننده مشخصی متصاعد می شود .
*مراقبت و درمان :
تحت کنترل در آوردن هر چه سریعتر بیماری
پیشگیری از دفع سرم و بروز عفونت ثانویه
پیشبرد اپیتلیال سازی مجدد پوست ( اپی تلیزاسیون )
کورتیکوستروئیدهای خوراکی اولین خط درمان هستند . در بعضی از انواع بیماری ، بیماری با دوز متوسط کورتیکوستروئید قابل درمان و کنترل می باشد . کورتیکوستروئیدها در دوزهای بالا به منظور کنترل بیماری و خالی کردن پوست از تاول است . کورتیکوستروئیدها با غذا یا بلافاصله بعد از آن و همراه آنتی اسید باید داده شود .
بررسی روزانه وزن ـ اندازه گیری BP ـ چک قندخون و کنترل V/S لازم است .
داروهای ایمنوسا پرسیو مثل آزاتیوپرین یا ایموران ـ سیکلوفسفاید ( سیتوکسان Cytoxan) برای کمک به کنترل بیماری و کاهش مقدار استروئیدهای مصرفی داده می شود .
پلاسمافورز(Plasmaphoresis) ـ برای کاهش سطح آنتی بادیها .
سایر روش های درمان ـ داپسون ـ داروهای ضد مالاریا ـ سیکلوسپورین ها ـ فتوکموتراپی .
*تشخیص های پرستاری :
درد در حفره دهان مربوط به تاول و نکروز
صدمه به تمامیت پوست بدلیل تاول زایی و سائیدگی
عفونت بدلیل فقدان سد حفاظتی پوست و مخاط
کاهش حجم مایعات و به هم خوردن تعادل الکترولیتها به علت اتلاف مایع بافتی .
اضطراب و عدم تطبیق مؤثر به علت ظاهر پوست .
* اقدامات مراقبتی و درمانی:
برطرف کردن درد و ناراحتی دهان :
رعایت دقیق بهداشت دهان برای کمک به تولید مجدد سلول های اپی تلیوم ـ استفاده از محلول های دهانشویه برای تسکین مناطق زخمی ـ چرب کردن لبها ـ بخار آب سرد برای مرطوب کردن
برای حفظ هیدراسیون مصرف مایعات سرد و غیر محرک مثل آب سیب و انگورتوصیه می شود برای حفظ وضعیت تغذیه ای دادن وعده های کوچک غذا و مکرر حاوی پروتئین و کالری مفید است.
اگر بیمار توانایی غذا خوردن نداشته باشد از روش Total parenteral Nutrition ( TPN) استفاده شود .
مراقبت از پوست
پانسمانها با حمام های سرد و مرطوب اثر تسکین دهنده و حفاظتی دارند . در بیمارانی که ضایعات وسیع و دردناک دارند قبل از شروع مراقبتهای پوستی باید مسکن داده شود . مناطق بزرگ تاول دار بوی خاصی دارد که با کنترل عفونت ثانویه این بو کاهش می یابد . پس از حمام باید پوست را خشک کرد و با استعمال یک پودر غیر محرک توانایی حرکت راحت بیمار در بستر را ایجاد نمود . نوار چسب هرگز نباید روی پوست استفاده کرد زیرا امکان افزایش تاول ها وجود دارد .
*کنترل عفونت
بعلت اختلال در عمل حفاظتی پوست فرد بیمار مستعد عفونت می شود . خود تاول نیز استعداد عفونی شدن دارد و ایجاد سپتی سمی نیز بدنبال آن ممکن است . برای پیشگیری از عفونت پوست باید تمیز باشد . بافتهای مردة آن پاک شود . عفونت علت اصلی مرگ است . بدلیل تغییر یا پوشانده شدن علایم عفونت بوسیله کورتیکو ستروئید ها باید ناچیز ترین شکایات مورد بررسی قرار گیرد .آنچه که باعث مرگ ومیر در بیماران میشود عفونت است.
V/S و T باید ثبت شود و بیمار از نظر لرز بررسی شود . آزمایشات کشت میکروبی صورت گیرد . کارکنان امور درمانی باید روش های صحیح شستشوی دست را بکار ببرند . کارگران خدمات برای گردگیری از کهنة نم دار وزمین شوی مرطوب استفاده کنند .
*تعادل الکترولیتها
کاهش Nacl مسئول بسیاری از نشانه های سیستمیک ناشی از این بیماری بوده که با تزریق سرم فیزیولوژی درمان می شود . مقادیر زیادی پروتئین و خون از مناطق برهنه پوستی دفع می شود برای حفظ حجم خون و غلظتهای پلاسمایی پروتئین و Hb ممکن است از درمان با اجزاء خون استفاده شود.
*کاهش اضطراب
بیمار نگرانیهای طبیعی دارد که ممکن است با توجه مناسب تیم درمانی کاهش یابد . به بیمار فرصت اظهار نگرانیها ـ ناراحتیها و احساسات نا امیدانه اش داده شود . توجه به نیازهای روانی بیمار و دادن آموزش به بیمار و خانواده اش ـ ترتیب دادن ملاقاتهای بیشتر و طولانی با نزدیکان اثر تقویت کنندة روحی دارد .
جهت کاهش اضطراب مشاورة روانپزشکی انجام شود .
*آموزش به بیمار پمفیگوس
پمفیگوس یک بیماری غیر عفونی و غیر مسری است و درمان آن طولانی می باشد و لیکن با رعایت نکات توصیه شده قابل کنترل است : درمان شما بر سه اصل استوار است : ۱) مصرف صحیح دارو
۲) رعایت کامل بهداشت ۳) رعایت رژیم غذائی مناسب
*چند نکته:
پرهیز از تنشهای روحی روانی و عاطفی اصل اساسی درمان شماست
دقت در مصرف دقیق و منظم داروها ( کورتون ، ایموران و … )
پرهیز جدی از قطع ، کاهش و یا افزایش خود سرانه میزان دارو
پرهیز از مصرف داروها بخصوص کورتن با معده خالی
بعلت مصرف کورتون احساس گرسنگی بیشتری دارید با مصرف مواد پرحجم
(میوه ، سبزیجات و لبنیات بدفعات زیاد ) گرسنگی را کنترل نمائید .
در صورت استفاده از شربت معده ، یک ساعت بعد از مصرف کورتون شربت معده استفاده شود .
داروهایی مثل آلندرونات و استئومد، آمپول ویتامین D و … برای جلوگیری از پوکی استخوان تجویز میشود . آنها را زیر نظر پزشک بطور مرتب مصرف نمائید .
نحوه مصرف آلندورانات (استومد) :داروناشتا همراه با دوونیم لیوان آب میل شودهمچنین تا نیم ساعت دراز نکشید و پیاده روی نمایید. از عوارض شایع آلندرونات تحریک ازوفاژ می باشد.
بیماری شما غیر عفونی و غیر مسری است و هیچ خطری متوجه خانواده و نزدیکان شما نمی باشد .
از تماس با افرادی که مبتلا به بیماری مسری و عفونی هستند ( حتی سرماخوردگی ) خودداری نمایید ( مقاومت شما به علت مصرف کورتون و داروهایی چون ایموران … کمتر میباشد) .
پرهیز از دستکاری ضایعات و ایجاد زخم و جراحت در پوست و مخاط .
پیشگیری از عفونت دهان و دندان و شستشوی کامل دهان بعد از هر بار تغذیه
( غرغره با بیکربنات ) .
شستشو و حمام روزانه با آب ولرم و با صابون و شامپوی ملایم ( با نظر پزشک )
پوست را با حوله نرم و با ملایمت کامل خشک نمائید .
کنترل روزانه و ثابت نگهداشتن وزن بدن ( پرهیز از چاقی )
انجام مرتب ورزشهای سبک و پرهیز از خستگی مفرط و کارسنگین
رژیم غذایی شما باید حاوی پروتئین فراوان ( تخم مرغ ، گوشت ، ماهی ، حبوبات و مرغ … ) لبنیات فراوان ( شیر، ماست ) مایعات کافی میوه و سبزیجات متنوع باشد .
رژیم غذایی شما باید کم کربوهیدرات ، کم نمک و کم چربی باشد ( محدودیت کامل مواد قندی و نشاسته ای ) .
غذا به مقدار کم و دفعات میل شود .
دقت کامل در شستشوی و ضد عفونی مواد خوراکی (میوه و سبزیجات … )
در صورت بروز علائمی چون ناراحتی گوارشی ، خونریزی معده ، خون در مدفوع ، تب ، دردهای استخوانی ، درد قفسه سینه به پزشک معالج خود اطلاع دهید .
کنترل فشار خون و انجام آزمایشات دوره ای توصیه شده توسط پزشک
پرهیز از حاملگی در طول درمان
جوشگاه تاولها به مرور زمان از بین می رود
تاثیر استفاده از شیوه درمان پالس در بیماری پمفیگوس بیشتر است
یافتههای تحقیق چاپ شده در مجله دانشگاه علوم پزشکی نشان میدهد استفاده از روش پالس نسبت به شیوه کلاسیک در درمان بیماری پمفیگوس ولگاریس موثرتر است.
بیماری پمفیگوس ولگاریس شایعترین شکل پمفیگوس در سرتاسر جهان از جمله ایران است که در صورت فقدان تشخیص و درمان به موقع در ۱۰۰درصد موارد منجر به مرگ میشود.
در این تحقیق اثر درمان کلاسیک (کورتون خواراکی همراه باایموران خوراکی) نسبت به تاثیر روشهای درمانی پالس سیکلوفسفامید و پالس کورتیکو استرویید در درمان بیماری مذکور مقایسه شده است.
تحقیق فوق براساس کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی با ماهیت طولی انجام گرفته و بیماراناز مهر ماه ۷۵تا آبان ۸۱شمسی مورد مطالعه قرار گرفتند.
یافتههای این تحقیق نشان میدهد از ۶۰بیمار درمان شده به روش کلاسیک ۳۷ بیمار معادل ۶۱/۴درصد بهبودی کامل و ۱۶بیمار معادل ۲۸/۷درصد بهبودی نسبی حاصل کردند.
یافتههایاین تحقیق حاکیاست که همچنین از ۲۵بیمار درمان شده به روش پالس ۲۴نفر معادل ۹۶درصد بهبودی کامل داشتهاند.
بر اساس یافتههای این تحقیق، میانگین مدت زمان بستری در بیماران درمان شده به روش کلاسیک با ۴۲روز در برابر ۱۶روز شیوه پالستراپی ، بیشتر بوده است.
محققان این مطالعه نتیجه گرفتهاند که بکارگیری شیوه پالستراپی در درمان بیماری پمفیگوس ولگاریس نسبت بهشیوه کلاسیک درمان این بیماری علاوهبر تاثیر بیشتر عوارض جانبی کمتری نیز دارد.
پمفیگوس وولگاریس
پمفیگوس بیماری افراد میانسال است که عمدتا در دهه 5 ام و یا 6 ام بروز میکند. اما بندرت در کودکان و افراد مسن نیز دیده می شود. هر دو جنس را به یک میزان مبتلا میکند.. هر چند که در سنین زیر 20 در زنان شایع تر است. این بیماری انتشار جهانی دارد.. با این وجود پمفیگوس ولگاریس بر خلاف پمفیگوس فولیاسه در بین یهودیان و احتمالا در نژاد های مدیترانه ای شایع تر می باشد. در بیشتر مطالعات جمعیتی شیوه پمفیگوس وولگاریس بیشتر از فولیاسه بوده است. موارد فامیلی بندرت گزارش شده است.
در بیش از نصف بیماران مبتلا به پمفیگوس ضایعات دهانی اولین تظاهر بیماری بوده که ممکن است برای چندین ماه قبل از بروز ضایعات پوستی وجود داشته باشند. تاول سالم در دهان بندرت دیده می شود اما خراشیدگی های دردناک که ترمیم آهسته دارند
و از قسمت محیطی خود با ریزش اپی تلیوم گسترش می یابند شایع هستند. ضایعات ممکن است به سطح خارجی لب ها گسترشیابند و کراست های شکاف دار ضخیمی روی سطح خارجی لب ها تشکیل دهند. در موارد شدید, اپی تلیوم حفره دهان بطور کامل
دچار ضایعه شده و با درد شدید داخل دهان همراه است که بخصوص با غذا خوردن بدتر می شود.در گیری حلق و حنجره باعث اشکال در بلع و خشونت صدا میگردد. ابتلای بالینی مری در برخی موارد ممکن است وجود داشته باشد. سایر سطوح نیز ممکن است درگیر شده و زخم های اولیه در ناحیه والو یا ملتحمه می تواند موجب مراجعه اولیه بیمار به متخصص زنان یا چشم شود. ضایعات سرویکس و مخاط رکتوم نیز گزارش شده است.
مرحله تاولی منتشر در بیشتر موارد حدود 5 ماه یا بیشتر بعد از شروع ضایعات دهانی رخ میدهد.ضایعه اصلی در پوست , تاول نسبتا شل با دیواره نسبتا نازکی است که سریعا پاره شده و منجر به تشکیل اروزیون گسترده می گردد. نواحی اروزیون با سرعت و به طور نسبی با دلمه پوشیده شده اند, تمایل اندکی برای ترمیم دارند و از طریق پیوستن به یکدیگر افرایش حجم پیدا میکنند. تاول های پمفیگوس محتوی مایع شفاف یا چرکی می باشند, و روی پوست به ظاهر نرمال به وجود می آیند. نواحی شایع عبارتند از صورت, تنه, نقاط تحت فشار, کشاله ران, وزیر بغل هستند. در این مرحله اپیدرمی را که نرمال به نظر میرسد ممکن است بتوان به وسیله فشار لغزشی یک انگشت از زیر پوست زیر ضایعه جدا نمود, هر چند که ممکن است که این پدیده در پمفیگوس فولیاسه شایع تر باشد. ترمیم ضایعه بدون اسکار بوده, اما رنگی شدن روی اسکار شایع است. ضایعات موجود در نواحی چین های پوستی ممکن است تشکیل گرانو لاسیون وژتاتیو دهند که این حالت به ویژه در طی زمان با کورتون ها بروز می نماید. بیماران مبتلا به این بیماری حال عمومی نسبتا بدی دارند.
پمفیگویئد تاولی
این حالت بیماری افراد مسن است و متوسط سن شروع بیماری بین 75-65 است.اما این بیماری می تواند در افراد زیر 40 سال و حتی کودکان نیز بروز کند. در زن و مرد به یک میزان اتفاق می افتد و هیچگونه تمایلی برای گروه های نژادی یا جغرافیائی
خاصی در آن وجود ندارد.تاول ها می توانند بر روی پوست قرمز شده یا پوست سالم بروز کنند و یا همراه با ادم زیر جلدی باشند.تاول ها, سفت و گنبدی بوده قطر آنها ممکن است تا 6 سانتی متر هم برسد. تاول ها عمدتا در سطح فلکسور اندام ها و قسمت مرکزی شکم ظاهر می شوند. محتوی آنها معمولا اگزودای سفید می باشند و ممکن است برای چندین روز سالم باقی بمانند و محتوی آنها در نتیجه انعقاد فیبرین ژله مانند می شود.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمانa
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
واکنش پوستی آلرژیک به عفونت پوست یک نوع پاسخ آلرژیک به یک عفونت اولیه در پوست پا، کشالهران یا سایر نواحی است، که موجب بروز بثور خارشدار در جای دیگر از پوست میشود.
علایم شایع
خارش (غالباً شدید)
بروز تاولهایی با اندازههای مختلف روی پوست
علل
ناشناخته است. این واکنش ممکن است یک نوع اختلال در پاسخ دستگاه ایمنی بدن به عفونت اولیه پوست باشد. این واکنش غالباً در بعضی ازانواع درماتیت (التهاب پوست)، عفونتهای گوش خارجی و اگزمای دست یا پا رخ میدهد.
عوامل تشدید کننده بیماری
بثور پوستی اخیر (خصوصاً درماتیت ناحیه پوشک، درماتیت ناشی از توقف جریان خون، التهاب گوش خارجی، اگزمای دست، اگزمای پا)
استرس
سابقه آلرژی
پیشگیری
درمان تمام بیماریهای پوستی را تا ناپدید شدن علایم بهطور کامل ادامه دهید.
عواقب مورد انتظار
معمولاً در عرض 2 هفته خوب میشود. در صورت قطع درمان قبل از ناپدید شدن کامل این واکنش آلرژی و بیماری اولیه، عود واکنش سریع خواهد بود.
عوارض احتمالی
واکنش نامطلوب به داروی مورد استفاده در درمان
درمان
اصول کلی
امکان دارد توصیه به گرفتن کشت از بیماری اولیه پوستی شود.
درمان بیماری پوستی اولیه را بهطور کامل پیگیری کنید تا زمانی که کاملاً خوب شود. با این کار میتوان از عود واکنش آلرژیک پیشگیری به عمل آورد.
واکنش آلرژیک فوق به اقدامات ساده مثل گذاشتن کمپرس مرطوب خوب جواب نمیدهد.
حتیالامکان استرس را کم کنید.
داروها
داروهای کورتیزونی مالیدنی یا خوراکی. داروهای کورتیزونی خوراکی سریعاً واکنش آلرژیک را کنترل میکنند، اما بیماری زمینهساز به کندی بهبود خواهد یافت.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما علایم واکنش پوستی آلرژیک به عفونت پوست را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ دهد: ـ تب بالاتر از 3/38 درجه سانتیگراد ـ گرمی، قرمزی، درد، یا حساسیت به لمس در هر کدام از ضایعات پوستی. این به معنای عفونت است.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
هیدرآدنیت چرکی عبارت است از یکنوع بیماری پوستی که مشخصه آن پدیدآمدن گرهکهایی در زیر بغل است. این گرهکها ندرتاً روی باسن، کشاله ران، یا زیر پستانها نیز به وجود میآیند. این بیماری ممکن است در هر دو جنس روی دهد، اما در دختران 16-13 ساله شایعتر است.
علایم شایع
گرهکهایی با خصوصیات زیر:
ـ سفت، دردناک به هنگام لمس، و گنبدی شکل
ـ قطر 3-1 سانتیمتر
ـ مرکز گرهکهای بزرگتر نرم و این گرهکها دردناک میشوند. این گرهکها به هنگام لمس احساس لمس یک تیوپ زیادی پر شده به دست میدهند.
ـ گرهکها خود به خود سر باز کرده و از آن چرک خارج میشود.
ـ هر گرهک (چه سر باز کند و چه نکند) به آهستگی و در عرض 30-10 روز خوب میشود.
ـ شدت این بیماری متغیر است، بهطوری که ممکن است در سال تنها چند گرهک به وجود آیند یا برعکس گرهکها بهطور مداوم و قبل از بهبود کامل گرهکهای قبلی ظاهر شوند. گرهکها معمولاً در همان جای قبلی پدید میآیند.
علل
عوامل هورمونی که غدد آپوکرین (نوعی غده عرق) زیر بغل را فعال میکنند. جمع شدن ترشحات در این غدد باعث بزرگ شدن آنها میشود. مسیر خروجی این غدد احتمالاً در اثر گرما، عرق، یا عدم تکامل این نوع غدد بسته میشود. این ترشحات به دام افتاده در غدد مزبور باعث رانده شدن عرق و باکتریها به بافت اطراف شده و تولید عفونت میکنند.
عوامل تشدید کننده بیماری
چاقی
قرار گرفتن در معرض گرما و رطوبت
سابقه خانوادگی. این بیماری در زنان تیره پوست شایعتر است.
پیشگیری
راه خاصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
عواقب مورد انتظار
این اختلال ممکن است سالها از زمان بلوغ تا 20-10 سال پس از آن طول بکشد. علایم را غالباً میتوان با درمان کنترل نمود.
عوارض احتمالی
تشکیل بافت جوشگاهی در ناحیه
درمان
اصول کلی
از مصرف بو برهای زیر بغل تجارتی خودداری کنید.
گرما و عرق ریزش را محدود کنید.
لباس تنگ و بافته شده از الیاف مصنوعی نپوشید.
اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کم کنید.
زیربغل را با صابونهای ضد باکتری بشویید.
از پارچه یا حوله خیس برای تخفیف خارش و تسریع بهبودی استفاده کنید. پارچه یا حوله آب گرم معمولاً برای تخفیف درد و التهاب این بیماری تأثیر بهتری دارد. اما پارچه یا حوله آب سرد خارش را بهتر کنترل میکند.
امکان دارد جراحی برای بازکردن و تخلیه آبسهها یا برداشتن پوست ناحیه توصیه شود.
داروها
تزریق داروهای کورتیزونی مستقیماً به دورن ضایعات
آنتیبیوتیک برای مبارزه با عفونت
هورمونها برای کمک به کنترل التهاب
ایزوترتینویین در بعضی از بیماران مؤثر بوده است. این یک داروی قوی است و باید تحتنظارت پزشک مصرف شود.
برای ناراحتی و درد خفیف میتوان از داروهایی مثل استامینوفن استفاده نمود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
در هوای گرم سعی کنید فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری کمتری داشته باشید، و حتیالمقدور سعی کنید شغلی انتخاب کنید که با هوای گرم سر و کار نداشته باشید. شنا کردن بسیار خوب است.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود مگر این که مجبور به کم کردن وزن خود باشید، چاقی یکی از عوامل خطر مهم این بیماری است.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم هیدرآدنیت چرکی را دارید.
اگر ضایعات در عرض 5 روز از شروع درمان روبه بهبود نگذارند.
اگر درجه حرارت بدن شما به 3/38 درجه سانتیگراد یا بالاتر افزایش یابد.
اگر ضایعاتی به وجود آیند که نرم شدهاند و به نظر درونشان چرک است، اما خود به خود سر باز نمیکنند و تخلیه نمیشوند.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
کراتوز سبورئیک عبارت است از یک نوع بیماری التهابی پوسته ریزنده و غیر مسری پوست. این بیماری ممکن است قفسه سینه؛ پشت؛ صورت، بازوها را درگیر کند و میتواند در زنان و مردان بزرگسال رخ دهد. تا سن 60 سالگی، تقریباً همه دارای چند تا از این نوع ضایعات هستند.
علایم شایع
جوش هایی با خصوصیات زیر:
برآمده به صورت مسطح و با حدود مشخص
جوشهای جدید، نسبتاًمسطح و به رنگ قهوهای روشن هستند. جوشهای قدیمی قهوهای تیره یا سیاه هستند.
عرض این جوشها 20-5 میلیمتر است. آنها روی قفسه سینه، پشت، صورت و بازوها پخش میشوند.
این جوشها خارش ندارند و اذیت نمیکنند.
ممکناست تنها 2-1 جوش، یا حتی تا 100 جوش هم وجود داشته باشد.
علل
ناشناخته هستند.
عوامل تشدید کننده بیماری
بالا رفتن سن
سابقه خانوادگی این نوع ضایعات پوست
زیاد قرارگرفتن در معرض نور خورشید یا وارد آمدن سایر انواع آسیبهای پوستی
پیشگیری
راه خاصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
عواقب مورد انتظار
تعداد ضایعات پوستی با گذشت زمان زیاد میشود. ضایعات به طور دایمی باقی میمانند مگراینکه برداشته شوند. کراتوزهای سبورئیک بیخطر هستند و نیازی به درمان آنها وجود ندارد، اما اکثر افراد خواهان برداشتن آنها هستند (خصوصاً اگر ظاهر خوبی نداشته باشند یا در تماس با لباس دچار تحریک و آزردگی شوند).
عوارض احتمالی
در صورت وجود کراتوز سبورئیک روی حاشیه پلک، ممکن است نیاز به درمان مخصوص وجود داشته باشد.
درمان
اصول کلی
برداشتن ضایعات پوستی در صورتی که ظاهری نازیبا داشته باشند، در تماس با لباس دچار تحریک و آزردگی شوند، یا در شانه کردن، اصلاح یا کارهای مشابه اخلال ایجاد کنند. روشهای برداشتن این ضایعات پوست متنوع هستند: سرما درمانی، سوزاندن شیمیایی، جراحی الکتریکی خفیف، یا نمونه برداری همراه باتراشیدن.
پس از برداشتن ضایعه پوست، یک تاول (گاهی حاوی خون) در همان ناحیه ظاهر میشود. سر تاول خود به خود در عرض 2 هفته میافتد. جای عمل نمیماند یا اگر هم بماند، بسیار جزئی است. در مورد شستشوی ناحیه و استفاده از مواد آرایشی طبق معمول عمل کنید. اگر لباس باعث تحریک یا تاول شود، روی آن یک بانداژ کوچک انجام دهید.
داروها
برای این ضایعات معمولاً دارو ضرورت ندارد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیت برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم کراتوز سبورئیک را دارید.
اگر خواهان برداشتن ضایعات نازیبا هستید.
اگر در ناحیه درمان شده عفونت رخ دهد که با علایمی مثل درد، حساسیت به لمس، قرمزی، تورم، یاگرمی مشخص میشود.
اگر هر کدام از ضایعات پوستی تغییر رنگ دهند یا خونریزی کنند.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
کلویید عبارت است از رشد زیاده از حد بافت فیبروژن (جوشگاهی) در روی پوست. این ضایعات ممکن است در هر نقطهای از پوست ظاهر شوند، اما بیشتر روی پوست جناغ سینه، قسمت بالای کمر و شانهها به وجود میآیند. آنها معمولاً از یک ناحیه صدمه دیده (مثلاً به دنبال سوختگی یا آکنه شدید) سر بر میآورند، اما گاهی هم ممکن است از یک خراش بسیار کوچک منشاء بگیرند. کلویید در افرادی که پوست تیره دارند شایعتر است.
علایم شایع
جوشگاه سفت و برآمده که مقداری به رنگ صورتی میزند.
این جوشگاه ممکن است خارش یا درد داشته باشد و به لمس نیز حساس باشد.
جوشگاه ممکن است همینطور به رشد خود ادامه داده و در طی زمان تبدیل به برآمدگی پنجه مانند شود.
علل
کلوییدها به علت نقص در روند التیام آسیب رخ میدهد به نحوی که کلاژن به طور مداوم در ناحیه التیام ساخته میشود و این روند متوقف نمیشود.
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه خانوادگی این اختلال
پوست تیره
وجود زخم عمل جراحی
آکنه
آسیب ناشی از سوختگی
سوراخ کردن گوش
واکسیناسیون
گزیدگی حشرات
فولیکولیت ریش (التهاب پیاز مو در ناحیه ریش)
پیشگیری
اجتناب از وارد آمدن آسیب به پوست
پانسمان فشاری در بیماران پرخطری (از نظر بروز کلویید) که دچار سوختگی شدهاند.
درمورد بیمارانی که استعداد تشکیل کلویید دارند، باید حتیالامکان از جراحی غیر اورژانس صرف نظر شود. اگر انجام عمل جراحی ضروری باشد، باید از اقدامات احتیاطی خاصی اتخاذ شوند.
عواقب مورد انتظار
جوشگاه معمولاً به دنبال درمان کوچک میشود. کلویید عموماً بیخطر و غیر سرطانی در نظر گرفته میشود.
عوارض احتمالی
عود کلویید، علیرغم درمان کافی
درمان
اصول کلی
در بعضی از بیماران تزریق داخل ضایعه انجام میگیرد (ممکناست با درآوردن بافت زاید با جراحی، همراه باشد).
هم اکنون تحقیقاتی در رابطه با داروهای تزریقی، خوراکی و موضعی مختلف و لیزرهای مختلف در حال انجام هستند.
داروها
تزریق داروهای کورتونی مستقیماً به داخل کلویید. این تزریقات ممکن است هر 4-3 هفته تکرار شوند تا ضایعه بهمیزان موردنظر مسطح و نرم شود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم کلویید را دارید.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
کچلیه کشاله ران عبارت است از عفونت پوست در کشاله ران با یکی از چند نوع قارچ. این قارچها در کشاله ران رشد میکنند که تاریکی، گرما و رطوبت رشد آنها را تحریک میکند. کچلی کشاله ران در مردان شایعتر از زنان است. سرایت فرد به فرد دارد.
علایم شایع
لکههای پوستهریزیکننده در پوست کشاله ران، ران و باسن. لکهها لبه واضح دارند. گاهی تاولهای کوچک و پر چرکی ظاهر میگردند.
خارش نواحی مبتلا
درد (اگر پوست دچار عفونت باکتریایی ثانویه شود).
علل
عفونت با قارچهای کپکی به نام درماتوفیت
تماس با سطوح دچار عفونت مثل پارچه یا نیمکت
عوامل تشدید کننده بیماری
هوای گرم و مرطوب
تعریق بیش از حد
چاقی که منجر به تعریق میشود.
اصطکاک پوست با پوست در اثر حرکت دایمی
پیشگیری
بعد از حمام به دقت خود را خشک کنید.
در یک حمام مرطوب ننشینید.
زیرپوش نخی، آزاد و جاذب رطوبت بپوشید.
برای هر فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری ، از محافظهای ورزشی و زیرپوش تمیز و خشک استفاده کنید.
در صورت ابتلای قبلی به کچلی کشاله ران، بعد از حمام از تولنافتیت (تیناکتین) که بدون نیاز به نسخه میتوانید آن را تهیه کنید استفاده نمایید. این پودر مانع عود میشود.
عواقب مورد انتظار
با درمان میتوان علایم را ظرف 3-2 هفته کنترل کرد.
عوارض احتمالی
درماتیت تماسی یا آلرژیک همراه با کچلی کشاله ران که نیازمند درمان اضافی معمولاً با داروهای استروییدی موضعی است.
بهبودی آهسته
عفونت باکتریایی ثانویه در ناحیه مبتلا
بثور حاصل از «واکنش اید» (پاسخ ایمنی آلرژیک به این اختلال) در دستها و صورت (نادر)
درمان
اصول کلی
تشخیص شامل موارد زیر است:
مشاهده علایم توسط خود شما
شرح حال طبی و معاینه فیزیکی توسط پزشک در صورت لزوم
بررسیهای آزمایشگاهی از جمله بررسی میکروسکوپی پوستههای کنده شده و آغشته در محلول هیدروکسید پتاسیم، ممکن است انجام شوند.
تنها با آب تمیز حمام کنید. تا بهبودی کامل پوست، صابون نزنید. صابون پوست مبتلا را تحریک میکند.
زیرپوش نخی آزاد بپوشید.
بعد از شنا فوراً لباس خشک بپوشید.
اگر دچار کچلی پای ورزشکاران نیز هستید، با مراقبت یکسان، هر دو ناحیه را درمان کنید.
داروها
درمان موضعی با داروهای ضد قارچ از جمله کلوتریمازول، کتوکونازول یا میکونازول یا سایر داروهای این دسته
داروهای ضد قارچ خوراکی مثلاً گریزئوفولوین برای موارد شدید
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر علایم کچلی کشاله ران را داشته باشید که ظرف 5 روز خود به خود نشوند.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
کچلی تغییردهنده رنگ عبارت است از عفونت قارچی پوست که رنگ پوست مبتلا را تغییر میدهد. بیشتر پوست سینه، پشت، شانهها، بازو، تنه یا کشاله ران (به ندرت صورت) را درگیر میکند. بیشتر، نوجوانان و بزرگسالان مبتلا میشوند.
علایم شایع
ضایعاتی با مشخصات زیر:
ضایعات در پوست نواحی باز، سفید هستند؛ در نواحی پوشیده، قهوهای یا قرمز متمایل به قهوهای هستند.
ضایعات صاف بوده، لبههای کاملاً مشخص دارند. مگر در صورت خراشیدن، پوسته نمیدهند.
ضایعات با قطر 4-3 میلیمتر شروع شده، گسترش مییابند. غالباً به هم ملحق شده، لکههای بزرگی تشکیل میدهند.
علل
یک مرحله تکامل قارچی پتیروسپوروم اربیکولار. گرما و رطوبت زیاد به نفع رشد این قارچ هستند. عفونت مسری است ولی نحوه سرایت آن مشخص نیست.
عوامل تشدید کننده بیماری
مواجهه محیطی با گرما و رطوبت زیاد
پیشگیری
پیشگیری خاصی ندارد.
عواقب مورد انتظار
کچلی تغییردهنده رنگ درمان نشده به مدت نامحدودی باقی میماند، ولی به نظر میرسد که هر از چندگاه میآید و میرود. حتی با درمان غالباً عود میکند. به دنبال درمان پس از علاج عفونت قارچی، لکههای سفید ماهها باقی میمانند.
عوارض احتمالی
عود نامحدود بدون درمان
درمان
اصول کلی
آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل بررسی میکروسکوپی قسمتهای خراشیده شده ضایعات باشند.
درمانهای موضعی متعددی در بهبود کچلی تغییردهنده رنگ مؤثرند.
دارو را با توپیهای نخی مطابق دستورالعمل نسخه در نواحی مبتلا به کار برید. در صورت تمایل ظرف 30 دقیقه آن را بشورید.
در حدامکان اجازه دهید پوست مبتلا هوا بخورد.
هر سال قبل از فصل آفتابگیری درمان را تکرار کنید.
داروها
ممکن است شامپوی سولفید سلنیوم، کرم کلوتریمازول، میکونازول یا کتوکونازول برای نواحی مبتلا تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم کچلی تغییردهنده رنگ را داشته باشید.
اگر علیرغم درمان عفونت بهبود نیابد.
علایم شایع
علل
عوامل تشدید کننده بیماری
پیشگیری
عواقب مورد انتظار
عوارض احتمالی
درمان
اصول کلی
داروها
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
رژیم غذایی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
شرح بیماری
فرورفتن ناخن پا در گوشت عبارت است از وضعیتی که در آن لبه تیز ناخن در گوشت یکی از انگشتان پا (معمولاً شست) فرو رود.
علایم شایع
درد، حساسیت به لمس، قرمزی، تورم و گرمی در انگشتان پا در جایی که لبه تیز ناخن در چین بافتی اطراف فرو رفته است. وقتی بافت اطراف ناخن ملتهب گردد، معمولاً در ناحیه آسیب دیده عفونت ایجاد میشود.
علل
فرورفتن ناخن پا در انگشت احتمالاً با یکی از وضعیت زیر همراه است:
شکل ناخن بیش از حد طبیعی دارای انحنا باشد.
ناخن پا بیش از حد کوتاه شود به طوری که بافت بتواند روی آن فشار بیاورد.
فرد در فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری هایی شرکت کند که که مستلزم توقفهای ناگهانی باشد («گیرکردن انگشت پا»).
عوامل تشدید کننده بیماری
هر یک از شرایطی که به عنوان علت ذکر شده است.
پیشگیری
کفشهای مناسب و جادار بپوشید.
ناخنهای پا را با دقت کوتاه کنید. به ویژه افراد مبتلا به دیابت شیرین یا بیماری عروق محیطی باید در کوتاه کردن ناخنهای پا دقت کنند. در این اختلالات به خاطر جریان خون مختل پا، آسیب به پا خطرناک است.
عواقب مورد انتظار
با درمان قابل علاج است. آنتیبیوتیکهای خوراکی معمولاً علایم عفونت را ظرف یک هفته تسکین میدهند. گاهی بخشی یا تمامی ناخن با جراحی برداشته میشود و بستر ناخن تراشیده میشود و لذا این مشکل عود نخواهد کرد. ناخن باید دوباره رشد کند ولی احتمالاً مثل قبل نخواهد شد.
عوارض احتمالی
عفونت مزمن که بدون جراحی قابل علاج نیست.
درمان
اصول کلی
جراحی برای برداشتن ناخن در موارد شدید یا عودکننده. قبل یا بعد از جراحی درمانهای خانگی زیر مناسب هستند:
از پوششهای مرطوب استفاده کنید.
با قرار دادن یک تکه کوچک کتان در زیر ناخن در اطراف لبهها، گوشههای ناخن را از بافت ملتهب اطراف آزاد کنید. بافت ملتهب را در برابر آسیبهای بیشتر حفاظت کنید.
داروها
ممکن است برای مقابله با عفونت، آنتیبیوتیکها تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
به محض بهبود علایم، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را از سر بگیرید. ممکن است لازم باشد تا زمان بهبودی انگشت پا، از کفش جلوباز استفاده کنید.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی اعضای خانوادهتان علایم فرورفتن ناخن پا در انگشتان را داشته باشید.
اگر در طول درمان پا پس از جراحی موارد زیر رخ دهند: ـ تب ـ افزایش درد ـ علایم (درد، قرمزی، حساسیت به لمس، تورم یا گرمی) در انگشت پا
سارکوم کاپوسی عبارت است از یک نوع سرطان پوست که غالباً در بیماران ایدزی دیده میشود.این سرطان تهاجمی عمل میکند و تومورهای پوستی به زودی گسترده میشوند. یک نوع از سارکوم کاپوسی نیز با مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی ارتباط دارد. نوع سومی هم هست به نام نوع کلاسیک، که معمولاً در مردان مسن با اصلیت مدیترانهای دیده میشود.
علایم شایع
ضایعات پوستی (به صورت گرهکهای آبی ـ قرمز) روی صورت، بازوها و تنه
این ضایعات ممکن است در غشاهای مخاطی، گرههای لنفاوی، و دستگاه تنفس و گوارش نیز وجود داشته باشند.
ضایعات روی پا ممکن است در راه رفتن اختلال ایجاد کنند.
ورم صورت و پاها
مشکلات تنفسی به علت وجود ضایعات در دستگاه تنفس
علل
محققان توانستهاند یک نوع ویروس از گروه ویروس تبخال را پیدا کنند که شاید باعث سارکوم کاپوسی شود.
عوامل تشدید کننده بیماری
عفونت با ویروس ایدز
دریافت داروهای سرکوب کننده ایمنی
پیشگیری
راه خاصی برای پیشگیری از سارکوم کاپوسی وجود ندارد؛ باید نکات پیشگیری را در مورد ویروس ایدز رعایت نمود.
عواقب مورد انتظار
در صورتی که در زمینه ایدز رخ داده باشد، پیامد معمولاً خوب نیست.
عوارض احتمالی
گسترش ضایعات
بروز عفونت
درمان
اصول کلی
اهداف اصلی درمان عبارتند از تخفیف علایم و بهبود ظاهری و زیبایی
سرما درمانی ضایعات سطحی
اگر بیماری خیلی گسترده نباشد، میتوان اشعه درمانی با دوز کم انجام داد.
عمل جراحی در بعضی از بیماران
داروها
تزریق داروهای ضدسرطان به درون ضایعات
امکان دارد در بیمارانی که بیماری گسترده و پیشرفته است، به یک یا چند داروی ضد سرطان نیاز باشد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا حدی که تحمل میشود.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم سارکوم کاپوسی را بروزدهید.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
زگیل عبارت است از تومورهایی خوش خیم در اثر یک ویروس در لایه خارجی پوست. زگیلها سرطانی نیستند. دارای سرایت خفیفی از فرد به فرد و از ناحیه به ناحیه در یک فرد هستند. میتوانند در هر نقطه از پوست ظاهر شوند ولی بیشتر روی انگشتان دست، دستها و بازوها ظاهر میگردند. در سنین 3-1 سال شایعتر هستند ولی در هر سنی ممکن است رخ دهند.
علایم شایع
یک برآمدگی کوچک روی پوست با مشخصات زیر:
زگیلها با اندازه کوچک (3-1 میلیمتر) شروع و بزرگتر میشوند.
زگیلها سطحی خشن و حدودی کاملاً واضح دارند.
معمولاً رنگی مشابه پوست دارند ولی گاهی تیرهتر هستند.
زگیلها غالباً به صورت خوشه هایی اطراف یک «زگیل مادر» ظاهر میشوند.
با برش سطح زگیل میبینید که نقطههای سیاه کوچک یا نقطههای خونریزی دهنده است.
زگیلها درد و خارش ندارند.
بعضی زگیلها در کف پا ظاهر میشوند.
علل
تهاجم ویروس پاپیلوما به لایه خارجی پوست (اپیدرم). ویروس برخی سلولها را تحریک میکند تا سریعتر از حد طبیعی رشد کنند. زگیلها بسیار شایع هستند. تا بزرگسالی، 90% افراد دارای آنتی بادی بر ضد ویروس خواهند شد که نشانگر سابقه یک بار عفونت زگیلی است.
عوامل افزایشدهنده خطر
استفاده از حمامهای عمومی
ترومای پوست
سرکوب ایمنی ناشی از داروها یا بیماری
پیشگیری
برای جلوگیری از گسترش زگیلها، آنها را نخراشید. زگیلها با برشها و خراشهای کوچک به راحتی گسترش مییابند.
کفش هایی بپوشید که مناسب اندازه پا باشند.
عواقب مورد انتظار
بسیاری از زگیلها در عرض یک ماه خود به خود از بین میروند. بدون درمان زگیلهای باقی مانده ظرف 3-2 سال محو میشوند.
عوارض احتمالی
گسترش به سایر اعضای بدن
عفونت ثانویه یک زگیل
عود زگیلها پس از درمان
درمان
اصول کلی
سرمادرمانی (یخ زدن سلولها برای تخریب آنها). این اقدام در مطب انجام میگیرد و به بیهوشی نیاز ندارد و باعث خونریزی نمیگردد. ممکن است در حین عمل یخزدن اندکی درد و آزار ایجاد گردد و درد ممکناست پس از گرم شدن مجدد، اندکی زیاد شود. گاهی برای تخریب زگیلها 5-2 بار درمان در هفته لازم است.
جراحی الکتریکی (استفاده از گرما برای تخریب سلولها). این درمان میتواند در یک بار ویزیت در مطب انجام پذیرد ولی بهبودی مدت بیشتری طول میکشد و عفونتهای باکتریای ثانویه و ایجاد جوشگاه شایعتر است.
در صورتی که تحت جراحی الکتریکی قرار بگیرید، در محل درمان تاولی (گاهی همراه با خون) ایجاد خواهد شد.سقف تاول بدون درمان اضافی ظرف 14-10 روز باز میشود. یا جوشگاه کمی باقی خواهد ماند یا اصلاً دچار جوشگاه نمیشوید. شستوشو و استفاده از مواد آرایشی یا زیبایی را مطابق معمول انجام دهید. اگر لباس تاول را تحریک میکند، آن را با یک بانداژ چسبان کوچک بپوشانید. اگر تاول باز شود، مایع ممکن است دارای ویروس فعال باشد و به سایر نواحی گسترش یابد. ناحیه را با آب داغ و صابون بشویید؛ خشک کنید و بپوشانید.
در مورد زگیلهای کف پا، پوشش یا بالشتکی در کفش قرار دهید تا راه رفتن راحت شود.
داروها
داروهای موضعی مثل اسید سالیسیلیک خفیف ممکن است برای تخریب زگیلها تجویز شوند. در این صورت از دستورالعملهای روی بستهبندی آنها پیروی کنید.
ممکن است برای کمک به درمان زگیلها، ترتینوئین (اسید رتینوئیک) یا بنزوئیل پراکساید تجویز گردند.
فعالیت
محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر خود یا کودک شما زگیل داشته باشید و بخواهید آن را بردارید.
اگر بعد از برداشتن با جراحی سرپایی یا سوزاندن الکتریکی، علایم عفونت در محل درمان ظاهر شوند.
اگر پس از درمان تب ایجاد گردد.
اگر زگیلها پس از درمان کاملاً از بین نروند.
اگر پس از درمان زگیلهای دیگری ظاهر شوند
زگیلهای مقاربتی عبارت است از زگیلهای ناحیه تناسلی (شامل مجرای ادرار، آلت تناسلی و مقعد). این زگیلها از سایر زگیلها مسریتر هستند. برخی از انواع ویروسها که باعث ایجاد زگیلهای مقاربتی میشوند، با بدخیمیهای تناسلی نیز همراه هستند. آنها نوجوانان و بزرگسالان فعال از نظر جنسی را از هر دو جنس مبتلا میکنند.
علایم شایع
زگیلهای مقاربتی دارای مشخصات زیر هستند:
آنها در سطوح مرطوب به ویژه آلت تناسلی، دهانه مهبل و دهانه مقعد ظاهر میشوند.
آنها برآمدگی نازک، قابل انعطاف و توپر پوست هستند که به صورت ساقهای یا خوشهای رشد میکنند.
هرزگیل 2-1 میلیمتر قطر دارد ولی خوشهها ممکن است کاملاً بزرگ باشند.
زگیلها باعث آزار یا خارش نمیشوند.
علل
زگیلهای مقاربتی توسط زیرگروهی از همان ویروسی ایجاد میشود که سایر زگیلها را ایجاد میکند (پاپیلوما ویروس انسانی) ولی مسریتر هستند. به راحتی روی پوست فرد دچار عفونت گسترش مییابد و به آسانی به سایر افراد منتقل میشود. معمولاً از طریق جنسی انتقال مییابند که غالباً نتیجه بهداشت مناسب است. دوره کمون آنها 6-1 ماه است.
عوامل افزایشدهنده خطر
تغذیه نامناسب
سایر بیماریهای مقاربتی
بیبندوباری جنسی
شرایط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی
بهداشت نامناسب
عدم استفاده از کاندوم
در کودکان ممکن است نشانه سوءاستفاده جنسی باشند.
پیشگیری
برای جلوگیری از گسترش زگیل به سایر بخشهای بدن یا به افراد دیگر.
زگیلها را نخراشید.
تا بهبودی کامل زگیلها از فعالیت جنسی بپرهیزید.
در حین مقاربت جنسی از کاندومهای لاستیکی استفاده کنید.
عواقب مورد انتظار
این زگیلهای کوچک معمولاً علامتی ایجاد نمیکنند. در صورت عدم درمان احتمالاً سرانجام از بین خواهند رفت. البته از آنجا که ممکن است ویروس با بدخیمی تناسلی همراه باشد، در پی درمان طبی باشید. عود شایع است.
عوارض احتمالی
اختلالات گردن رحم زنان از جمله سرطان
انسداد ادراری در مردان
درمان
اصول کلی
آزمونها تشخیصی میتوانند شامل بیوپسی بافت، کولپوسکوپی، آندوسکوپی، آنوسکوپی و پاپاسمیر باشند.
درمان با توجه به اندازه و محل زگیلها مشخص خواهد شد.
زگیلهای کوچک را میتوان با داروهای موضعی درمان کرد.
برای زگیلهای بزرگتر، نیتروژن مایع به کار میرود (سرمادرمانی).
برخی زگیلهای بزرگتر نیازمند درمان با لیزر، الکتروکوآگولاسیون یا برداشت جراحی هستند.
داروها
ممکن است پودوفیلین که یک داروی موضعی است، تجویز گردد. برای جلوگیری از آسیب بافت سالم اطراف، آن را با دقت به کار ببرید. ابتدا از روغن گریس در بافت استفاده کنید. در یک زمان آن را در نواحی بزرگی به کار نبرید. بعد از 4 ساعت کاملاً آن را بشویید. این امر ممکن است باعث تحریک یا جذب دارو گردد. پودوفیلین را در نواحی اطراف چشم بهکار نبرید.
فعالیت
محدودیتی وجود ندارد و تنها تا محوشدن کامل زگیلها باید از روابط جنسی پرهیز کرد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر خود یا عضوی از خانوادهتان علایم زگیلهای مقاربتی راداشته باشید.
اگر پس از درمان موارد زیر رخ دهند: ـ ناحیه درمان شده، دچار عفونت (قرمز، متورم، دردناک یا حساس به لمس) گردد. ـ احساس ناخوشی کلی
----------------------------------------------------------------
پیتریازیس روزهآ یک اختلال التهابی غیرمسری پوست (بهخصوص در ناحیه قفسه سینه و شکم) بهصورت بثورات پوستی کمرنگ که هفتهها تا ماهها بهطور میانجامد. در همه سنین دیده میشود ولی در نوجوانان و بزرگسالان جوان شایعتر است.
علایم شایع
بثورات پوستی کمرنگ که اغلب بهصورت نواحی بیضی یا گرد صورتی کمرنگ یا قهوهای روشن در چینهای پوستی دیده میشود. ممکن است در ابتلا یک لکه پوستی بزرگتر (لکه پیشقراول) قبل از سایر ضایعات ظاهر گردد. این ضایعات ممکن است طرح درخت کریسمس را در ناحیه قفسه سینه یا پشت ایجاد کنند.
خستگی خفیف
خارش که معمولاً خفیف است.
تب و سردرد خفیف گاهگاهی
علل
ناشناخته است، ولی ممکن است ناشی از یک اختلال ویروسی یا خودایمنی باشد.
عوامل تشدید کننده بیماری
فصل پایین و بهار
پیشگیری
در حال حاضر قابل پیشگیری نیست.
عواقب موردانتظار
پیتریازیس روزهآ معمولاً سیر طبیعی خود را در طی 5 هفته تا 5 ماه طی میکند و هیچ دارو یا درمانی برای کوتاه کردن سیر آن وجود ندارد ولی خارش و علایم آزارنده آن را میتوان با درمان کاهش داد.
ضایعات پوستی این اختلال جوشگاه بهجای نمیگذارند مگر در صورت بروز عفونت ثانویه. بروز ضایعات جدید تا چندین هفته ادامه مییابد. بهنظر میرسد با برطرف شدن یک دوره بیماری مصونیت مادامالعمر حاصل میشود.
اگر چه پیتریازیس روزهآ احتمالاً ناشی از یک عامل عفونی است، خود بیماری مسری نیست. سرایت بیماری حتی با تماسهای نزدیک خانوادگی نیز نامحتمل است.
عوارض احتمالی
عفونت ثانویه باکتریایی ضایعات پوستی.
درمان
اصول کلی
درمان عمدتاً با هدف تسکین خارش انجام میشود.
حمام کردن طبق روال معمول با یک صابون ملایم توصیه میشود. استفاده از آب گرم و نه آب داغ توصیه میگردد زیرا آب داغ ممکن است خارش را تشدید نماید. استفاده از آرد جو دوسر برای حمام کردن ممکن است سودمند باشد. نیازی به استریل کردن وان یا دوش پس از استحمام بیمار نیست.
داروها
در مورد ناراحتی خفیف استفاده از داروهای بدون نسخه زیر ممکن است کافی باشد:
محلول کالامین برای تسکین خارش
کرمهای استروییدی برای کنترل خارش شدید (یک علامت نادر)
استامینوفن برای کاهش تب
سایر استروییدهای موضعی و / یا آنتیهیستامینها نیز ممکن است تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
معمولاً محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست.
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم پیتریازیس روزهآ باشید.
بروز موارد زیر در طی درمان:
ـ تب بالاتر از 3/38 درجه سانتیگراد
ـ علایم عفونت (گرمی، قرمزی، احساس درد در لمس ضایعه، درد و تورم) در بثورات پوستی
آلبا یک اختلال پوستی خوشخیم که در آن پوست (معمولاً در ناحیه گونهها و بازوها) بهصورت لکهای بهطور موقت رنگدانههای خود را از دست میدهند. این اختلال اغلب در کودکان رخ میدهد ولی در بزرگسالان تا سن 30-20 سال ممکن است بروز کند.
علایم شایع
ضایعات پوستی با خصوصیات زیر: این ضایعات بهصورت لکههای سفیدرنگ کوچک با کنارههای نامشخص ظاهر میگردند. این ضایعات گاهی بهصورت پاپول های (برآمدگی کوچک پوستی) سفیدرنگ نقطهای بروز میکنند. لکهها در لمس سطح صافی دارند.
این لکهها در تابستان بارزترند زیرا ضایعات مذکور در تماس با آفتاب برنزه نشده و به این سبب اختلاف رنگ آنها با پوست اطراف که در تابستان تیرهتر میشود، آشکارتر میگردد.
ممکن است در یک زمان 12-1 لکه پوستی وجود داشته باشد.
لکههای مذکور گاهی خارش دارند، ولی دردناک نیستند.
علل
ناشناخته. ممکن است استعداد ارثی نسبت به این اختلال وجود داشته باشد.
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه خانوادگی آلرژی از هر نوع
پیشگیری
پیشگیری خاصی ندارد.
عواقب موردانتظار
بروز و برطرف شدن این لکهها ممکن است سالها ادامه یابد. در هر حال بین سنین 30-20 سال ضایعات مذکور بهکلی از بین میروند.
عوارض احتمالی
عارضه خاصی مورد انتظار نیست.
درمان
اصول کلی
در حقیقت درمان مؤثری برای آن وجود ندارد.
برای جلوگیری از آفتابسوختگی در نواحی درگیر میتوان از ترکیبات ضدآفتاب یا لباسهای محافظ استفاده کرد.
داروها
بهکار بردن کرمهای نرمکننده ممکن است زبری و خشکی پوست مبتلا را کاهش دهد ولی بر روی رنگ ضایعات بیتأثیر است.
استفاده از ترکیبات قطران ممکن است سودمند باشد.
داروهای کورتونی موضعی نیازمند نسخه یا بدون نسخه ممکن است برای کنترل خارش و جلوگیری از بروز پاپولها (برآمدگیهای کوچک پوستی) توصیه شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست.
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم پیتریازیس آلبا باشید.
پارونیشیا التهاب چینهای بافتی اطراف ناخن انگشتان دست. این التهاب میتواند باکتریایی یا قارچی باشد ولی مسری نیست.
علایم شایع
پارونیشیای باکتریایی:
درد یا احساس درد با لمس محل درگیری، قرمزی، گرمی و تورم بافت اطراف ناخن انگشت دست.
سفیدی مرکز ضایعه ناشی از وجود چرک در آن
پارونیشیای قارچی:
قرمزی و تورم اطراف ناخن انگشت دست
عدم وجود درد، گرمی، خارش یا چرک
علل
علل زمینهساز پارونیشیای باکتریایی یک آسیب قبلی ناخن، نظیر کندن زواید پوستی کنار ناخن موسوم به گوشه ناخن یا ریشه ناخن است. باکتری عامل این عفونت معمولاً استافیلوکوک است.
پارونیشیای قارچی در اثر عفونت با یک قارچ یا مخمر ایجاد میشود.
عوامل تشدید کننده بیماری
آسیب اطراف ناخن انگشتان دست
تماس شغلی با رطوبت مداوم (نظیر مشاغل ظرفشویی، لباسشویی، اتومبیلشویی و خدمتکاری منازل)
دیابت شیرین
پیشگیری
جلوگیری از تماس زیاد دستها با رطوبت
خودداری از کندن گوشه ناخن
جلوگیری از آسیبدیدگی نوک انگشت
عواقب مورد انتظار
پارونیشیای باکتریایی با دو هفته درمان معالجه میشود.
پارونیشیای قارچی مزمن بوده و بهبود آن ممکن است به 6 ماه درمان نیاز داشته باشد.
عود بیماری در هر دو نوع پارنیشیا شایع است.
عوارض احتمالی
در صورت عدم درمان ممکن است آسیب دایمی به ناخن یا بستر ناخن وارد شده و ممکن است عفونت به داخل استخوان انگشت یا جریان خون گسترش یابد.
درمان
اصول کلی
- بررسیهای آزمایشگاهی، نظیر کشت ترشحات ضایعه جهت شناسایی عامل عفونت صورت میگیرد.
- برای پارونیشیای باکتریایی کمپرس گرم با آب گرم توصیه میشود.
- برای جلوگیری از تماس دست با مواد تحریککننده نظیر آب، صابون، مواد پاککننده، سیم ظرفشویی، اسکاچ و سایر مواد شیمیایی از دستکشهای مقاوم وینیل استفاده کنید.
- پس از استفاده از دستکشها داخل آنها را خشک نمایید. در صورت سوراخ شدن دستکشها آنها را دور انداخته و از یک دستکش جدید استفاده کنید زیرا کارکردن با یک دستکش سوراخ بیش از حالت کارکردن بدون دستکش به دستها آسیب میرساند.
- هنگام پوست کندن یا آبگیری لیمو، پرتغال، گریب فروت، گوجه فرنگی یا سیب زمینی نیز از دستکشهای وینیل استفاده کنید.
- برای کارهای منزل یا باغبانی از دستکشهای چرمی استفاده کنید.
- برای شستن ظرفها از یک ماشین ظرفشویی استفاده کرده و یا شستن آنها را به شخص دیگری واگذار نمایید.
- از تماس با مواد شیمیایی تحریککننده، نظیر رنگ؛ سقز؛ و پولیش اتومبیل، کفپوش کفش، اثاثیه منزل یا فلزات خودداری کنید.
- برای شستشو یا حمام کردن از آب ولرم و یک صابون بسیار ملایم استفاده کنید. همه صابونها تحریککننده هستند.
- صابونهای گران قیمت هیچ مزیتی نسبت به صابونهای ارزان قمیت از نظر محافظت در برای تحریک پوستی ندارند.
داروها
برای درد خفیف مصرف داروهای بدون نسخه نظیر آسپیرین یا استامنیوفن ممکن است کافی باشد.
آنتیبیوتیکها یا داروهای ضدقارچ (بسته به نوع پارونیشیا) ممکن است تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما دارای علایم پارونیشیا باشید.
بروز تب در طی درمان
عدم تسکین درد با درمان
طاسی منطقهای (آلوپسی آرهآتا) عبارت است از ریزش ناگهانی موها در یک منطقه دایرهای برروی سر. همراه با ریزش مو. هیچگونه شواهد قابل مشاهدهای از بیماری برروی پوست سر به چشم نمیخورد. البته این بیماری غیر از پوست سر، میتواند ابروها، مژهها، ناحیه تناسلی، و زیر بغل را نیز درگیر کند.
علایم شایع
ریزش ناگهانی موها در یک منطقه دایرهای با حاشیه کاملاً مشخص. در موارد نادر، ریزش مو ممکن است کامل باشد (طاسی کلی).
هیچ دردی وجود ندارد
هیچ خارشی وجود ندارد
علل
ناشناخته است، اما ارث و مشکلات عاطفی مثل اضطراب ممکن است نقش داشته باشند. امکان دارد دستگاه خود ایمنی نیز در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد. خود ایمنی یعنی پاسخ اشتباه و نابجای دفاع بدون به نحوی که اجزای خودی مورد حمله و تخریب قرار میگیرند.
گاهی به علت التهاب تیرویید یا یک نوع کمخونی به نام کمخونی وخیم رخ میدهد.
عوامل افزایشدهنده خطر
استرس
سابقه خانوادگی طاسی منطقهای
پیشگیری
در حال حاضر نمیتوان از آن پیشگیری نمود.
عواقب مورد انتظار
معمولاً خوب میشود، به نحوی که رشد مجدد مو در عرض 18 ماه تا 3 سال ناحیه طاسی را ترمیم میکند. در بیمارانی که تعداد این نواحی کم و اندازه آنها کوچک است معمولاً بهبودی کامل است. این اختلال در 25% موارد دوباره رخ میدهد.
عوارض احتمالی
ریزش کل موها
کندبودن یا ناکامل بود رشد مجدد مو
درمان
اصول کلی
در مرحله حاد بیماری میتوانید از کلاهگیس استفاده نمایید.
در موارد ساده و خود محدود شونده که طاسی اصلاً جلب توجه نمیکند، شاید هیچگونه درمانی لازم نباشد.
به همان ترتیبی که قبلاً حمام میگرفتهاید یا از شامپو استفاده میکردهاید عمل کنید. این بیماری مسری نیست.
سعی کنید موی اطراف ناحیه طاس را به شدت نکشید.
داروها
امکان دارد استرویید موضعی برای شما تجویز شود. استرویید موضعی را یک با دو بار در روز به روی ناحیه بمالید، مگر اینکه دستور دارویی به گونه دیگر باشد. بهتر است دارو را بلافاصله پس از حمام کردن یا شامپو به روی ناحیه بمالید زیرا بهتر پخش و جذب میشود. برای پوست سر و ناحیه تناسلی، تنها از استروییدهای کمقدرت و بدون فلوئور استفاده نمایید. در موارد خاص، امکان دارد در ناحیه دچار ریزش مو استرویید تزریق و نیز کورتیزون خوراکی یک روز در میان تجویز شود.
مینوکسیدیل مالیدنی نیز شاید کمککننده باشد. این دارو برای تحریک رشد مو استفاده میشود. اما این دارو گران و تأثیر آن بسیار متغیر و غیرقابل پیشبینی است.
برای بعضی از بیماران میتوان داروی تریامسینولون را در پوست سر تزریق کرد.
ممکن است نور شیمی درمانی با روش Puva توصیه شود. در این روش اول یک دارو داده میشود که پوست را به اشعه فرابنفش حساس میسازد، سپس یک مقدار مشخص و کنترل شده از اشعه فرابنفش تابانده میشود.
فعالیت
هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
هیچ رژیم غذایی خاصی توصیه نمیشود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم طاسی منطقهای را دارید.
اگر یکی از موارد زیر به هنگام درمان رخ میدهد: ـ ریزش مو بیشتر شود. ـ ریزش مو در عرض 4 هفته کم نشود. ـ نواحی طاسی، علایم عفونت (قرمزی، تورم، درد به هنگام لمس ناحیه، گرمی) را پس از تزریق داشته باشند.
تعریق یکی از کارهای طبیعی بدن است که به تنظیم درجه حرارت بدن کمک میکند. اما تعریق بیش از اندازه فایده خاصی ندارد و غالباً باعث شرمساری و مشکل در ارتباطات اجتماعی میشود زیرا عرق زیاد باعث بوی بد یا خیش شدن و شوری روی لباس میگردد. در موارد شدید، عرق بسیار زیاد، کفش و لباسها را خراب میکند.
علایم شایع
عرق ریزش زیاد از ناحیه زیر بغل، کف پا و دست و به درجات کمتر، از سایر نقاط بدن
بوی بد که در اثر وجود باکتریها در عرق ایجاد میشود.
علل
عوامل ژنتیکی ممکن است مؤثر باشند.
استرس یا اضطراب مزمن
تب و عفونت
سرطان، مثل لنفوم
پرکاری تیرویید
حمله قلبی
یائسگی
بعضی از داروها و موادمخدر
محدودیت از موادمخدر
در مواردی علت ناشناخته است.
عوامل تشدید کننده بیماری
استرس
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری سنگین بدنی
هوای گرم
پیشگیری
از وضعیتهای استرسزا حتیالمقدور خلاصی یابید.
عواقب مورد انتظار
علایم را میتوان با درمان کنترل نمود.
عوارض احتمالی
پریشانی روانی در اثر شرمساری در ارتباطات اجتماعی
بثور پوستی ناشی از مصرف بوبرها یا ضدعرقها
کم آبی بدن در صورتی که دریافت آب برای جلوگیری مایعات از دست رفته کافی نباشد (به ندرت).
درمان
اصول کلی
درمان بیماری زمینهساز
روان درمانی یا مشاوره، در صورتی که استرس عامل مهمی در بروز این حالت باشد.
مرتباً حمام بگیرید.
لباس خود را مرتباً عوض کنید.
لباسهای گشاد و بافته شده از الیاف طبیعی مثل نخ بپوشید.
از محافظ عرق در زیربغل استفاده نمایید.
از بوبرها و ضد عرقها استفاده کنید.
از پودرهای خشک کننده استفاده کنید.
جورابهای نخی بپوشید.
صندل یا کفش چرمی پا کنید. از پوشیدن کفشهایی که با مواد مصنوعی ساخته شدهاند خودداری کنید.
امکان دارد استفاده از وسایل الکتریکی که موقتاً تعریق کف دست، زیر بغل یا پاها را کم میکنند توصیه شود.
موی زیر بغل را بتراشید.
ندرتاً جراحی برای برداشتن غدد عرق یا قطعکردن رشتههای عصبیای که به مناطق عمده تعریق میروند.
داروها
آرامبخشها یا داروهای آنتیکولینرژیک برای کاهش فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری دستگاه عصبی مرکزی. در صورت ابتلا به آب سیاه چشم یا بیماری پروستات، از این داروها استفاه نکنید.
مالیدن محلولهای مخصوص برای کاهش تعریق، مثل محلول کلرید آلومینیوم.
داروهای مسدودکننده بتا آدرنرژیک گاهی ممکن است کمککننده باشند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود. روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید (در صورتی که هوا گرم باشد حتی از این هم بیشتر مایعات بنوشید).
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر تعریق بیش از حد باعث بروز مشکلاتی برای شما در محل کار یا در مراودات اجتماعی شده است.
برجس عبارت است از از دست رفتن رنگ پوست به صورت لکهلکه. تمامی گروههای قومی و نژادی را مبتلا میکند. غالباً در پوست پشت دستها، صورت و زیر بغل ایجاد میگردد. در اواخر دوران کودکی (12-9 سالگی) تا میانسالی شایعتر است.
علایم شایع
ماکولها (نواحی کوچکی بارنگ متفاوت از پوست) یا لکههایی با مشخصات زیر:
صاف، سفید و غیرقابل لمس با انگشتان هستند.
گسترش یافته، نواحی بسیار بزرگ، با شکل نامنظم و بدون رنگی را تشکیل میدهند.
معمولاً در هر دو طرف بدن و تقریباً در جای مشابهی قرار دارند.
قطر آنها از 3-2 میلیمتر تا چند سانتیمتر متفاوت است.
باعث آزار و خارش نمیشوند.
اختلال باعث خاکستری شدن زود هنگام مو میگردد.
علل
احتمالاً بیماری خود ایمن. سلولهای رنگدانه ساز (ملانوسیت) میمیرند و در نتیجه رنگدانهای تولید نمیشود.
عوامل افزایشدهنده خطر
سابقه خانوادگی برجس
بیماری تیروئید یا غده فوق کلیوی
دیابت شیرین
بیماری آدیسون
کمخونی وخیم
پرکاری و کمکاری تیروئید
میاستنی گراو
صدمات فیزیکی نامعمول (آفتاب سوختگی شدید، جراحی)
پیشگیری
در حال حاضر قابل پیشگیری نیست.
عواقب مورد انتظار
درمان طولانی و غالباً غیر رضایتبخش است. رنگدانه دار شدن مجدد به صورت کامل و پایدار به ندرت امکانپذیر است. درمان شامل استفاده از یک داروی خوراکی به نام پسورالن است. در صورت قطع، بیشتر رنگدانههای دوباره ایجاد شده معمولاً از بین میروند. پیشبینی مقدار بهبودی با درمان امکانپذیر نیست. افراد جوانتر (زیر 30 سال) و افرادی که زود تحت درمان قرار میگیرند، معمولاً بهتر پاسخ میدهند. یک سال برای ارزیابی نتایج زمان بدهید.
عوارض احتمالی
اختلال ممکن است هرگز کاملاً از بین نرود و باعث بدشکلی پایدار گردد.
درمان
اصول کلی
آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل بررسی میکروسکوپی پوست با خراش دادن آن در کنار معاینه فیزیکی نواحی مبتلای پوست باشند.
این اختلال خوشخیم است و معمولاً تنها یک مشکل زیبایی به شمار میرود. برخی بیماران مبتلا به بیماری محدود میتوانند از یک فرآورده آرایشی استفاده کنند.
ضایعات را با مواد آرایشی ضدآب و ماست بپوشانید.
برای محافظت مناطق بدون رنگدانه از آسیب آفتاب از ضدآفتاب دارای قدرت محافظت شماره 15 یا بالاتر استفاده کنید.
برای بیمارانی که از سایر درمانها فایدهای حاصل نمیکنند، ممکن است پیوند پوست پیشنهاد گردد.
داروها
ممکن است برای شما پسورالن در کنار مواجهه با اشعه فرابنفش (uva) که تولید رنگدانه توسط سلولهای رنگدانهای سالم مجاور سلولهای آسیب دیده را تحریک میکند، تجویز شود. ترکیب پسورالن و Uva ، Puva نام دارد. ممکن است نتایج، ناامیدکننده باشند و عوارض جانبی شایع هستند.
ممکن است برای برجس گسترده، هیدروکینون به صورت مونوبنزیلاتر تجویز گردد.
فعالیت
محدودیت وجود ندارد.
رژیم غذایی
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر خود یا عضوی از خانوادهتان علایم برجس را داشته باشید.
اگر شما دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.
چه بخواهیم چه نخواهیم موها همچنان رشد خواهند کرد؛ البته اگر روی سرمان باشد بسیار هم خوشحال می شویم ؛ اما اگر در نواحی دیگر مثل بالای لب ، چانه ، گونه ، پشت ، پاها، انگشتان دست یا پا باشد اصلا خوشحال نمی شویم که هیچ ، بلکه کلافه هم می شویم.به هر حال راههای مختلفی برای نجات از دست موهای زاید وجود دارد که بهتر است با آنها آشنا شوید، البته هیچکدام از آنها 100 درصد دایمی عمل نمی کنند.رشد موهای زاید علل مختلفی دارد. ممکن است به دلایل ژنتیکی باشد یا بر اثر مصرف داروهای خاصی مثل هورمون ها یا استروئیدها باشد. گاهی ناهنجاری های پزشکی مثل بالابودن هورمون مردانه آندروژن یا وجود تخمدان های پلی کیستیک باعث بروز این اتفاق می شود.به هر حال رفع علت در موارد بیمارگونه راه حل اصلی خلاصی از شر موهای زاید است که باید به وسیله پزشک متخصص درمان شود، اما راه حل های مختلفی برای برداشتن این موها وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد.تراشیدن: میزان رشد موها تعیین می کند که چند بار در هفته باید آنها را تراشید. این روش بهترین راه برای خلاصی از شر موهای پا، دست یا صورت است.کندن موها: این روش جزو دردناک ترین روشهاست ، اما اگر تعداد موهای زاید اندک است جزو بهترین روشهای حذف موی زاید است ؛ مثلا استفاده از موچین برای کندن موهایی که تک وتوک در صورت وجود دارند یا برای کندن موهای ابرو که روش متداولی است.توجه داشته باشید که برای نواحی بزرگ و پرمو نباید از این روش استفاده کرد، چرا که باعث رشد مو در محل یا حتی ایجاد زخم در ناحیه می شود.دپیلاسیون (موبر): درباره نوع کرم موبری که تهیه می کنید بسیار محتاط باشید. همه این کرمها مثل هم نیستند؛ به عنوان مثال کرم موبری که برای برطرف کردن موهای نواحی تناسلی به کار می رود برای صورت قابل استفاده نیست.این مواد شیمیایی ساقه مو را حل می کنند و باعث می شوند رشد موهای بعدی با تاخیر صورت گیرد. ممکن است این مواد باعث بروز سوختگی های سطحی شوند.اگر شما سابقه واکنش آلرژیک دارید، قبل از استفاده از این کرمهای موبر با پزشک متخصص پوست ، مشورت کنید.موم گرم: این کار را می توانید یا در منزل به وسیله یک فرد حرفه ای در سالن های زیبایی انجام دهید. موم گرم ممکن است به طور کلی موها را از میان نبرد و بعضی از آنها را تنها از ساقه قطع کند.یکی از عوارض این روش ، بروز عفونت است که باید به آن توجه کرد تا محل مورد نظر قبل از انجام کار خوب تمیز شده باشد. برداشت مو با لیزر: این روش یکی از طولانی ترین روشهاست که به 3 تا 4 جلسه درمان (یا حتی بیشتر) نیاز دارد؛ البته این رویه برای همگان مناسب نیست ، بلکه موهای مورد نظر باید تیره باشند.در این روش از پرتوی لیزر برای حذف با لب مو استفاده می شود. این روش گران قیمت و گاهی دردناک است. این روش را تنها پزشکان مجرب و آموزش دیده می توانند انجام دهند و برای گرفتن نتیجه مورد نظر باید کمی صبر و حوصله به خرج دهید.الکترولیز: الکترولیز روش حذف موهای زاید است که خود فرد نمی تواند آن را انجام دهد و باید به وسیله فرد دوره دیده صورت گیرد؛ اما برای حذف موهای صورت و بدن (هر دو) قابل استفاده است.در این روش ، مرکز رشد مو به وسیله فرکانس رادیویی با موج کوتاه تخریب می شود به صورتی که یک وسیله بسیار نازک وارد فولیکول مو شده و مرکز رشد مو را از میان می برد و بعد مو با استفاده از موچین و بدون ایجاد درد برداشته می شود. طول انجام کار بین 15 دقیقه تا یک ساعت متغیر است.باورهای درست و نادرست درباره الکترولیز بعضی معتقدند الکترولیز دردناک است ، اما حقیقت این است که چنین روشی معمولا درد و ناراحتی ایجاد نمی کند. در روشهای جدید الکترولیز، هرگونه ناراحتی و درد از میان رفته است. در بعضی نواحی حساس ممکن است از بی حسی موضعی استفاده شود. بعضی دیگر معتقدند در این روش ، موها به طور دایم در محل مورد نظر از میان می روند. درباره این نظر باید گفت باور ذکر شده کاملا صحت دارد و پس از طی دوره مورد نظر، موها به طور کامل محو می شوند.برخی افراد می گویند روشهای حذف موی زاید که به صورت موقت عمل می کنند بهتر است. باید گفت این روشها بسته به محل استفاده ، تفاوت دارد؛ مثلا دپیلاتورهای شیمیایی (مثل کرمهای موبر) اغلب برای حذف موهای پا استفاده می شوند که برای این مناطق مناسبند، اما برای صورت چندان مناسب نیستند.اینها مواد شیمیایی تحریک کننده دارند و ممکن است به پوست صورت آسیب برسانند. از طرف دیگر، بیرنگ کننده های مو (دکلره) حاوی مواد شیمیایی قوی هستند و برای موهای تیره چندان موثر عمل نمی کنند. در ضمن ممکن است این مواد، پوست را نیز بیرنگ کنند. استفاده از موم گرم نیز دردناک و تا حدی گران قیمت و استفاده از آن کمی سخت است.حقایقی درباره الکترولیز الکترولیز روشی است که 100 سال پیش برای اولین بار در برداشت موهای ابرو و مژه ها مورد استفاده قرار گرفت. در بیشتر نواحی بدن می توان از روش الکترولیز استفاده کرد (مثل ابروها، صورت ، دستها، شکم ، پستان و پاها). این رویه عارضه جانبی دایمی ندارد. گاهی در محل مورد نظر، پوست کمی قرمز و بعد از مدت کوتاهی برطرف می شود. این روش بسیار ایمن بوده و برخلاف دپیلاتورها و بیرنگ کننده ها در آن از مواد شیمیایی استفاده نمی شود.به چه کسی مراجعه کنیم؟ الکترولوژیست یا فردی که کار الکترولیز انجام می دهد فردی است که می بایست آموزش های کاملا حرفه ای دیده باشد و پس از اتمام این دوره گواهی کسب کرده باشد.در نتیجه برای انجام آن باید حتما به فردی مجرب و دوره دیده مراجعه شود که در کشور ما می بایست این افراد حتما تحت نظارت یک پزشک فعالیت کنند. مراجعه به فردی که دوره مذکور را طی نکرده یا بدون نظارت کار می کند از نظر بهداشتی می تواند مشکل ساز باشد.ممکن است عوارض جبران ناپذیری برای فرد ایجاد شود. برای این منظور و یافتن فردی مطمئن ، از یک پزشک متخصص پوست و مو مشورت بگیرید. توجه داشته باشید در صورتی که فرد انجام دهنده الکترولیز، نکات بهداشتی را رعایت نکند امکان انتقال بیماری های عفونی (مثل ایدز، هپاتیت و...) وجود خواهد داشت.بهتر است در همان جلسه اول مراجعه ، تمامی سوال هایی را که در ذهن دارید بپرسید تا نکته مبهمی برایتان باقی نماند؛ به عنوان مثال می توان به پرسشهایی از قبیل حین انجام کار چه احساسی ایجاد می شود؟ آیا درد و سوزش وجود دارد یا خیر؟ به چند جلسه درمان احتیاج است؟ هزینه هر جلسه چقدر خواهد شد؟ طول مدت هر جلسه چقدر خواهد بود؟ چه مدتی است که فرد این کار را انجام می دهد و... اشاره کرد.حین انجام کار از تکنیک صحیح فرآیند الکترولیز اطمینان حاصل کنید. سوزن الکترولیز برای هر فرد باید جداگانه بوده و نباید میان افراد به طور مشترک استفاده شود. اگر برای حذف موی زاید از وسیله ای غیر از سوزن مخصوص استفاده می شود، معمولا نتیجه کار دایمی نیست.از احساس و درک خود استفاده کنید، یعنی وقتی وارد محل می شوید خوب به اطراف نگاه کنید. آیا همه چیز تمیز و پاکیزه است؟ آیا کارکنان محل تمیز هستند و ظاهری مرتب و پاکیزه دارند؟ آیا از دستکش و وسایل یکبار مصرف استفاده می کنند؟ آیا فردی که کار الکترولیز را انجام می دهد حرفه ای و مسلط به نظر می رسد؟به هر حال برای انجام کارهایی اینچنین حساس و مهم ، دقت و احتیاط، شرط عقل است. در نهایت توصیه ما بر این است که برای استفاده از هر روش یا ماده شیمیایی حتما با پزشک متخصص پوست و مو مشورت کنید و هیچ گاه خود سرانه یا به توصیه افراد غیرحرفه ای از هیچ ماده یا وسیله ای استفاده نکنید
مراقبت از پوست در زمستان
در فصل زمستان استفاده از وسایل گرم کننده، به همراه بسته بودن در و پنجره های منزل، می تواند باعث خشک شدن هوا شود. لذا باید از یک مرطوب کننده مثل دستگاه های بخور استفاده کرد. با مرطوب کردن هوای خانه به خصوص در طول شب و حین خواب می توانید تا حد زیادی از خشکی پوست جلوگیری کنید...
هوای سرد و خشک در زمستان به خصوص همراه با وزیدن باد می تواند باعث خشک شدن پوست و حساس شدن آن شود.
در فصل زمستان باید به شکل زیر از پوست مراقبت کرد:
۱) در فصل زمستان استفاده از وسایل گرم کننده، به همراه بسته بودن در و پنجره های منزل، می تواند باعث خشک شدن هوا شود. لذا باید از یک مرطوب کننده مثل دستگاه های بخور استفاده کرد. با مرطوب کردن هوای خانه به خصوص در طول شب و حین خواب می توانید تا حد زیادی از خشکی پوست جلوگیری کنید.
۲) پس از تمیز کردن صورت و استفاده ازیک محلول پاک کننده، بلافاصله مرطوب کننده روی پوست خود بمالید. حتی پوست های چرب نیز در زمستان نیاز به یک مرطوب کننده خوب دارند. برای اثر بهتر می توانید کرم مرطوب کننده را ابتدا در دست خود کمی گرم کرده و سپس روی پوست بمالید. روغن بادام یک مرطوب کننده و نرم کننده موثر است. از یک کرم مرطوب کننده با پایه چرب استفاده کنید، تا رطوبت پوست دیرتر از دست برود.
۳) از نور آفتاب اجتناب کنید. در حال حاضر تقریباً همه از مضرات آفتاب و لزوم اجتناب از آن اطلاع دارند، ولی معمولاً در فصل زمستان آن را فراموش می کنند. حتی در هوای ابری و هوای سرد استفاده از یک ضد آفتاب خوب روزانه لازم است.
قبل از خروج ازمنزل کارهای زیر را انجام دهید:
از یک لایه ضخیم ضد آفتاب وسیع الطیف با SPF معادل ۱۵ یا بیشتر روی صورت و دست ها استفاده کنید. زیرا انعکاس نور آفتاب در فصل زمستان، ۱۷درصد در هوای آفتابی و ۸۰ درصد در هوای برفی بیش از فصول دیگر است. برای انتخاب ضد آفتاب خود می توانید، از یک پزشک پوست کمک بگیرید. ازدستکش نیز استفاده کنید.
حتی در هوای ابری و هوای سرد استفاده از یک ضد آفتاب خوب روزانه لازم است.
● سرمازدگی:
سرما زدگی به معنی یخ زدن پوست و بافت زیر آن است و در دمای پائین تر از ۱۵- درجه سانتیگراد اتفاق می افتد. در سرمازدگی سطحی، پوست به رنگ زرد خاکستری در می آید، بدون درد و بی حس است و در صورت گرم کردن آن قسمت، درد زیادی ایجاد می شود. در سرما زدگی عمقی بافت سفت، سفید و کاملاً یخ زده است.کودکان بیش از بزرگسالان در معرض خطر سرمازدگی هستند، زیرا کودکان سریع تر از بزگسالان حرارت بدن را از طریق پوست از دست می دهند.
معمولاً مناطقی از بدن مثل گونه ها، بینی، گوش ها، انگشتان و پنجه پا بیشتر در معرض سرمازدگی هستند. علائم پیش از سرمازدگی کامل در پوست، به صورت سفید شدن و بی حس شدن است. در صورت بروز این علائم باید اقدامات زیر را انجام داد:
۱) فوراً کودک را به داخل منزل بیاورید.
۲) همه لباس های خیس را از تن کودک در آورید.
۳) قسمت های سرمازده بدن را درون آب گرم (نه آب داغ) فرو ببرید تا حس این اعضا برگردد.
در سرمازدگی کامل، پوست به رنگ سفید در می آید، حالت مومی دارد و بی حس و سفت است.
سرمازدگی یک مورد اورژانسی است و به اقدامات زیر نیاز دارد:
▪ فرد سرمازده را به داخل خانه بیاورید.
▪ لباس های او را عوض کرده و لباس خشک و گرم بپوشانید.
▪ فوراً بیمار را به بیمارستان برسانید.
▪ تا رسیدن به بیمارستان مایعات گرم به او بخورانید.
▪ اعضاء سرمازده را درون آب گرم با دمای حدود ۱۰۰درجه فارنهایت فرو ببرید یا به مدت ۳۰ دقیقه کمپرس گرم کنید. اگر آب گرم در دسترس نیست، او را به آرامی در یک پتوی گرم بپیچانید.
▪ از گرمای مستقیم روی اعضای سرمازده مثل کیف آب جوش و نزدیک شدن به آتش خودداری کنید.
▪ پوست سرمازده را ماساژ ندهید و برف روی پوست نمالید.
▪ گرم کردن پوست ممکن است، فرد را دچار احساس سوزش کند، ممکن است پوست تاول بزند و ورم کند، یا به رنگ قرمز، آبی یا بنفش درآید. وقتی پوست به رنگ صورتی درآمد و بی حسی برطرف شد، سرمازدگی در حال بهبود است.
▪ پوست سرمازده را پانسمان استریل کنید و در مورد انگشتان دست و پا، بین انگشتان را پانسمان کنید و در صورت وجود تاول، به تاول ها دست نزنید.
▪ اعضاء سرمازده را با پوششی مثل پتو بپیچید تا دوباره دچار سرمازدگی نشود.
خارش زمستانی عبارت است از پوست بسیار خشک که ترک میخورد؛ شکاف بر میدارد و ملتهب میشود. این اختلال در زمستان شایع است. مسری نیست. میتواند در پوست هر جای بدن ظاهر شود ولی در اندامهای تحتانی شایعتر است.
علایم شایع
ضایعاتی با مشحصات زیر:
پلاکهایی (لکههایی با برآمدگی صاف) گرد به 5-2 سانتیمتر هستند. پلاکها گاهی مثل صفحات صافی روی یکدیگر انباشته میشوند. آنها معمولاً لبههای بسیار واضحی دارند.
پلاکها باعث خارش و سوزش میگردند.
قرمزی در ترکها و شکافهایی که سطح پلاک را قطع میکنند، بارزتر است.
پلاکها معمولاً نم پس نمیدهند و پوسته پوسته نمیشوند.
علل
ناکافی بودن چربی روی سطح پوست که اجازه میدهد آب از طریق پوست تبخیر شود. سلولهای پوست چنان کوچک میشوند که جزایر سلولی شروع به جداشدن میکنند و باعث ایجاد ترک و شکاف میگردند. چربی پوست با سالخوردگی، حمام کردن بیش از حد و مالیدن بیش از حد پوست کاهش مییابد.
عوامل افزایشدهنده خطر
محیط دارای رطوبت کم به ویژه در منازلی که در زمستان با پنکههای هوای داغ گرم میشوند.
پیشگیری
از دست رفتن آب از طریق پوست را کاهش دهید:
تعداد و طول مدت حمام کردن یا دوش گرفتن را کاهش دهید؛ از آب سرد استفاده کنید.
درمصرف صابون صرفه جویی کنید.
پوست را به جای مالیدن با نوازش خشک کنید.
قبل از ملتهب شدن پوست نواحی خشک، از نرمکنندههای پوست (لاک ـ هایدرین، اوسرین و غیره) برای پوست خشک استفاده کنید.
در اتاقهای حاوی هوای بسیار خشک از مرطوبکنندههای اولتراسونیک استفاده کنید. مرطوبکننده را هر روز تمیز کنید.
عواقب مورد انتظار
معمولاً با درمان علاجپذیر است. عود بیماری شایع است مگر اینکه شرایط محیطی کنترل گردد.
عوارض احتمالی
عفونت باکتریایی ثانویه در ناحیه مبتلا
درمان
اصول کلی
معمولاً آزمونهای تشخیصی لازم نیستند.
مهمترین جنبه درمان، هیدراتاسیون (مرطوب کردن) و نرم کردن پوست است.
از نرمکنندهها استفاده کنید. هر روز از کرم دست، 8-4 بار بر روی دستها و 2 بار در تنه و اندامها استفاده کنید. درصورت امکان بلافاصله پس از حمام کردن و درحالی که پوست مرطوب است آن را به کار برید تا رطوبت اضافی قبل از تبخیر شدن به دام افتد.
از مصرف صابونهای پاککننده خودداری کنید و در دوش گرفتن و حمام کردن، از آب داغ استفاده نکنید. وجود روغن در آب حمام میتواند کمککننده باشد.
مرطوبکننده اتاق خواب یا مرطوبکننده مرکزی منزل، کمککننده است.
داروها
برای ناراحتی خفیف میتوانید از نرمکنندههای پوستی بدون نیاز به نسخه مثل روغن معدنی، کرم سرد، لاک هایدرین یا اوسرین استفاده کنید.
برای ناراحتی شدید ممکن است کرمهای کورتیزونی موضعی توصیه شوند.
فعالیت
محدودیتی وجود ندارد. از مواجهه طولانی مدت با محیط خشک خودداری کنید.
رژیم غذایی
رژیم غذای خاصی ندارد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر خود یا عضوی از خانوادهتان دارای پوست بسیار خشک باشید و مراقبت از خود، علایم راظرف یک هفته تسکین ندهد.
اگر پوست خشک، ملتهب شود
با توجه به نکات زیر میتوانید از بروز این مشکل جلوگیری کنید.:
قراردادن ناحیه مورد نظر در آب ولرم: بسیاری از کتب و مجلات برای حفظ رطوبت پوست توصیه میکنند که روزانه، حداقل 7 یا 8 لیوان آب بنوشید ولی این مسئله صحت ندارد. بهترین راه نفوذ آب به درون پوست قرار دادن ناحیه مورد نظر به مدت 15 دقیقه در آب ولرم و همچنین خودداری کردن از استحمام مکرر و روزانه است.
پوستتان را چرب نگه دارید: بعد از هر استحمام از مرطوب کنندههای پوست استفاده کنید چرا که این مرطوبکنندهها، چربی طبیعی پوست را که بر اثر استحمام از بین رفته است جبران میکنند و از آنجایی که چربی طبیعی پوست برای جلوگیری از تبخیر آب پوست ضروری است بنابراین مرطوب کنندهها سبب حفظ رطوبت پوست و جلوگیری از خشکی آن میشوند. زمان مصرف مرطوب کنندهها بلافاصله بعد از استحمام و خشک کردن بدن با حوله میباشد. هیچ مرطوب کنندهای نمیتواند با وازلین و پارافین برابری کند، چرا که آنها هم ارزان هستند و هم بسیار مؤثر. از روغن آفتابگردان و روغن بادام نیز در صورت عدم حساسیت پوستی میتوان استفاده کرد. این روغنها موثر، مطمئن و نرم کننده هستند. در ضمن ارزان قیمت بوده و برای مبارزه با خشکی و خارش پوست در زمستان، بسیار مناسب هستند. از صابون گلیسیرین استفاده کنید : اغلب صابونها دارای مواد قلیایی هستند که این مواد قلیایی برای پوستهای خشک، تحریک کننده است.
اریتم مولتیفرم عبارت است از یک بیماری التهابی حاد پوست و غشاهای مخاطی (بافتهای نازک و مرطوبی که حفرات بدن را میپوشانند). در اکثر موارد، این بیماری خوشخیم است و خودبهخود محدود میشود، اما امکان دارد شدید نیز باشد. نوع شدید بیماری با نام نشانگان استیونس ـ جانسون یا اریتم مولتیفرم شدید نیز شناخته میشود.
علایم شایع
نقاط بثوری که قرمز هستند و شکلی قرینه دارند و غالباً بهصورت حلقهها متحدالمرکز (شبیه سیبل تیراندازی) ظاهر میشوند.
این بثور معمولاً روی کف دست و پا، یا سایر نقاط دست و پا ظاهر میشود و ممکن است بهصورت و سایر نقاط بدن نیز گسترش یابد.
ضایعات معمولاً خارش دارند و گاهی دردناک هستند یا فرد در آنها احساس سوزش میکند.
ضایعات تبدیل به تاول، کهیر، یا زخم میشوند.
در موارد شدید، غشاهای مخاطی دهان، چشم ها، و ناحیه تناسلی ملتهب میشوند.
تب
سردرد
گلودرد
اسهال
علل
در 50% از موارد، علت ناشناخته است. عفونتهای ویروسی، خصوصاً ویروس هرپس سیمپلکس (ویروس تب خال )
عفونتهای باکتریایی
عفونتهای ناشی از انگلهای تکیاختهای
بیماریهای بافت همبند ـ رگها
داروهایی مثل سولفونامیدها، پنی سیلین ها، داروهای ضدتشنج، سالیسیلات ها، و باربیتوراتها. واکنش دارویی ممکن است تا 14-7 روز پس از شروع دارو رخ ندهد.
سرطان ها
حاملگی
اشعه درمانی
تغییرات هورمونی قبل از عادت ماهانه
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه اریتم مولتیفرم از قبل
مصرف داروهایی که ممکن است باعث بروز این واکنش شوند.
پیشگیری
حتیالمقدور اجتناب از علل احتمالی
درمان سریع هرگونه بیماری یا عفونتی که ممکن است باعث اریتم مولتیفرم شود.
پیشگیری از بروز تب خال با کاهش استرس و قرار نگرفتن در معرض آفتاب
عواقب موردانتظار
بثور پوستی در عرض 2-1 هفته به حداکثر خود میرسد و معمولاً در عرض 3-2 هفته از بین میرود، اما ممکن است تا 6-5 هفته هم باقی بماند.
عوارض احتمالی
پیشرفت بیماری از نوع خفیف به نوع شدید
در چشم ممکن است مشکلاتی چون زخم قرنیه، التهاب عنبیه، یا سایر مشکلات جدی بهوجود آیند.
عود بیماری
امکان دارد بهعلت شوک یا گسترش التهاب در بدن، مشکلات جدی بهوجود آیند و حتی بیمار ممکن است فوت کند.
درمان
اصول کلی
استراحت در رختخواب در صورت وجود تب
قطع مصرف هر دارویی که احتمالاً باعث بروز مشکل شده است.
کمپرس مرطوب یا لوسیون برای نرم کردن پوست
خوابیدن در وان آب ولرم تا خنک سه بار در روز هر بار بهمدت 30 دقیقه.
درمان هرگونه بیماری یا عفونتی که باعث بروز این واکنش شده است.
معاینه دقیق چشم بهطور مرتب برای پیشگیری از عوارض
اگر در دهان زخم وجود داشته باشد، رعایت بهداشت دهان برای کاهش احتمال عفونت و تخفیف ناراحتی اهمیت زیادی دارد.
اگر آسیب پوستی گسترده و پیشرفته باشد، ممکن است نیاز به بستری کردن بیمار در یک مرکز مخصوص سوختگی وجود داشته باشد.
داروها
برای کاهش التهاب و تحریک پوست ممکن است از کورتیکواستروییدها استفاده شود.
برای درمان عفونتهای ویروسی مثل ویروس تب خال ممکن است آسیکلوویر تجویز شود.
در صورت وجود عفونت ثانویه روی ضایعات، آنتی بیوتیک تجویز میشود.
اگر در دهان زخم وجود داشته باشد، امکان دارد داروهای موضعی یا دهانشویه تجویز شود.
در صورت درگیری چشم، امکان دارد محلول شستشوی چشم یا سایر داروهای موضعی تجویز شوند.
برای تخفیف علایم امکان دارد داروهای ضد درد، آرامبخشها، یا آنتی هیستامین ها تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا حدی که علایم اجازه میدهند.
رژیم غذایی
معمولاً رژیم خاصی موردنیاز نیست.
در صورت وجود زخم در دهان، خوردن مایعات یا غذاهای نرم شاید بهتر تحمل شود.
گاهی دریافت مایعات بیشتر، ممکن است کمککننده باشد.
در بیماران بستریشده امکان دارد نیاز به سرم وجود داشته باشد.
اگر شما یا یک از اعضای خانواده تان علایم اریتم مولتیفرم را دارید.
اگر علایم به هنگام درمان بدتر شدند. عوارض بیماری امکان دارد بالقوه شدید باشند.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی بههمراه داشته باشند.
اریتم گرهی عبارت است از یک بیماری التهابی پوست و بافت زیر پوست که مشخصه عمده آن وجود گرههای قرمز و دردناک بر روی پا، خصوصاً پوست روی استخوانهای بزرگ ساق پا است. این بیماری گاهی در بازوها یا سایر نواحی بدن رخ میدهد. احتمال بروز آن در دختران و خانمهای 40-12 سال زیادتر است.
علایم شایع
گرههایی با ویژگیهای زیر:
قرمز، دردناک یا حساس به لمس، و گرم
بزرگ (10-4 سانتیمتر). معمولاً بیش از 6 گره در یک زمان ظاهر نمیشوند.
گرهها معمولاً ناگهانی ظاهر میشوند. غالباً علایم دیگری مثل تب، و نیز تورم، قرمزی، و حساسیت به لمس در مچ پا و زانو همراه با این گرهها وجود دارند.
گرهها در عرض 10-7 روز از رنگ صورتی به قرمز به آبی به قهوهای تغییر رنگ میدهند.
علل
گاهی ناشناخته است.
علل شناختهشده عبارتند از:
مصرف داروهایی مثل قرصهای ضد بارداری (خصوصاً آنهایی که استروژن بالایی دارند)، سولفونامیدها، یدیدها و برومیدها
بروز یک عفونت مثل عفونتهای استرپتوککی (شایعتر از بقیه)، کوکسیدیوایدومیکوز، هیستوپلاسموز، سارکوییدوز، بلاستومیکوز، سل، و عفونتهای ناشی از باکتری های یرسینیا
بیماریهای خودایمنی
التهاب مزمن روده
مشکل در پروتئین های خون
خوردن غذاهایی که حاوی رنگها یا مواد نگهدارنده هستند.
سرطان
عوامل تشدید کننده بیماری
حاملگی
مشکلاتی که در قسمت علل ذکر شد.
پیشگیری
در صورتی که علت شناسایی شده باشد، میتوان آن را حذف یا درمان نمود.
عواقب موردانتظار
گرههای ظاهرشده در عرض 20-10 روز کوچک شده و حساسیت آنها به لمس کاهش مییابد. اما ممکن است در همین بین گرههای دیگری ظاهر شوند. به این ترتیب بیماری ممکن است تا چندین ماه ادامه یابد. وقتی که دیگر گرهی ظاهر نشود، اریتم گرهی احتمالاً هرگز باز نخواهد گشت. با درمان بهبودی زودتر حاصل میشود.
عوارض احتمالی
انتظار نمیرود که در اثر اریتم گرهی عارضهای بهوجود آید.
امکان دارد برحسب علت زمینهساز اریتم گرهی، عوارضی رخ دهند.
درمان
اصول کلی
اقدامات تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون (مثلاً بررسی میزان پادتن ضد استرپتوکک یا بررسی سرعت رسوب گلبولهای قرمز)، یا عکسبرداری از قفسه سینه برای بررسی وجود سارکوییدوز یا سل، باشد.
درمان بیماری زمینهساز
حتیالمقدور توقف مصرف داروهایی که بالقوه باعث بروز این بیماری میشوند.
هر زمان که امکان دارد، پا را بالا نگه دارید.
از باند الاستیک یا جورابهای مناسب برای حفاظت از پا استفاده کنید.
برای تسریع بهبود بیماری و تخفیف درد و ناراحتی از کمپرس مرطوب استفاده کنید یا پای خود را در آب غوطهور سازید. کمپرس آب گرم معمولاً برای تخفیف درد یا التهاب بهتر است. در عوض، برای خارش بهتر است از کمپرس آب خنک استفاده شود.
داروها
برای درد و ناراحتی خفیف میتوان از آسپیرین استفاده نمود (از نوع پوششدار آن استفاده کنید تا دچار ناراحتی معده نشوید).
امکان دارد داروهای دیگری برای رفع درد تجویز شوند.
در موارد شدید ممکن است از کورتیکواستروییدها استفاده شود.
مصرف داروهای موضعی (مالیدنی) معمولاً کمککننده نیست.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا حدی که میتوانید در رختخواب استراحت کنید طوری که پایتان بالا باشد. وقتی علایم تخفیف یافتند، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را تدریجاً از سرگیرید. حدود 3 هفته فرصت دهید تا بهبودی حاصل شود.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
اگر شما یا یک از اعضای خانواده تان علایم اریتم گرهی را دارید.
اگر موارد زیر حین درمان رخ دهند:
بروز تب؛ یا اینکه علایم در عرض 3 روز از شروع درمان رو به بهبود نگذارند.
اگر هرگونه علامت جدیدی ظاهر شود که شما فکر میکنید ممکن است بهعلت بیماری یا داروی تجویزشده باشد.
آکنه روزاسه (آکنه دوران بزرگسالی) عبارت است از التهاب مزمن پوست صورت (معمولاً گونهها و بینی). این بیماری معمولاً بین 50-30 سالگی بروز میکند و در خانمها شایعتر از آقایان است، اما در آقایان شدیدتر است. درگیر شدن گسترده بینی، که بیشتر در آقایان دیده میشود، به رینوفیما معروف است.
علایم شایع
پوست روی بینی و گونهها به شکل نازیبایی قرمز و ضخیم میشود.
رگهای کوچکی روی سطح پوست قابل مشاهده هستند.
گاهی جوشهای کوچک قرمز رنگ و جوشهای کوچک چرکی سفید رنگ روی پوست صورت ظاهر میشوند.
برافروختگی و قرمزی مداوم روی بینی، گونهها و پیشانی
صورت به هنگام لمس دردناک است.
علل
علت بروز این بیمار، ناشناخته است. اما به تجربه ثابت شده است که بیماری در اثر استرس، نوشیدنیهای گرم، غذاهای داغ یا پر ادویه، و الکل تشدید میشود. گرما یا سرمای شدید، یا نور آفتاب نیز ممکن است باعث تشدید آن شوند.
عوامل افزایش دهندة خطر
استفاده بیش از حد از کرمهای کورتیکواستروییدی برای درمان سایر بیماریهای پوستی
عصبی بودن و استرس
پوست سفید
سوءمصرف الکل
پیشگیری
اجتناب از عوامل تشدیدکننده مثل نوشیدنیهای داغ، غذاهای داغ یا پرادویه، الکل، و استرس. گاهی ممکن است گرما یا سرمای شدید و نور آفتاب باعث تخفیف بیماری شوند.
عواقب مورد انتظار
علایم را میتوان با درمان تحت کنترل در آورد. آکنه روزاسه بیماری است که در سیر آن مرتباً فروکش کردن و شعلهور شدن رخ میدهد.
عوارض احتمالی
استرس روانی ناشی از ظاهر ناخوشایند صورت
اختلالات خود ایمنی در چشم (نادر است)
درمان
اصول کلی
اگر شواهدی از آکنه روزاسه مشاهده کردید هر چه زودتر به پزشک مراجعه نمایید.
از مواد آرایشی روغنی استفاده نکنید. از مواد آرایشی غیرروغنی و نازک استفاده کنید.
استرس را کاهش دهید.
اگر تغییر شکل ظاهر باعث بروز استرس روانی شده است، روان درمانی و مشاوره میتواند مفید واقع شود.
گاهی برای حذف بافتهای زاید جراحی انجام میگیرد.
داروها
آنتی بیوتیک ها یا داروهای موضعی شاید تجویز شوند. البته علت تأثیر مثبت آنها هنوز معلوم نیست.
امکان دارد ایزوترتیفوئین تجویز شود.
از مصرف ترکیبات حاوی کورتیزون خودداری نمایید، حتی آنهایی که بدون نسخه در دسترس هستند. این ترکیبات ممکن است باعث بدتر شدن بیماری شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی توصیه نمیشود. فقط باید از غذاهای پرادویه، الکل، یا هر غذایی که باعث برافروختگی صورت میشود پرهیز کرد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر خود شما یا یکی از اعضای خانواده تان دچار آکنه روزاسه است.
اگر التهاب علیرغم درمان بدتر شده است.
آفتاب سوختگی عبارت است از التهاب پوست پس از مواجهه بیش از حد با آفتاب. اشعه آفتاب دارای طیف مرئی و اشعه نامرئی ماورای بنفش و مادون قرمز است. این دو اشعه نامرئی ممکن است باعث ایجاد سوختگی شوند. در اثر تابش آفتاب به سطح دریاها و یا نقاط پر برف کوهستانی اشعه ماورای بنفش بیشتر منعکس شده و باعث سوختگی میشود. اگر تابش اشعه شدیدتر و طولانیتر بشود منجر به سوختگیهای درجه اول و دوم خواهد شد. در روزهای ابری ، ابرهای نازک جلوی آن را نمیگیرند ولی بخار و دود تا حدی جلوی آن را میگیرند. البته مقدار زیادی اشعه فرابنفش بوسیله برف ، آب ، شن و پیادهروها منعکس میشود.
علایم شایع
قرمزی ، تورم ، درد و گاهی تاول زدن پوست
تب (گهگاه)
تهوع و استفراغ (در سوختگیهای شدید)
دلیریوم (در سوختگیهای شدید و وسیع)
تیره شدن یا ور آمدن پوست پس از بهبودی ، بسته به شدت سوختگی
عوامل تشدید کننده
عوامل ژنتیک بویژه پوست روشن ، چشمان آبی و موی قرمز یا بور
مواجهه با منابع صنعتی نور مثل قوس جوشکاری
استفاده از داروها از جمله داروهای گوگرددار ، تتراسایکلینها ، آموکسی سیلین یا قرص ضد بارداری خوراکی
پیشگیری
از ظهر تا 3 بعد از ظهر از آفتاب دوری کنید.
برای فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خارج از منزل از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. محصولاتی که قدرت محافظتکنندگی آنها 15 یا بیشتر است، محافظت تقریباً کامل ایجاد میکنند. کرمهایی که قدرت محافظتی کمتری دارند، محافظت نسبی ایجاد میکنند و باعث تیره شدن خفیف میشوند. برخی از این کرمها در برابر آب و تعریق ، مقاوم هستند ولی باید پس از شنا یا مواجهه طولانی مدت دوباره از آنها استفاده کنید. روغن معدنی یا کره کاکائویی ، باعث محافظت در برابر آفتاب نمیشوند.
برای حداکثر محافظت از یک داروی محافظت کننده فیزیکی مثل پماد اکسید روی استفاده کنید. پس از شنا و در مواجهههای متعدد ، دوباره از آن استفاده کنید. استفاده از کرمهای محافظتکننده بویژه در نواحی حساستر به سوختگی مثل پوست بینی ، گوشها ، پشت ساقها و پشت گردن مفید هستند.
اگر بندرت دچار سوختگی میشوید، از یک کرم ضد آفتاب استفاده کنید که باعث تیره شدن شود و حداقل محافظت را ایجاد کند.
از لباسهای به رنگ خنثی مثل خرمایی استفاده کنید. از رنگهای روشن و سفید بپرهیزید زیرا آفتاب را روی صورتتان منعکس میکنند.
اگر اصرار بر آفتاب گرفتن دارید، مواجهه خود را با آفتاب در روز اول به 10-5 دقیقه در هر طرف بدن محدود کنید. هر روز 5 دقیقه به این زمان اضافه کنید.
عوارض احتمالی
تغییرات پوستی منجر به سرطان پوست از جمله ملانوم بدخیم و تهدید کننده زندگی
کراتوز ضایعات پوستی پیش بدخیم
چروک شدن زودرس و از دست رفتن خاصیت الاستیکی پوست
دلیریوم موقت در موارد شدیدتر
اگر پس از آفتاب سوختگی موارد تب 3/38 درجه سانتیگراد یا بیشتر ، استفراغ یا اسهال ، دلیریوم و درد و تبی که بیش از 48 ساعت طول کشیده باشد، پیش بیایند به پزشک مراجعه کنید.
درمان
بهبود خود به خود در عرض 3 روز تا 3 هفته بستگی به شدت آفتاب سوختگی دارد.
برای کاهش گرمی و درد ، پارچه نرمی را در آب خنک مرطوب کرده ، روی نواحی سوخته قرار دهید.
از کرم سرد یا لوسیون نوزاد استفاده کنید.
برای تاولهای شدید پوست ، از پوشش سبک ژل نفت خام استفاده کنید. این ماده مانع چسبیدن اشیا به تاولها میشود.
در یک وان آب سرد که دارای بلغور یا سودای آشپزی باشد، غوطهور شوید. خشکی پوست را آرام نوازش دهید و روی آن محکم نکشید.
برای تسکین درد و کاهش تب از داروهای بدون نیاز به نسخه مثل آسپرین یا استامینوفن استفاده کنید. داروهای ضد سوختگی بدون نیاز به نسخه که محتوی بیحس کنندههای موضعی باشند، مثل بنزوکائین یا لیدوکائین ، ممکن است مفید باشند ولی در برخی از افراد واکنشهای آلرژیک ایجاد میکنند.
مسکنها یا داروهای کورتیزونی به مقدار کم ممکن است تجویز شوند.
مباحث مرتبط با عنوان
آتش سوزی
اقدامات اولیه در سوختگی
التهاب پوست
برق گرفتگی
بیماریهای تشعشعی
درجه سوختگی
ساختمان پوست
سوختگی
سوختگی تشعشعی
شدت سوختگی
عوامل سوختگی
کرم ضد آفتاب
مایع درمانی در سوختگی
آفتابزدگی عبارت است از واکنش به مواجهه بیش از حد با آفتاب. پوست در بخشهایی که بیشتر در معرض آفتاب است، درگیر میشود.
علایم شایع
بثور قرمز پوست، گاهی همراه با تاولهای کوچک، در نواحی مواجهه یافته با آفتاب
لکههای پوستهریزیکننده
تب
خستگی یا گیجی
قرمزی پوست
علل
آفتاب زدگی بیشتر در فصول گرم که اشعه فرابنفش قویتر است، رخ میدهد. مواجهه با آفتاب محرک آن است و معمولاً همراه با آفتاب سوختگی است.
در افرادی که داروهایی مصرف میکنند که باعث حساسیت به نور میشوند (افزایش حساسیت به اشعه فرابنفش)، به ویژه محتمل است. *شایعترین داروها عبارتند از آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، مدرهای تیازیدی، داروهای گوگرددار و قرصهای ضد بارداری خوراکی.
داروهای موضعی و مواد شیمیایی نیز میتوانند واکنش ایجاد کنند (فنوتیازین ها، سولفونامیدها، قطران زغال، پسورالنها).
برخی از مواد آرایشی از جمله رژ لب، عطر و صابونها نیز میتوانند یک واکنش حساس به نور ایجاد کنند.
عوامل تشدید کننده بیماری
عفونت زمینهای
سابقه آفتاب زدگی
اختلالات متابولیک مثل دیابت شیرین یا بیماری تیرویید
استفاده از داروهای سرکوبگر ایمنی با داروهای ذکر شده در فهرست «علل»
اختلالات طبی مثل لوپوس اریتماتوی دیسکویید، لوپوس اریتماتوی سیستمیک و یا پورفیری
پیشگیری
اگر سابقه آفتابزدگی دارید، در صورت امکان دور از آفتاب بمانید.
در صورت مواجهه با آفتاب از لوسیونهای ضد آفتاب با قدرت محافظتی 15 یا بالاتر استفاده کنید و لباسهای محافظ بپوشید.
عواقب مورد انتظار
در صورتی که دور از آفتاب بمانید، علایم را میتوان با درمان کنترل کرد. بهبودی تا یک هفته طول میکشد.
عوارض احتمالی
عود بثور و سایر علایم در صورت مواجهه با آفتاب حتی به مدت کوتاه به ویژه در بهار و تابستان.
درمان
اصول کلی
هرگونه علت زمینهای مثل داروها، مواد آرایشی یا اختلالات طبی را معلوم کنید. آزمون لکه نوری را میتوان برای شناسایی علل آلرژی به نور به کار برد.
در طول ساعات اوج اشعه فرابنفش (10 صبح تا 2 بعد از ظهر) از آفتاب دور بمانید.
اگر باید به در اوج آفتاق به فضای باز بروید، لباسهای محافظ بپوشید و از کرمهای ضد آفتاب در دسترس استفاده کنید.
داروها
کلروکین قبل از مواجهه با آفتاب برای پیشگیری عود علایم ممکن است توصیه گردد.
استروئیدهای التهابی ممکن است برای کاهش التهاب تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
جز برای اجتناب از مواجهه طولانی مدت با آفتاب، محدودیتی لازم نیست.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی ندارد. برای پیشگیری از دهیدراتاسیون (کم آبی)، مایعات فراوان بنوشید.
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علامت آفتاب زدگی را داشته باشید.
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.
:: پیاز و جوش صورت
دو سه عدد پیاز متوسط را پس از پوست کندن خرد کنید و در مقدار کمی آب بپزید، به طوری که پیاز کاملا پخته شود و آب در ته ظرف باقی نماند. پیاز پخته شده را درون یک تکه پارچه نخی نازک تمیز بپیچد و روی جوش ها بگذارید و پس از چند دقیقه موضع را بشویید.
:: دانه های سر سیاه و سفید
گیاهانی چون بومادران، بابونه، رازیانه و گزنه سفید ( از هر کدام یک قاشق غذا خوری) را در آب جوش بریزید، سپس حوله ای به سر ببندید و به مدت ده دقیقه پوست را روی بخار آن نگه دارید. در این هنگام منافذ پوست شما باز شده و شما به آسانی می نوانید با یک پارچه تمیز و یا دستمال کاغذی پوست را در ناحیه دانه های سر سیاه به آرامی بفشارید و دانه ها را بیرون آورید و بعد صورت را با آب سرد بشورید تا منافذ پوست تنگ تر بشود.
:: عسل و دانه های سر سیاه
عسل افزودن به تقویت پوست و شفا بخشی، پاک کننده خوبی است. یک قاشق غذا خوری عسل را به آرامی حرارت دهید و روی قسمت هایی از پوست که دارای دانه های سر سیاه است بگذارید ، پس از ۱۵ دقیقه با یک تکه پنبه و آب نیم گرم پوست خود را تمیز کنید و بعد بشویید اگر لک نیز دارید از جوانه گندم ( دو قاشق) به عسل اضافه کنید و بعد بهمین نحو عمل کنید.
:: روغن ماهی و لکه های قرمز
پوست را تمیز کنید و بعد با مقداری روغن ماهی لایه ای از چربی رویش بکشید. یکی دو ساعت بعد پوست را با آب نیم گرم بشویید.
:: روغن کرچک و لکه های قهوه ای
این نوع لکه ها را لکه های کبدی گویند. کمبود ویتامین C و E و ریبوفلاوین در این نارسایی موثر است. به اعتقاد یکی از کارشناسان برجسته پوست تا زمانی که لکه های قهوه ای روی پوست باقی است باید از روغن کرچک استفاده شود. آب خیار یا برگ شاهی خرد شده یا آب آن در از بین بردن این گونه لکه ها بی اثر نخواهد بود.
آکنه یک اختلالا ناشی از عملکرد هورمون ها و دیگر مواد بر روی غدد چربی پوست و فولیکول موها است.
این فاکتورها منجر به بسته شدن منافذ و ظهور لزیون هایی است که عموما جوش نامیده می شوند.
لزیون های آکنه معمولا روی صورت ، گردن ، کمر ، قفسه سینه و شانه ها ایجاد می شود. گرچه آکنه معمولا مشکل جدی برای سلامت محسوب نمی شود می تواند عامل ناراحتی احساسی باشد.
آکنه شدید ممکن است بصورت جای جوش دائمی باقی بماند. علت اصلی آکنه نا شناخته است اما پزشکان معتقدند فاکتورهای متعددی در ایجاد آن دخالت دارند. یکی از فاکتورهای مهم افزایش هورمون های آندروژن (هورمون های جنسی مردانه) هستند.
این هورمون ها در طی دوران بلوغ در دخترها و پسرها افزایش می یابد و باعث می شوند غدد چربی بزرگ شده سبوم یا چربی بیشتر ی تولید کنند.
تغییرات هورمونی مربوط به بارداری یا به شروع مصرف یا قطع داروهای پیشگیری از آن می توانند باعث آکنه شوند. فاکتور دیگر وراثت است.
محققان بر این باورند که برخی افراد بطور ژنتیکی مستعد این جوش ها هستند.
درمان آکنه
درمان آکنه اغلب توسط متخصصان پوست صورت می گیرد. این پزشکان همه انواع آکنه بویژه موارد شدید را درمان می کنند.
هدف درمان رفع جوش های موجود ، توقف تشکیل لزیون های جدید ، جلوگیری از به جای ماندن جای جوش یا اسکار و به حداقل رسانیدن استرس روانی ناشی از این بیماری است.
درمان دارویی با هدف کاهش مشکلاتی که در ایجاد آکنه نقش دارند صورت می گیرد :
- تجمع غیر عادی سلولها در فولیکول ها
- افزایش تولید چربی
- باکتری ها
- التهاب
بسته به شدت مشکل ، پزشک ممکن است یکی از داروهای بدون نسخه یا انواعی را که فقط با تجویز پزشک ارائه می شود را توصیه کنند. برخی از این داروها پوستی هستند و برخی هم خوراکی اند.
به گزارش مدلاین پلاس محققان به تازگی استفاده از لیزر را یک گزینه درمانی درنظر می گیرند. لیزر با اثرات جانبی کمتر به کاهش التهاب لزیون های آکنه صورت کمک می کند. بعلاوه ظاهرا حتی برای تیره ترین پوست ها هم قابل استفاده است.
در حال حاضر لیزر روش درمانی موثر و بی خطری برای رفع جوش های آکنه صورت محسوب می شود.
به افرادی که دچار آکنه صورت هستند معمولا توصیه می شود صورت خود را دوبار در روز ، صبح و شب و پس از ورزش با شوینده های ملایم بشویند.
برای آگاهی بیشتر از نحوه درمان آکنه و بهترین شوینده موجود با پزشک مشورت کنید. صابون های قوی ممکن است مشکل را بیشتر کنند. شستشوی مرتب مو ضروری است. اگر موی چربی دارید بهتر است آن را هر روز بشوئید.
از دست زدن و کندن جوش ها جدا خودداری کنید فشار دادن یا کندن آنها منجر به ایجاد جای جوش یا اسکار می شود
لیزر برای درمان جوش صورت
مشکلات پوستی هرکدامشان بهنوعی اعصاب خردکن هستند ولی در میان آنها، آکنه شاید از همه بدتر باشد. بدبختی اینجاست که آکنه درست وقتی سر و کلهاش پیدا میشود که آدم بیشتر از هر زمان دیگری از عمرش به ریخت و قیافه خود اهمیت میدهد. تازه وقتی هم بعد از چندین و چند سال حرص خوردن، بند و بساط آکنه جمع میشود و میرود، یادگاری هم از خودش باقی میگذارد. خوشبختانه آثار بهجای مانده از آکنه را میتوان با کمک لیزر و از طریق جوان سازی برطرف کرد، اما نکته جالبتر این است که به تازگی از لیزر برای درمان خود آکنه هم استفاده شده است.آکنه در واقع ناشی از التهاب فولیکولهای چربی مو است. هر فولیکول، حاوی یک تار مو و تعدادی غدد چربی است. در شرایط عادی، چربی که از این غدد ترشح میشود،از طریق منافذ فولیکول مو خارج شده و به سطح پوست میرسد و بعد هم بهدنبال استحمام شسته میشود. ولی گاهی اوقات این چربی در فولیکول به دام میافتد و سپس باکتریهای پوستی هم در آن تجمع میکنند و در نتیجه آکنه بهوجود میآید. علت این مسئله که آکنه در پوست سر و صورت، گردن، قفسه سینه، بازوها و پشت بیشتر دیده میشود همین است که این مناطق حاوی غدد چربی بیشتری هستند. معمولا در چنین مواردی بیماران از این پزشک، سراغ آن پزشک میروند و هر جور درمانی که به آنها توصیه شود، از کپسولهای تتراسیکلین گرفته تا انواع کرمهای ترکیبی را مصرف میکنند، اما در نهایت آکنه هر وقت خودش بخواهد، میرود و کمتر کسی از نتیجه درمان اظهار رضایت میکند. اگر شما هم همه روشها را برای درمان آکنه امتحان کردهاید و جواب نگرفتهاید، توصیه میکنیم روش لیزری را هم امتحان کنید (البته اگر وارد ایران شده باشد. در غیر این صورت، میتوانید چند سال صبر کنید)!
برای درمان آکنه با کمک لیزر، دو روش وجود دارد:
الف) روش اول، هدف قراردادن باکتریهای مسئول در ایجاد آکنه یعنی است. این باکتری، مادهای به نام پورفیرین را از خود آزاد میکند که این ماده قادر است طول موج خاصی از لیزر را جذب کند. به این ترتیب، با هدف قراردادن پورفیرین، میتوان باکتری عامل ایجاد آکنه را از بین برد. مطالعات مختلفی برای بررسی تاثیر این روش انجام شده است. مثلا در مطالعهای در ژاپن، 30 بیمار دچار آکنه، دوبار در هفته با این روش تحت درمان قرار گرفتند. پس از 5 هفته میزان آکنه در 80 درصد بیماران تا 64 درصد کاهش پیدا کرد و 20 درصد باقیمانده یا فرقی نکردند و یا در مواردی آکنه آنها شدیدتر شد. در مطالعه دیگری، بیماران با فاصله 4 هفته و هر بار بهمدت 15 دقیقه با این روش تحت درمان قرار گرفتند که باز هم 80 درصد بیماران، تا 60 درصد بهبودی پیدا کردند.
ب) روش بعدی درمان آکنه با کمک لیزر، خیلی جدیتر است! این روش که به نام شناخته شده است، با ایجاد حرارت، غدد چربی را از کار میاندازد و در نتیجه باعث بهبود آکنه میشود. در مطالعهای که برای بررسی تاثیر این روش در بهبود آکنه صورت بر روی 19 بیمار انجام شد، 100 درصد بیماران به این روش پاسخ دادند. میزان تاثیر هم به این صورت بود که بعد از یک جلسه درمان، 37 درصد از ضایعات بهبود یافتند، بهدنبال جلسه دوم 58 درصد ضایعات درمان شدند و بعد از سومین جلسه درمان، این میزان به 83 درصد رسید. البته روشهای لیزری دیگری هم برای درمان آکنه وجود دارند ولی چون همه این روشها بسیار جدید هستند، هنوز مطالعات کافی بر روی آنها صورت نگرفته و وارد بازار نشدهاند
ویروس هرپس سمپلکس دو نوع دارد که هر یک نقاط مختلفی از بدن را متأثر می سازند . نوعی که بیشتر با آن رو به رو می شوید ، سبب ایجاد تاول در دهان کودکتان می گردد . اگر چه این بیماری دردناک بوده و می تواند بار دیگر روی دهد ، اما بیماری خطرناکی نیست .
* علت بیماری
دو نوع ویروسی که باعث بیماری می شوند ، عبارت اند از هرپس سیمپلکس نوع یک و هرپس سیمپلکس نوع دو ، گونه نخست به طور معمول باعث عفونت در نواحی بالای کمر می شود و نوع دوم ، نواحی زیر کمر ( روی پوست و اندام های تناسلی ) را مبتلا می سازد ، همچنین می تواند نوزاد را به هنگام تولد آلوده کند .
پس از این که بیماری به ظاهر از میان رفت ، ویروس بیماری در سلول های عصبی ناحیه زیرین پوست و یا پوست به صورت نهفته زنده می ماند . فرد بیمار ممکن است تا آخر عمر حامل ویروس باشد ( در حدود پنجاه درصد مردم ویروس را با خود حمل می کنند ولی ناقل آن نیستند مگر این که ویروس دوباره فعال شود ) . این ویروس پس از ماه ها یا سال ها در اثر تحریکاتی همچون نور شدید آفتاب ،تب و فشارهای روحی ، بار دیگر فعال شده و باعث بروز بیماری می شود .
بیش از نیمی از نوزادان ، نوعی پادتن علیه این ویروس را با خود دارند که از مادر خود گرفته اند . این کودکان تا شش ماهگی می توانند در برابر این بیماری مقاومت کنند . بر خلاف سایر بیماریهای کودکان ، ابتلا به این بیماری موجب مصونیت دائمی کودک نمی شود ، از این رو بیماری بار دیگر می تواند روی دهد . به هر حال ، تشخیص این که بیماری جدید بوده و یا ناشی از فعال شدن دوباره ویروس قبلی است ، به سادگی میسر نیست .
هرپس سیمپلکس نوع یک در بزاق ، پوست ، ادرار ، زخم و مدفوع شخص بیمار وجود دارد که البته رایج ترین شیوه انتقال عفونت ، از طریق بزاق ( بوسیدن و یا خوردن مشترک غذا ) است .
هرپس سیمپلکس نوع دو از طریق تماس جنسی ایجاد شده و ناحیه تناسلی را آلوده می سازد .
* نشانه های بیماری
عفونت اولیه با هرپس سیمپلکس نوع یک ، در بسیاری از کودکان علامتی ایجاد نمی کند ، اما در برخی از کودکان ، به ویژه در سنین یک تا چهار سالگی ، نشانه های بیماری به صورت التهاب حاد لثه ها و دهان آشکار می شود . علائم می تواند به سرعت با یک تب خفیف یا شدید در دهان و از دست دادن اشتها آغاز شود و به تاول های شفاف و ریزی در لب ها ، لثه ها ، زبان ، سقف دهان و ناحیه داخلی لپ ها منجر گردد . در مدتی کوتاه این تاول ها ترکیده و اثری شبیه به زخم سفید رنگ برجای می گذارند ، لثه ها ملتهب و متورم می شوند و ترشح بزاق افزایش می یابد . تاول ها گاهی به پوست اطراف دهان و بینی گسترش یافته و تا ناحیه حلق یا لوزه ها نیز امتداد می یابند این بیماری اغلب دردناک بوده و در جویدن و بلع ، دشواری ایجاد می کند . از متخصص کودکان درخواست کنید تا دارویی تجویز نماید که درد و ناراحتی کودک را تسکین دهد .
طول دوره بیماری یک هفته یا کمی بیشتر است ، اما ویروس در بزاق باقی می ماند و خطر واگیری تا چند هفته بعد نیز وجود خواهد داشت .
آلودگی چشم ها در اثر هرپس سیمپلکس نوع یک بسیار کمیاب است ، اما در هر سنی می تواند روی دهد . این ویروس به طور معمول ،قرنیه ، ملتحمه چشم و یک طرف پلک را آلوده می سازد و باعث تب و ترشحات چرکی همراه با تاول های ریز در روی پلک ها می شود . بیماری طی دو هفته بهبود می یابد ولی برای پیشگیری از اختلال دائمی در بینایی ، باید از داروی ضد ویروس استفاده کرد .
کودکانی که دارای اگزمای ناشی از حساسیت هستند ، ممکن است دچار عفونت های ناشی از ویروس هرپس در ناحیه زخمی شوند ، از این رو چنانچه فرزندتان چنین حساسیتی دارد ،از تماس او با افرادی که تب خال دارند ، جلوگیری کنید .
عفونت هرپس سیمپلکس نوع دو می تواند خطرناک باشد . نوزادی که دچار آلودگی می شود به طور معمول به هنگام تولد با کمبود وزن روبه روست . اگر مادری در ناحیه تناسلی خود به این ویروس مبتلا باشد ، احتمال واگیری نوزاد در هنگام تولد ، پنجاه درصد خواهد بود که آن را عفونت هرپس سیمپلکس به هنگام تولد می نامند . سه شکل عمده این نوع عفونت که در نخستین هفته های پس از تولد ظاهر می شوند ، عبارتند از :
عفونت اندام های داخلی همچون کبد ، شش یا التهاب مغز ( آنسفالیت )؛
التهاب مغز ( آنسفالیت ) به تنهایی که با تب و حملات ناگهانی همراه است ؛
عفونت پوست ، چشم و دهان
هر سه شکل یاد شده به بستری کردن بیمار در بیمارستان و استفاده از داروهای ضد ویروس نیاز دارند تا به تخریب دائمی اعضا و در نهایت مرگ منجر نشوند .
تب خال دستگاه تناسلی ، ویژه افراد بالغ است و پدید آمدن آن در کودکان کمیاب است . این بیماری بسیار دردناک بوده و با تب همراه است و گاه تا بیست روز ادامه می یابد . بیش از پنجاه درصد این افراد ، بار دیگر به نوع خفیف این بیماری مبتلا می شوند که چند روز دوام دارد .
ابتلا به هر یک از انواع هرپس سیمپلکس نوع یک و دو می تواند بار دیگر تکرار شود . زخم ها نیز ممکن است در همان نقاطی از لب ها یا دهان که ماه ها یا سال ها قبل ایجاد شده بودند ، تکرار شوند . البته در این حالت ، غیر از درد ملایم ، سایر عوارض خفیف تر خواهد بود .
*والدین چه کمکی می توانند بکنند
- انجام اقداماتی برای پیشگیری از آلودگی :
جلوگیری از بوسیدن و یا تماس فرد آلوده با کودک ؛
جلوگیری از استفاده کودک از قاشق ، لیوان و یا غذای فرد آلوده .
- در صورت مشاهده تاول در اطراف چشم کودک او را نزد پزشک ببرید ؛
- در صورت مبتلا بودن کودک به تب خال ، از پزشک درخواست کنید تا دارویی که موجب تسکین درد شود ، تجویز نماید ؛
- در صورت بیمار بودن فرزندتان از رفتن او به مدرسه جلوگیری کنید تا تمام نشانه های بیماری برطرف شود . این دوره بین یک تا دو هفته به طول خواهد انجامید ؛
- اگر فرزندتان سابقه بازگشت دوباره بیماری را دارد ، هنگام تابستان از کرم ضد آفتاب استفاده کنید .
* کمک های پزشکی
تجویز دارو برای تسکین درد
بستری کردن نوزاد تازه متولد شده ( از تولد تا یک ماهگی ) و درمان او با داروی ضد ویروس ؛
تجویز داروی ضد ویروس برای زنان مبتلا به عفونت تناسلی ؛
تجویز سزارین برای زنانی که در ماه های پایانی بارداری دچار عفونت تناسلی می شوند .
در بسیارى از کتابهایى که درمورد زیبایى نوشته شده به این نکته اشاره شده که زیبایى درون، بسیار با اهمیت تر از زیبایى صورت است.دراینجا روش هاى مربوط به مرطوب نگه داشتن پوست، چگونگى مصرف غذاهاى حاوى روغن هاى ضرورى و خوردن سبزیجات را به شما یادآور مى شویم تا پوست و صورتى زیبا و جذاب داشته باشید.
روغن هاى گیاهى
جان هانیزمن جامعه شناس و پزشک از اینکه مى دید زنان نواحى مدیترانه، همواره ۲۰ یا ۳۰ سال جوانتر از سن واقعى خود به نظرمى رسند، تعجب مى کرد تا اینکه او در تحقیقات خود متوجه شد، آنها بطور منظم روغن آوکادو را به پوست صورت خود مى مالند. این روغن که در اکثر مرطوب کننده ها موجود است، ازطریق مالش روى پوست، بسیار سریعتر جذب مى شود تا اینکه به صورت میوه مصرف شود.
درعین حال وى متوجه شد زنان فیلیپینى که آنها نیز پوست بسیار شادابى دارند حداقل روزى یک عدد موز مى خورند و نیمى از موز را، به عنوان کرم شبها روى پوست خود مى مالند. این پزشک و جامعه شناس متوجه شد موز اثر ضدپیرى و چروک دارد.
زمانى که «جان»، یافته هاى خود را با یک متخصص پوست و لوازم آرایش مطرح کرد، دریافت آن متخصص تعجب چندانى از این قضیه نکرده است. این متخصص براى او توضیح داد که موز سرشار از روغن هاى متنوعى است که از خشک شدن پوست جلوگیرى مى کند و چروکهاى پوست را به حداقل مى رساند. روغن آوکادو نیز علاوه بر تمام این خواص، باعث مرطوب شدن پوست مى شود. «ادو اراسموس» متخصص پوست دراین مورد مى گوید: یک پوست زیبا و شاداب، نیاز به «اسیدهاى چرب ضرورى» (EFA) دارد. EFA درحالت طبیعى، توسط پوست ساخته مى شود، اما گذشت زمان و یا استرس هاى محیطى و بدنى، ساخت این مواد ضرورى را به حداقل مى رساند. به همین جهت انواع روغن ها و کرم ها براى تأمین این روغنهاى اساسى، ساخته شده اند. اما براى اینکه تفاوت را در پوست صورت خود احساس کنید باید لااقل یک ماه از آنها استفاده کنید.
< رژیم غذایى کامل
بهترین رژیم غذایى براى پوست مصرف مقدار زیادى میوه، دانه هاى مختلف، جوانه ها و سبزیجات است. غذاهایى که از نظر گوگرد غنى هستند مثل تخم مرغ، سیر و پیاز پوست را مرطوب و شاداب نگه مى دارند.
MSM(متیل سولفانیل متان)، نیز که دراین غذاها موجود است، به بدن شما کمک مى کند تا مقادیر کافى از پروتئین کلاژن بسازد و از ایجاد چین و چروک جلوگیرى کند. اگر مى خواهید پوست شما حالت سالم و ارتجاعى (الاستیک) خود را حفظ کند، باید سعى کنید تا قسمتهاى زیرین آن، در ارتباط با هم باقى بمانند و ورقه ورقه و ازهم جدا نباشند. بهترین قسمت بافت ارتباط دهنده پوست، کلاژن است و بدن براى ساخت آن، نیاز به گوگرد دارد. گوگرد باعث ایجاد پیوندهاى دى پپتیدى مى شود که براى اتصال نقاط مختلف پوست به یکدیگر، موردنیاز هستند.
ویتامین C یکى ازعناصر تشکیل دهنده کلاژن است و دلیل اهمیت دریافت مقادیر کافى از این ویتامین، براى سلامت پوست، نیز همین نکته است.
به علاوه مصرف کافى ویتامین E ، بدن و پوست شما را از خطر رادیکالهاى آزادى که توسط نور خورشید و دود سیگار ایجاد مى شوند، محافظت مى کند.
مصرف مستقیم آن روى پوست، باعث مى شود تا چروک هاى پوستى به حداقل برسند.
درکنار این دو ویتامین که نقش آنتى اکسیدانى دارند، ویتامین هاى گروه B نیز براى فعالیت بهینه غدد تولیدکننده چربى پوست (سباسه) ضرورى هستند.
همچنین خوددارى از مصرف روغنهاى حیوانى، غذاهاى سرخ کرده، روغنهاى مخصوص سرخ کردنى، نوشابه هاى گازدار، شکر و غذاهاى آماده نیز براى سلامت و زیبایى پوست مفید هستند. مصرف فراوان کافئین که نوعى ماده ادرارآور (دیورتیک) محسوب مى شود، باعث ازدست رفتن آب و مواد ضرورى سلول هاى پوست مى شود.
< آب را فراموش نکنید
«جیمز بالش» مى گوید: براى داشتن پوستى سالم و جذاب، رژیم متعادلى از مواد مرطوب کننده و چربى ها موردنیاز است. چربى توسط غدد سباسه تولید و به سطح پوست رسانده مى شود.
رطوبت هم به صورت آبى که درون سلولهاى پوست است و ازطریق خون به آنها مى رسد، شاید بتوان گفت مقدار آب درون سلولهاى پوست هرکس تعیین کننده ظاهر جوان و شاداب پوست اوست.
روغن (چربى) پوست و رطوبت، با هم عمل مى کنند. باید مقدار کافى از چربى روى پوست موجود باشد تا به رطوبت درون سلولها اجازه خروج از پوست را ندهد و آب را درون لایه هاى بالاى پوست نگه دارد.
درکنار نوشیدن مقادیر کافى آب در روز، براى دائم مرطوب نگاه داشتن پوست، مى توان مقدارى از عصاره گیاهان را روى پوست اسپرى کرد.
تکرار این کار باعث مى شود تا برخى مواد ضرورى و آب که گاهى به دلایل مختلف در پوست کاهش مى یابند، مجدداً تأمین شوند.
راه دیگر مرطوب نگه داشتن پوست، یکبار درهفته سونا رفتن است. مخلوط کردن مقادیرى از عصاره نارگیل و لاوندر (براى پوستهاى خشک) نیز به بخارسونا کمک کننده است. باید به مدت ۱۵ دقیقه پوست را در فاصله مناسب از این بخار معطر نگه داشت و سپس یک مرطوب کننده مناسب را روى پوست مالید.
هرزمان احساس کردید پوست صورت شما نیاز به تجدید انرژى و پاکیزه شدن دارد، مى توانید از این روش استفاده کنید.
< مرطوب کننده هاى طبیعى:
هواى سرد باعث خشکى و کدرشدن پوست مى شود.
این حالتى است که اکثر افراد در زمستان تجربه مى کنند. براى جلوگیرى از ایجاد این مشکل، مى توان روزانه درون وان که حاوى یکى از روغن هاى اساسى مثل کالندولا، آوکادو، جوجوبا و... است چند لحظه دراز کشید تا رطوبت و چربى پوست به بهترین شکل تأمین شود.
به علاوه مصرف فرآورده هاى مراقبت از پوست که شامل مرطوب کننده هاى طبیعى پوست مثل گلیسیرین، پانتنول (نوعى ویتامین B5) و ویتامین E هستند، مى تواند در حفظ رطوبت، شادابى و سلامت پوست مفیدباشد.
درمان لک
جهت سرعت بخشیدن به روند بهبودی، لایه برداری خفیف با کمک پیلینگهای شیمیایی سطحی انجام میشود. با این روش فعالیت رنگدانهسازی با کمک ترکیبات بی رنگ کننده کاهش یافته و ترمیم پوست سریعتر میشود، که این روش مطمئن تر و مؤثرتر است. از جمله ترکیبات بیرنگکننده، هیدروکینون است که در ترکیب با کرمهای لایه برداری مثل ترتینوئین میتواند مؤثر باشد. درمان لیزر خصوصا در موارد ملاسمای نوع اپیدرمال استفاده شده ولی عود بلافاصله پس از قطع درمان معمولا اتفاق میافتد. نقش لیزر در درمان ملاسما تا کنون به اثبات نرسیده است.
جلوگیری از تماس با نور آفتاب بهترین عامل در درمان ملاسماست و این مهم با استفاده از کرمهای ضد آفتاب امکان پذیر است.
کک و مک بیخطر
این مشکل که بیشتر در افراد با پوست روشن، موهای قرمز یا بلوند و چشمان آبی دیده میشود و از سن 5 سالگی شروع میشود، بصورت لکهای کوچک قهوهای روشن در مناطق باز بدن مثل صورت، شانه و پشت افراد دیده میشود. در تابستان، تعداد، اندازه و عمق کک و مک افزایش مییابد و در زمستان، کوچکتر، روشنتر و کمتعدادتر میشود.
این نوع پیگمانتاسیون ممکن است از نظر زیبایی آزار دهنده باشد ولی خطری ندارد. در افراد مبتلا به این اختلال، شیوع خالهای بدن افزایش مییابد و کک و مکهایی که در سنین پایین شروع شده و در زمستانها هم باقی میماند و یا کک و مکهایی که در محلهای غیرمرتبط با اشعه آفتاب دیده میشود، بایستی حتما توسط پزشک بررسی گردد.
کک و مک به ندرت نیاز به درمان دارد، ولی جهت درمان میتوان از لیزر استفاده کرد. ترکیبات موضعی مثل رتینوئیک اسید هم میتواند در دراز مدت مؤثر باشد. در مواردی که درمان موضعی سودمند نباشد، لیزر کاربرد درمانی دارد.
لکهای پیری یا لنتیگو
این لکها در اثر تماس حاد یا مزمن با نور آفتاب و افزایش سن بوجود میآید. لکهای قهوه ای رنگ مسطح به اندازه یک سانتی متر یا بیشتر که روی صورت و پشت دستها در سنین 30-40 سالگی شروع میشود و با افزایش سن، گسترده تر، پررنگ تر و با تعداد زیادتر نمایان میشوند.
این ضایعات هر چند در نمونهبرداری تغییرات بدخیمی ندارند ولی میتوانند در سالهای بعد تبدیل به ضایعات بد خیم شوند لذا بایستی درمان شوند. کرایوسرجری درمان سادهای برای لنتیگوهای منفرد است که این عمل غالبا موفقیت آمیز است. بعلاوه لیزر هم در درمان انواع مختلف لنتیگومؤثر است.
لکهای ناشی از سوء تغذیه و داروها
این لکها در اثر کمبود ویتامین12 B اتفاق افتاده در نژادهای با پوست تیره شایعتر است. این لکها در کمبود ویتامین A هم دیده میشوند. همچنین در کمبود اسید فولیک، کمبود اسید اسکوربیک و در انواع کم خونیها نیز لکهای مشابه دیده میشود.
بعضی داروها سبب تغییر رنگ در پوست میشود که ممکن است بصورت افزایش رنگدانه ملانین باشد: مصرف قرصهای ضد بارداری ایجاد ملاسما میکند؛ داروهای ضد مالاریا باعث رنگدانه قهوهای یا آبی تیره میشود که خصوصا در صورت و سقف کام میشود؛ کلرپرومازین باعث ایجاد رنگدانه قهوهای یا آبی تیره در مناطق در معرض نور و همینطور باعث حساسیت به نور و رنگدانههایی در قرینه یا لنز چشم شود؛
داروهای شیمی درمانی تغییرات رنگدانهای ایجاد میکند؛ سیکلوفسفاماید میتواند باعث تغییرات رنگ ناخن و دندان شود؛ متوتروکسات ایجاد رنگدانه در مو، داروی طلا ایجاد رنگدانه آبی- خاکستری در مناطق در معرض نور میشود؛ بعلاوه مصرف طولانی مدت مانیوسایکلین در درمان جوش و غرور جوانی در نواحی جوشهای ملتهب و قرمز نیز باعث تیرگی پوست میشود.
لک های پس از التهاب پوست و بیماریها
این نوع لک پس از التهابهای پوستی در اثر بیماریهایی مثل لیکن پلان، لوپوس اریتماتو یا بعد از سوختگی پوست در اثر آفتاب سوختگی یا سوختگی خفیف با عوامل دیگر، جوش غرور جوانی دستکاری شده، سائیدن پوست برای برطرف کردن اسکار و فرو رفتگی پوست در همان محل ایجاد می شود.
این لکها که در نژادهای تیره و افراد سبزه شایعتر است ودر هر سنی قابل رؤیت است، بیشتر در نواحی باز بدن مثل صورت رخ میدهد. موارد دیگر مانند آسیب پوست یا ضربه به پوست، کشیدن کیسه و لیف زبر در حمام بطور شدید و یا مالش پوست رانها روی یکدیگر در افراد چاق هم میتواند باعث ایجاد لک در همان محل شود.
درمان تیرگی پس از التهاب مشکل و طولانی است و برای حصول نتایج مورد قبول 12-6 ماه وقت لازم است. استفاده روزانه از ضد آفتابهای با طیف وسیع بخش مهم درمان است. انواع متفاوتی از کرمهای موضعی در درمان تیرگی پس از التهاب استفاده میشود. استفاده از پیلینگهای شیمیایی هم در بدست آوردن نتایج عالی مؤثر است. سایر درمانها شامل استفاده از تری کلرواستیک اسید و کرایوتراپی سطحی با نیتروژن مایع است که البته در افراد با پوست تیره به دلیل احتمال ایجاد اسکار بهتر است انجام نشود.
نکته دیگر اینکه افزایش رنگدانه در طیف وسیعی از بیماریها دیده میشود و حتی میتواند با بدخیمیها مرتبط باشد. البته برای ظهور آنها وجود استعداد ژنتیکی هم مهم است. تیرگی پوست در این موارد میتواند منتشر یا محدود باشد. لک در اثر بعضی از بیماریهای عفونی مزمن نیز دیده می شود، که میتواند ناشی از پاسخ بدن به عفونت و همچنین سوءتغذیه یا سایر فاکتورها طی بیماری باشد.
لک در اثر بیماریهایی مثل آسم، نارسایی کبدی و کلیوی دیده میشود، که مثلا در زمان حملات آسماتیک تیرگی منتشر پوست برای سه تا چهار روز ممکن است وجود داشته باشد. همچنین در روماتیسم و نارسایی کلیه و سیروز کبدی و بعضی بیماریهای دیگر تیرگی گسترده پوست هم دیده میشود.
پررنگ یا کمرنگ؟
تغییرات رنگ پوست به دو صورت است: یکی پر رنگی یا لک تیره صورت و دوم کم رنگی یا سفید شدن صورت. در لکهای تیره پوست افزایش در پیگمان ملانین یا افزایش سلولهای رنگدانهساز دیده میشود.
عوامل مختلفی میتوانند روی میزان و کیفیت رنگدانهها و سلولهای رنگدانهساز تاثیر گذاشته و باعث تغییر رنگ پوست و ایجاد لکهای تیره صورت شوند که عبارتند از: بیماریها و اختلالات ارثی و ژنتیکی، بیماریهای سوخت و ساز سلولی، بیماریهای هورمونی، بیماریهای التهابی، عفونتهای موضعی پوست،عوامل شیمیایی، داروها، علل تغذیهای شامل کمبود ویتامینها، سوء تغذیه و بالاخره بدخیمیهای پوستی. افزایش رنگ پوست همچنین ممکن است به علت هورمونال باشد همانند حاملگی و یا در بعضی بیماریها مثل ملاسما و آدیسون که در اثر هر دو عامل یعنی تداخل بین عوامل هورمونال و نور آفتاب بوجود میآید.
در موقع تماس با نور آفتاب دو نوع تیرگی پوست در انسان اتفاق میافتد: تیرگی فوری پوست که بیشتر در افراد سبزه بوجود آمده و موقتی است و همانگونه که بسرعت ایجاد میشود به زودی هم ناپدید میشود؛ افزایش تیرگی پوست متعاقب قرمزی پوست که 48 تا 72 ساعت پس از در معرض نور آفتاب قرار گرفتن به وجود میآید.
بد نیست بدانید بسته به واکنش پوست به نور آفتاب شش نوع پوست وجود دارد. پوست نوع یک و دو مربوط به نژاد اروپایی است که پوست بسیار روشن و چشمهای آبی بوده و این افراد در مقابل آفتاب به هیچ وجه برنزه نمیشوند و پوست سوختگی سریع پیدا میکنند. پوست نوع سوم و چهارم، افراد سبزه و آسیایی هستند که در مقابل آفتاب برنزه شده و سوختگی کم یا متوسط است و پوست نوع پنجم و ششم به طور عمیق پیگمانته و معمولا در مقابل آفتاب مقاوم هستند.
حاملگی؛ عامل ایجاد لک صورت
ملاسما یا لک ناشی از حاملگی، یکی از شایعترین علل ایجاد لک صورت است و اغلب در خانمهای مراجعهکننده برای درمان لک صورت دیده میشود. یک لک اکتسابی قهوهای رنگ صورت است که به صورت آهسته و قرینه به وجود میآید. علت اصلی ملاسما مشخص نیست ولی در بیشتر موارد ارتباط واضحی با فعالیت هورمونی فرد دارد چون این لک بیشتر در بارداری و با مصرف قرصهای جلوگیری از بارداری دیده میشود.
اما باید بدانید که این لک در خانمهای مجرد و حتی به ندرت در مردان نیز میتواند دیده شود. سایر علل آن استفاده از داروهای حساس کننده به نور آفتاب و اختلال فعالیت تیروئید یا تخمدان است. این لکها بیشتر درگونهها، پیشانی و چانه دیده میشود و در سبزهها مشخصتر است.
تیرگی یا لک پوست معمولا پس از زایمان ناپدید میشود، اما ممکن است برای ماهها یا سالها باقی بماند. این نوع لک صورت ممکن است بدون علت مشخص یا به صورت فامیلیال مخصوصاً در افرادی که در تماس با نور آفتاب خفیف تیره میشوند، دیده شود. دو عامل مهم در ایجاد ملاسما، ژنتیک و تغییرات هورمونی در ترکیب با اشعه ماوراء بنفش هستند.
تب خال عبارت است از یک عفونت ویروسی مسری و شایع (ویروس هرپس سیمپلکس یا Hsv-1 ). تبخال گاهی با زرد زخم اشتباه گرفته میشود. در این بیماری، معمولاً لبها، لثهها و ناحیه دهان، ندرتاً قرنیه، و گاهی ناحیه تناسلی گرفتار میشوند. علایم شایعپیدایش تاولهای بسیار کوچک و دردناک معمولاً در اطراف دهان، و گاهی روز ناحیه تناسلی. این تاولها گروهی ظاهر میشوند و در اطراف هر کدام یک حلقه قرمز وجود دارد. داخل این تاولها مایع وجود دارد اما پس از مدتی تاولها خشک شده و ناپدید میشوند.
اگر چشم نیز دچار عفونت شود، علایمی چون درد و قرمزی چشم، احساس این که در چشم چیزی وجود دارد، حساسیت به نور، و اشک ریزش بروز میکنند. عللعفونت با ویروس هرپس که به پوست تهاجم میکند و غالباً پیش از ایجاد عفونت فعال، تا ماهها یا سالها در آنجا باقی میماند. اغلب افراد پادتنهایی را بر علیه ویروس تولید میکنند که موجب کنترل ویروس میشوند مگر این که عوامل خطر وجود داشته باشند.
ویروس از طریق تماس فرد تماس فرد به فرد یا تماس با ترشحات بزاقی، چشمی، ادرار یا مدفوع انتقال مییابد. تاولها و زخمهای تبخال تا زمانی که بهبود نیافته باشند مسری هستند، چه در موقع اولین بروز تبخال و چه در شعلهور شدنهای مجدد آن عوامل افزایش دهنده خطردر نوزادان: در کودکانی که اگزما دارند.
استرس فیزیکی یا عاطفی
وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد، حتی سرماخوردگی، ناراحتی خفیف گوارشی، یا تب به هر علت زیاد قرار گرفتن در معرض آفتاب دوره خونریزی قاعدگی مراجعه به دندانپزشکی که معمولاً دهان حین انجام کار بیش از حد معمول باز میشود.
مصرف داروهای سرکوبکنده ایمنی پیشگیریاز تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کنید.
به هنگام تبخال، برای جلوگیری از انتقال ویروس، دستان خود را مرتب بشویید. با مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر شاید بتوان جلوی بروز آن را گرفت. عواقب مورد انتظاربهبود خود به خودی در عرض چند روز تا یک هفته و گاهی بیشتر. عود تبخال امری معمول است. ویروس برای تمام عمر در بدن باقی میماند اما معمولاً در حالت خفته قرار دارد. هماکنون تحقیقات در زمینه تولید واکسن آن ادامه دارد. عوارض احتمالیاختلال دایمی بینایی، در صورتی که عفونت چشمی هرپس درمان نشود.
عفونت شدید و گسترش در بیماران اگزمایی
ندرتاً مننژیت (عفونت یا التهاب پردههای مغز) یا آنسفالیت (عفونت یا التهاب خود مغز) درمان اصول کلیظاهر ضایعات پوستی معمولاً برای تشخیص کافی است، اما در عین حال میتوان مایع موجود در تاول را برای تأیید تشخیص مورد آزمایش قرار داد.
مایعات خنک بنوشید یا بستنی یخی بجوید تا ناراحتی کمتر شود.
در 24 ساعت اول پس ظاهر شدن ضایعات پوستی، یک تکه یخ را تا حدود یک ساعت روی محل قرار دهید. این کار ممکن است باعث تسریع بهبودی شود.
به هیچ وجه چشم دچار عفونت هرپسی ر
ا نمالید یا نخارانید.
برای پیشگیری از شعلهور شدن مجدد بیماری، زمانی که قرار است مدت زیادی را در بیرون از خانه بگذارنید، روی لبهای خود پماد اکسید روی یا کرم ضدآفتاب بمالید. داروهااستامینوفن برای درد خفیف. از آسپیرین استفاده نکنید، به خصوص در کودکان و نوجوانان. مصرف آسپیرین در بعضی از بیماریهای ویروسی میتواند موجب نشانگان رای شود که نوعی التهاب مغز است.
سعی نکنید چشم دچار عفونت با ویروس هرپس را خود درمانی کنید، به خصوص با پماد یا قطره کورتیزونی. ترکیبات کورتیزونی باعث رشد بیشتر ویروس هرپس در قرنیه میشوند.
امکان دارد داروی موضعی یا خوراکی ضدویروس، و در مواردی که عفونت باکتریایی ثانویه ایجاد شده باشد، پماد آنتیبیوتیکی تجویز شود.
امکان دارد مصرف مداوم داروهای خوراکی برای پیشگیری از عود مکرر بیماری توصیه شود. فعالیتمحدودیتی برای آن وجود ندارد. تنها باید از تماس نزدیک، به خصوص بوسیدن خودداری شود تا موقعی که ضایعات کاملاً بهبود یابند.
از تماس با نوزادان یا بیمارانی که داروهای سرکوبکننده ایمنی مصرف میکنند خوداری کنید (استعداد ابتلای آنها به عفونت زیادتر است). رژیم غذاییرژیم خاصی توصیه نمیشود. در این شرایط به پزشک خود مراجعه نماییداگر یکی از موارد زیر همراه با تبخال رخ دهد: علایم عفونت باکتریایی ثانویه، مثل تب، وجود چرک به جای مایع روشن در داخل تاولها، سردرد، و درد عضلانی ظاهر شدن ضایعاتی روی پوست ناحیه تناسلی، شبیه آنچه در اطراف دهان زده است.
اگر دچارعلایم جدید و بدون توجیه. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
مجموعهای از تاولهای کوچک و دردناک هستند که معمولاً در نزدیکی لبها قرار دارند و توسط یک عفونت ویروسی ایجاد میشوند.
نحوه زندگی: بادسرد، آفتاب سوختگی و استرس عوامل خطر میباشند.
سن،جنس وژنتیک: عوامل خطر مهمی محسوب نمیشوند.
تبخال تودهای از تاولهای دردناک بوده که معمولاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 ایجاد میشود. اکثر مردم حداقل برای یکبار تا زمانیکه به سن بلوغ میرسند، توسط 1 آلوده شدهاند.
عفونت اولیه، اغلب قابل توجه نبوده، اما ممکن است تاولهایی در دهان ایجاد شود. سپس ویروس به حالت نهفته در سلولهای عصبی باقی میماند، اما در بعضی افراد دوباره فعال شده، ایجاد تبخال مینماید. عوامل شعلهور کننده تبخال عبارتند از: بادسرد، آفتاب سوختگی، خستگی، استرس، سرماخوردگی، قاعدگی و تب. بعضی از مردم، تب خالهای راجعه دارند.
علایم بیماری:
تبخالها، اغلب روی پوست اطراف لبها، ایجاد میگردند. علایم معمولاً به ترتیب زیر ظاهر میشوند:
- ناحیه مبتلا شروع به احساس سوزن سوزن
شدن میکند.
- یک یا چند مجموعه از تاولهای کوچک و دردناک به وجود میآید و پوست اطراف دچار التهاب میشود.
- تاولها میترکد و دلمه میبندند.
- معمولاً تاولها در عرض 10 تا 14 روز فروکش میکنند.
اگر تب خالها عود کنند، تاولها معمولاً، دوباره در همان نواحی قبلی، روی صورت ظاهر میشوند.
کارهایی که باید انجام شوند:
احتمال دارد بتوانید با استفاده از یک کرم ضد ویروسی بدون نسخه مثل آسیکلوویر، جلوی حملات شدید را بگیرید، اما باید کرم را به محض پیدایش اولین علایم به کار برید. در بعضی موارد، داروهای ضد ویروس خوراکی ممکن است تجویز شوند. هر چنددرمان بلافاصله میتواند جلوی حملات را بگیرد، اما ویروس در سیستم باقی مانده و علایم ممکن است عود کنند. اگر دچار تب خالهای راجعه میشوید، سعی کنید از پوستتان در برابر عوامل شعلهور کننده تب خال مثل آفتاب سوختگی یا باد سرد، محافظت کنید. جهت به حداقل رساندن خطر انتشار ویروس، از لمس تاولها و بوسیدن، اجتناب ورزید. گاهی اوقات، رابطه جنسی دهانی، میتواند باعث انتقال ویروس از دهان به دستگاه تناسلی شود.
تبخال تناسلی
تبخال ناحیه تناسلی عبارت است از یکعفونت ویروسی ناحیه تناسلی که از راه آمیزشی انتقال مییابد. این عفونتدر مردان و زنان میتواند رخ دهد. از جمله نواحی که امکان درگیری آنها وجوددارد عبارتند از مجرای تناسلی، گردن رحم، رانها، و آلت تناسلی. تبخالیتناسلی معمولاً همراه با سایر بیماریهای آمیزشی رخ میدهد.
علایم و علل
تاولهای دردناک که قبل از آن خارش، سوزشیا احساس آزردگی در ناحیه تناسلی وجود دارد. در زنان، تاولها ممکن است بادرون مجرای تناسلی تا گردن رحم و نیز پیشابراه گسترش یابند. پس از چند روز،تاولهای میترکند و از آنها زخمهایی کم عمق و دردناک بر جای میماند که 3-1 هفته به طول میانجامند.
سوزش و مشکل در دفع ادرار
بزرگ شدنگرههای لنفاوی
تب و احساس کسالت
ویروس تبخال (هرپس) نوع 2. ویروس تبخالنوع 1 باعث تبخال ناحیه دهانی میشود، البته گاهی عامل تبخال ناحیهتناسلی نیز هست.
تبخال ناحیه تناسلی از راه آمیزشی و در صورت وجودضایعات فعال انتقال مییابد. ضایعات ممکن است روی دستها و دهان نیز باشند. از زمان تماس با ویروس 7-2 روز طول میکشد تا علایم ظاهر شوند گاهی عفونتبدون هیچگونه علایم اولیهای انتقال مییابد ولی بعداً خود را نشانمیدهد.
عوامل خطرساز
وجود یک بیماری جدی که مقاومت بدن را کمکرده باشد.
مصرف داروهای سرکوبکننده ایمنی یا داروهای سرطان
استرس (افزایش استعداد ابتلا به عفونت اولیه یا عود عفونت). استرس ممکن است باعثکاهش کارایی پاسخ ایمنی، که معمولاً رشد ویروس را متوقف میکند، شود.
سیگار کشیدن
سایر عواملی که میتوانند باعث عود بیماری شوند عبارتنداز آسیب به ناحیه تناسلی، عادت ماهانه، آفتاب گرفتن، و وجود یک عفونتدیگر
پیشگیری
در صورت وجود زخم یا تاول (عفونت فعال)،باید از آمیزش خودداری شود.
در صورت وجود عفونت غیرفعال، خصوصاً اگر عودمکرر عفونت فعال وجود داشته باشد، باید از کاندوم استفاده شود.
اگر حاملههستید، حتماً سابقه تبخال تناسلی یا هرگونه ضایعه ناحیه تناسلی را بهپزشک خود اطلاع دهید، زیرا باید اقداماتی احتیاطی برای جلوگیری از بروزعفونت در نوزاد انجام شوند.
حتیالمقدور از استرس پرهیزکنید.
در حال حاضر نمیتوان تبخال ناحیه تناسلیرا معالجه کرد، اما با درمان میتوان علایم بیماری را تخفیف داد و از عودبیماری جلوگیری کرد.
در هنگامی که علایم وجود ندارد، ویروس به حالتخفته درآمده است. وقتی که ویروس دوباره فعال شود علایم باز میگردند. بازگشت علایم به معنای عفونت جدید نیست.
میزان ناراحتی از فرد به فردو در یک فرد نیز در زمانهای مختلف، متفاوت است. همچنین میزان ناراحتی دراولین بار عفونت بیشتر از عودهای بعدی است.
عوارض و درمان بیماری
گسترش عفونت ویروسی به تمام بدن و مرگ دربیمارانی که ناچارند داروی ضد سرطان یا مهارکننده دستگاه ایمنی مصرف کنند.
انتقال عفونت به نوزاد تازه به دنیال آمده از مادر آلوده که میتواندیک عفونت گسترده و تهدیدکننده جان نوزاد را ایجاد کند.
عفونت باکتریاییثانویه
تشخیص معمولاً با دیدن تاولها داده میشود،اما برای تأیید تشخیص ممکن است مایع داخل تاول در آزمایشگاه مورد بررسیقرار گیرد.
درمان با هدف تخفیف علایم و پیشگیری از عوارض صورت میگیرد.
لباس زیر باید نخی باشد.
برای کاهش درد به هنگام ادرار، میتوان ازآب گرم در ناحیه استفاده کرد.
نشستن در وان آب گرم که در آن یکقاشق چایخوری نمک ریخته شده باشد میتواند مقداری از درد و ناراحتی ناشی ازتاولها را کاهش دهد.
حتیالمقدور شیوه زندگی خود را طوری تغییر دهید کهاسترس کمتری در زندگی داشته باشید
خانمها باید سالانه تحت بررسیپاپاسمیر و معاینه قرار گیرند تا از نبودن هرگونه عارضهای اطمینان حاصلشود.
داروها
داروهای ضد ویروسی خوراکی غالباً برایدرمان اولین حمله عفونت تبخال ناحیه تناسلی و عود عفونت تجویز میشوند. دربعضی از بیماران، این داروها ممکن است برای پیشگیری نیز تجویز شوند. نوعموضعی مالیدنی این داروها ضدویروسی نیز موجود هستند اما به اندازه خوراکیمؤثر نیستند.
داروهای ضد درد خفیف، مثل استامینوفن .
توجه : تا زمان برطرف نشدن علایم، باید از آمیزشخودداری شود.
در چه شرایطی باید به پزشک رجوع نمود ؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایمتبخال ناحیه تناسلی را دارید.
اگر علیرغم درمان، علایم در عرض یکهفته روبه بهبود نگذارند.
اگر علیرغم درمان، علایم بدتر شوند.
اگرخونریزی غیرمعمول یا تورم رخ دهد.
اگر به هنگام درمان، دوباره تب بازگردد یا این که احساس ناخوشی یا کسالت در شما به وجود آید.
تب خال عبارت است از یک عفونت ویروسی مسری و شایع (ویروس هرپس سیمپلکس یا HSV-1 ). تبخال گاهی با زرد زخم اشتباه گرفته میشود. در این بیماری، معمولاً لبها، لثهها و ناحیه دهان، ندرتاً قرنیه، و گاهی ناحیه تناسلی گرفتار میشوند.
علایم شایع
پیدایش تاولهای بسیار کوچک و دردناک معمولاً در اطراف دهان، و گاهی روز ناحیه تناسلی. این تاولها گروهی ظاهر میشوند و در اطراف هر کدام یک حلقه قرمز وجود دارد. داخل این تاولها مایع وجود دارد اما پس از مدتی تاولها خشک شده و ناپدید میشوند.
اگر چشم نیز دچار عفونت شود، علایمی چون درد و قرمزی چشم، احساس این که در چشم چیزی وجود دارد، حساسیت به نور، و اشک ریزش بروز میکنند.
علل
عفونت با ویروس هرپس که به پوست تهاجم میکند و غالباً پیش از ایجاد عفونت فعال، تا ماهها یا سالها در آنجا باقی میماند. اغلب افراد پادتنهایی را بر علیه ویروس تولید میکنند که موجب کنترل ویروس میشوند مگر این که عوامل خطر وجود داشته باشند.
ویروس از طریق تماس فرد تماس فرد به فرد یا تماس با ترشحات بزاقی، چشمی، ادرار یا مدفوع انتقال مییابد. تاولها و زخمهای تبخال تا زمانی که بهبود نیافته باشند مسری هستند، چه در موقع اولین بروز تبخال و چه در شعلهور شدنهای مجدد آن
عوامل افزایش دهنده خطر
در نوزادان: در کودکانی که اگزما دارند.
استرس فیزیکی یا عاطفی
وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد، حتی سرماخوردگی، ناراحتی خفیف گوارشی، یا تب به هر علت
زیاد قرار گرفتن در معرض آفتاب
دوره خونریزی قاعدگی
مراجعه به دندانپزشکی که معمولاً دهان حین انجام کار بیش از حد معمول باز میشود.
مصرف داروهای سرکوبکنده ایمنی
پیشگیری
از تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کنید.
به هنگام تبخال، برای جلوگیری از انتقال ویروس، دستان خود را مرتب بشویید. با مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر شاید بتوان جلوی بروز آن را گرفت.
عواقب مورد انتظار
بهبود خود به خودی در عرض چند روز تا یک هفته و گاهی بیشتر. عود تبخال امری معمول است. ویروس برای تمام عمر در بدن باقی میماند اما معمولاً در حالت خفته قرار دارد. هماکنون تحقیقات در زمینه تولید واکسن آن ادامه دارد.
عوارض احتمالی
اختلال دایمی بینایی، در صورتی که عفونت چشمی هرپس درمان نشود.
عفونت شدید و گسترش در بیماران اگزمایی
ندرتاً مننژیت (عفونت یا التهاب پردههای مغز) یا آنسفالیت (عفونت یا التهاب خود مغز)
درمان
اصول کلی
ظاهر ضایعات پوستی معمولاً برای تشخیص کافی است، اما در عین حال میتوان مایع موجود در تاول را برای تأیید تشخیص مورد آزمایش قرار داد.
مایعات خنک بنوشید یا بستنی یخی بجوید تا ناراحتی کمتر شود.
در 24 ساعت اول پس ظاهر شدن ضایعات پوستی، یک تکه یخ را تا حدود یک ساعت روی محل قرار دهید. این کار ممکن است باعث تسریع بهبودی شود.
به هیچ وجه چشم دچار عفونت هرپسی را نمالید یا نخارانید.
برای پیشگیری از شعلهور شدن مجدد بیماری، زمانی که قرار است مدت زیادی را در بیرون از خانه بگذارنید، روی لبهای خود پماد اکسید روی یا کرم ضدآفتاب بمالید.
داروها
استامینوفن برای درد خفیف. از آسپیرین استفاده نکنید، به خصوص در کودکان و نوجوانان. مصرف آسپیرین در بعضی از بیماریهای ویروسی میتواند موجب نشانگان رای شود که نوعی التهاب مغز است.
سعی نکنید چشم دچار عفونت با ویروس هرپس را خود درمانی کنید، به خصوص با پماد یا قطره کورتیزونی. ترکیبات کورتیزونی باعث رشد بیشتر ویروس هرپس در قرنیه میشوند.
امکان دارد داروی موضعی یا خوراکی ضدویروس، و در مواردی که عفونت باکتریایی ثانویه ایجاد شده باشد، پماد آنتیبیوتیکی تجویز شود.
امکان دارد مصرف مداوم داروهای خوراکی برای پیشگیری از عود مکرر بیماری توصیه شود.
فعالیت
محدودیتی برای آن وجود ندارد. تنها باید از تماس نزدیک، به خصوص بوسیدن خودداری شود تا موقعی که ضایعات کاملاً بهبود یابند.
از تماس با نوزادان یا بیمارانی که داروهای سرکوبکننده ایمنی مصرف میکنند خوداری کنید (استعداد ابتلای آنها به عفونت زیادتر است).
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر یکی از موارد زیر همراه با تبخال رخ دهد: علایم عفونت باکتریایی ثانویه، مثل تب، وجود چرک به جای مایع روشن در داخل تاولها، سردرد، و درد عضلانی
ظاهر شدن ضایعاتی روی پوست ناحیه تناسلی، شبیه آنچه در اطراف دهان زده است.
اگر دچارعلایم جدید و بدون توجیه. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
میخچه ها از مشکلات رایجی هستند که در نقاط مختلف پا و به ویژه در انگشتان پا ایجاد می شوند وعلت به وجودآمدن آن ها،ضخیم شدن لایه های پوست به دلیل وجود فشارها وسایشهای متوالی است.می توان گفت که میخچه ها و همچنین پینه ها راههای طبیعی هستند که بدن برای محافظت از خود استفاده می کند.
* بافت شناسی( پاتولوژی) پینه و میخچه مشابه است در هر دو مورد پوست در پاسخ به فشارهای زیاد ضخیم می شود و معمولا پینه به ضخیم شدن های گسترده اطلاق می شود (بیشتر بر روی مفاصل انگستان پا ایجاد می شود )
* از علائم این بیماری می توان به پوست غیر طبیعی، سخت شدن پوست در منطقه ی فشار، پو ست پوست شدن و خشکی پوست در آن منطقه و درد در مواردی که تحت درمان قرار نگیرد، اشاره کرد
* اگر چه میخچه ها وپینه ها شرایط خطر ناکی را برای سلامت فرد ایجاد نمی کنند اما آنهایی که درمان نشوند می توانند دردناک باشند .با ادامه پیدا کردن فشار در منطقه و کلفت شدن پوست کم کم بدن آن منطقه را بیگانه طلقی می کندو زخم هایی در آنجا ایجاد می شود در نتیجه احتمال بروز عفونت در منطقه زیاد می شود
* سخت ترین میخچه هاآنهایی هستند که بر روی قسمت خارجی انگشت کوچک پا ایجاد می شود و خوشخیم ترین آنها بین انگشتان پا ایجاد می شوند.
*** درمان
در مان های دارویی تنها علائم بیماری را از بین می برند و در واقع هیچ اقدامی در جهت ازبین بردن علت ایجاد کننده ی میخچه انجام نمی دهند. داروهای شیمیایی مثل اسید ها که به منظور درمان استفاده می شوند، میخچه ها و هر آنچه بر روی آن باشد را از بین می برند و این عمل برای افراد سالم با ریسک همراه است و برای افرادی که دیابت دارند ویا گردش خون ضعیف دارند بسیار خطر ناک است .یکی از روش های سنتی که افراد استفاده می کنند بریدن میخچه است این عمل اگر به وسیله ی خود فرد و یا یک فرد نا وارد و بدون رعایت نکات بهداشتی انجام شود بسیار خطرناک است و احتمال ایجاد عفونت درآن منطقه بسیار زیاد خواهد بود.
** اقداماتی که می توانیم به منظور بهبود انجام دهیم:
• دنباله روی کردن از هشدارهایی که مراکز بهداشتی در مورد میخچه می دهند
• استفاده کردن از کفش مناسب و در کل حذف کردن فشارها وسایش ها از منطقه ی مورد نظر
• رعایت بهداشت پا و استفاده از مواد کمک کننده به سلامت پوست
• اگر در ناحیه ی میخچه زخم یا عفونت ایجاد شد باید حتما به پزشک مراجعه شود و بافت صدمه دیده با جراحی خارج گردد . در مان با آنتی بیوتیک در این موارد لازم است.
در زمانهای نه چندان دور و در بسیاری از مناطق دنیا , انسانهای زال را واجد قدرتهای جادویی می دانستند , به همین جهت در برخی از مناطق زمین به عنوان جادوگر قبیله از احترام ویژه ای برخوردار بودند و در مناطق دیگر به تصور اینکه واجد قدرتهای شیطانی هستند به آتش کشیده می شدند ! شخصیت زال در شاهنامه نیز کم و بیش واجد قدرتی افسانه ای و ماورایی است .
در حال حاظر در کشور زیمباوه عقیده بر این است که آمیزش با زنان زال باعث درمان ایدز می گردد , به همین جهت هر ساله زنان زال بسیاری در این کشور مورد تجاوز به عنف قرار می گیرند ! .
زالی یا آلبینیسم نوعی بیماری ژنتیکی و تا حدی شایع در بین جوامع انسانی است که بر اثر آن بدن قادر به سنتز رنگدانه ملانین نبوده و پوست , مو و چشمان شخص زال رنگ روشنی به خود می گیرد , از هر 17000 نفر یک نفر به زالی دچار می شود ؛ علاوه بر انسان و دیگر پستانداران , زالی در پرندگان , خزندگان , دوزیستان و ماهی ها نیز بروز می کند .
ملانین پلیمری از ملکولهای 5,6– دی هیدروکسی اندول2- کربوکسیلیک اسید (DHICA) و 5,6 دی هیدروکسی اندول(DHI) است . (DHICA) و (DHI) هر دو از اسید آمینه تیروزین سنتز می گردند که در اولین مرحله سنتز ملانین , تیروزین توسط آنزیم تیروزیناز تبدیل به ملکول دیگری به نام دوپا (DOPA ) می گردد ؛ نقص در عملکرد آنزیم تیروزیناز و یا فقدان و جهش در ژن سازنده این آنزیم باعث می شود که سنتز ملانین مختل شده و شخص زال گردد .
مسیر سنتز (DHICA) و(DHI) از تیروزین به صورت زیر است :
تیروزین----> دوپا-----> دوپاکوئینون -------> لوکودوپاکروم ----> (DHICA) و(DHI)
بر همین اساس آلبینیسم را در دو گروه « تیروزین مثبت » و « تیروزین منفی » دسته بندی می کنند . در تایروزین مثبت , آنزیم تیروزیناز ساخته می شود اما نقص آنزیمی در دیگر مراحل , سنتز ملانین را مختل می کند . در تیروزین منفی اما تیروزیناز سنتز نمی گردد .
ملانین , پوست را در برابر اشعه های مضر مانند اشعه ماورای بنفش حفاظت می کند . سنتز ملانین در سلولهای ویژه ای به نام ملانوسیت که در قسمتهای عمقی تر پوست واقع است صورت می گیرد . ملانین پس از سنتز درون وزیکولهای به نام ملانوزوم مجتمع می شود , سپس ملانوزومها از ملانوسیتها خارج شده و به لایه های سطحی پوست و لایه اپیدرم منتقل می گردند . ملانوزومهایی که وارد سلولهای اپیدرمی شده اند بروی هسته سلول جمع می شوند , این عمل باعث می شود هسته و بالطبع DNA موجود در آن در مقابل اشعه های یونیزه کننده ای مانند اشعه ماورابنفش حفظ گردد و از رسیدن آسیب به ژنوم و ایجاد جهش و در نهایت سرطان پوست جلوگیری شود .
دسته بندی دیگری که برای آلبینیسم در انسان به کار می رود به صورت چشمی پوستی یا Oculocutaneous و چشمی یا Ocular است . در زالی Oculocutaneous , فقدان رنگیزه در پوست , مو و چشم را داریم و در حالت Ocular تنها چشم فاقد رنگیزه بوده و پوست و مو ظاهری نرمال دارند .
در هر دو حالت به علت فقدان رنگیزه در چشم , عروق خونی موجود در لایه های زیرین چشم نمایان شده و چشم سرخ رنگ ( نه در تمام موارد ) به نظر می رسد . حالت چشمی پوستی خود واجد 5 تیپ مختلف است که باعث می شود حالات متفاوت از زالی در هر شخص زال بروز کند . برای مثال در زالی Oculocutaneous تیپ 1 یا (OCAI) , پوست و مو کاملا سفید است و رنگ چشمها آبی یا ارغوانی است . OCAI به علت جهش در ژن تیروزیناز ایجاد شده و خود دو حالت دارد : OCAIa , که شخص به هیچ وجه قادر به سنتز ملانین نیست و حالت OCAIb , که ملانین تحت شرایط خاطی سنتز می گردد ؛ مثلا در دمای خاصی ژنهای مربوط به سنتز ملانین فعال می گردند . حالت OCAIb را می توان در نوعی گربه به نام گربه سیامی مشاهده کرد . گربه سیامی زال بوده و در دمای عادی بدن ژنهای سنتز کننده تیروزیناز غیر فعال هستند اما در نواحی از بدن مانند صورت که جریان هوا از طریق سینوسها باعث سرد شدن این ناحیه می گردد و در اطراف پنجه ها و گوش که دما کمی پایینتر است , ملانین سنتز شده و این نواحی سیاه رنگ می شوند .
به علت فقدان رنگیزه , نور زیادی از طریق مردمک وارد چشم شده که می تواند تا حدی باعث آسیب های چشمی شود به همین جهت لازم است افراد آلبینو چشمها و پوست خود را در برابر اشعه های مضر خورشیدی حفظ کنند. در هنگام مطالعه هم لازم است که منبع نوری از پشت تابیده شود تا آسیبی به چشم وارد نشود
کف شناسی حدودسه هزار سال قبل میلاد وجود داشته است .این علم بتدریج به هند بابل مصر و یونان قدیم راه یافت و مخصوصا در بین اعراب شیوع کامل پیدا کرد وبه دست جهال وشیادان افتاد.
حضرت سلیمان نبی می فرماید: که کف دست آینه ی سرنوشت انسان هاست.
دست راست سلامتی وطول عمر ودست چپ بخت واقبال وثر وت را معین میکند. کف دست انسان خطوطی پر پیچ و خم دارد که نشان دهنده ی خلقیات وسرنوشت واز آینده وگذشته ی انسان سخن میگوید .
دست شناسی یا نمایش خارجی دست
رنگ دست
دستهای نرم ولطیف و برنگ سفید :متعلق به اشخاص شهوت پرست وخوشگذران است.
دستهای خشک واستخوانی و برنگ زرد: آدم عصبانی- زود رنج - و سودا مزاج را معرفی میکند.
دستهای پوست آن سخت ورنگ آن سبز ه ویا قهوهای است : نشانگرجدیت و فعالیت وروح قوی است.
دستهای سخت ومحکم که پوست آن نرم وسرخ رنگ است:عاطفه ومهر ومحبت را نشان میدهد.
دستهایی که پوست آن ملایم ورنگ پریده است: خیانت ونادرستی را نشان میدهد.
پوست دست
پوست دست نرم وچین دار :خیر خواهی ونوع دوستی را نشان می دهد .
پوست دست سخت وچین دار :دلیل بر تند خویی وخشم وغضب است.
پوست دست سخت وکشیده:بی رحمی - بی عدالتی و بی ادبی را بیان می کند .
پوست دست ظریف ونازک که در هوای سرد رنگ آن تغییر میکند وسرخ می شود:احساسات ورحم ورقت قلب را معین می کند.
پوست دست زبروضخیم که در هوای سرد تغییر رنگ نمی دهد:دال بر بی تفاوتی است وصاحب چنین دستی سنگ دل -بی رحم واز عاطفه ووجدان خبری ندارد.
حرارت دست
دست گرم :نمایشگر حرارت قلب وخون گرمی است وبعکس است وقتی دستی سرد وبی حرارت باشد واشخاصی که دست آنها بدون حرارت وسرد می باشد دیر جوشش وسرد هستند حتی با خویشاوندان خود مهر ومحبت ندارند.
اگر شما پینه را روی پایتان برای مثال در پاشنه پا مشاهده کردید، ممکن است علت آن پوشیدن کفش نامناسب باشد. در این صورت پوست پای شما در ناحیهای که پینه بسته است ضخیم شده و لایه شاخی آن ضخیمتر از حالت عادی میشود.
خانمها اغلب به پوشیدن کفشهای پاشنه بلند عادت دارند. در این صورت اگر به پوشیدن کفشهای پاشنه بلند و یا کفشهای نامناسب و غیراستاندارد برای پاها، ادامه دهند دچار پینه میشوند. اگر به پوشیدن کفش پاشنه بلند عادت دارید بهطور معمول در پشت پاشنه و اگر هر روز کفش نامناسبی میپوشید در زیر پاشنه دچار پینه میشوید. همچنین پینه در خانمهای چاق که کفشهای بدون پاشنه به پا میکنند، شایعتر است.
برخی از بیماریها نیز افراد را مستعد پینه بستن پا میکند. برای مثال بیمارانی که دیابت یا مرض قند دارند ممکن است دچار این اختلال پوستی شوند. افراد دیابتی چون مبتلا به اختلال حس عصبی هستند، ممکن است فشار کفش را بر پایشان احساس نکنند در این صورت ممکن است در اثر فشار مداوم کفش دچار پینه بستن پا در نواحی تحت فشار کفش بشوند که اغلب همراه با زخم است.
پینه بیشتر در قسمتهایی از کف پا که چربی زیرجلدی در آن بیشتر است دیده میشود اما ممکن است در جاهای دیگر پا که استخوانها برجسته هستند به ویژه در مفاصل مبتلا به آرتریت، انگشتان بزرگ پا و یا انگشتان پای کج شده و سطح پشتی استخوانهای چکشی شده انگشتان پا نیز دیده شوند.
محل شایع پینه بستن کف دست و پا است اما در هر جایی که فشار و اصطکاک طولانی وجود داشته باشد، پوست دچار پینه میشود. صاحبان برخی از مشاغل بیشتر دچار پینه میشوند برای مثال در کارگران که با دستان خود بارهای سنگین را جابهجا میکنند، ورزشکاران و کسانی که به قسمتی از دست و پاهایشان فشار مداوم وارد میشود، بیشتر پینه دست یا پا دیده میشود. ورزشکاران و وزنهبردارانی که در تمرینات خود وزنههای سنگین را جابهجا میکنند در کف دستشان دچار پینه میشوند.
پینه بهطور معمول نواحی متمایز ضخیم پوست است که در اثر اعمال مالش و فشار مزمن به پوست ایجاد میشود. ممکن است پیش از اینکه پوست پینه ببندد تاول بزند. پینهها شبیه میخچهاند اما کنارههای منظم و دایرهشکلی میخچه و هسته مرکزی آن را ندارند. پینه به طور معمول یک واکنش دفاعی پوست است. وقتی شما به دلیل پوشیدن کفش نامناسب و یا برداشتن بارهای سنگین در تماس با پوست، پوستتان را تحت فشار مداوم قرار میدهید پوست برای حفاظت از نسج نرم و حساس زیرپوست پینه میبندد.
آسانترین راه برای از میان بردن «پاشنه زبر» صاف کردن و تمیز کردن آن پس از گرم شدن پوست پا با آب گرم است. کافی است پوستتان را مدتی در آب گرم قرار دهید سپس با یک برس نرم و یا سنگ پا پوستهای ناصاف و خشن را سایش دهید و تمیز کنید. این کار موجب از میان رفتن سلولهای مرده پوست و یا همان پینه پا میشود. پس از این مرحله باید کرم یا پماد به پاشنه پاهایتان بمالید. پوشاندن نواحی آغشته به کرم و چرب با پوشش پلاستیکی و یا پوشیدن کفی کمک زیادی به از میان رفتن پینه پا میکند.
شروع درمان پینه پا باید با از میان بردن فشار و اصطکاک مداوم وارد بر پا باشد. مدل کفش باید عوض شود. فراموش نکنید اگر شما کفش مناسبی بپوشید میتوانید با روشی که گفته شد پینه را درمان کنید. پینه پس از خیس شدن و مالش با سنگپا نازک میشود.
فقط این پوست پا نیست که دچار پینه میشود. پینه دست هم در نواحی که پوست تحت فشار و اصطکاک است رخ میدهد. ناحیه ضخیمشدگی و پینه بستن در دست به طور معمول در سطح بیرونی مفصل انگشتان دست و گاهی در آرنج دیده میشود. از طرفی برخی از کودکان عادت دارند شست و یا سایر انگشتان خود را بجوند و این عادت بد میتواند موجب پینه بستن انگشتان این کودکان با گذشت زمان شود. پینه دست و آرنج در نواحی دیده میشود که شخص در اثر عادات روزانه و یا کارهایی که در طول روز انجام میدهد به آن فشار زیادی را وارد میکند و یا آن را تحت اصطکاک مداوم قرار میدهد.
درمان پینه بستن دست هم درست مانند درمان پینه بستن پا است و از یک اصل تبعیت میکند. در این مورد نیز درمان باید شامل مراقبتهای روزانه و کاهش فشار و اصطکاک که در طول روز بر پوست دست اعمال میشود و مصرف مواد و پمادهایی باشد که لایههای کراتوتیک و ضخیم شده پوست را از میان میبرند.
آشنایی با پینه پوست و روشهای درمان آن
پینه
پینه در حقیقت ضخیمشدگی یا برجستگی لایههای خارجی بدون درد پوست است که در اثر فشار یا تحریک مداوم به وجود میآید. پینه میتواند در هر نقطهای از بدن به وجود آید، بخصوص دستها، پاها یا زانوها که مرتبا تحت فشار یا تحریک هستند محل شایع برای پینه، کف دست و پا است اما در هر جایی که در فشار و اصطکاک طولانی باشد به وجود میآید.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، پینه در قسمتهایی از کف پا که چربی زیر جلدی در آن بیشتر است دیده میشود اما ممکن است در جاهای دیگر پا که استخوانها برجسته اند بخصوص روی مفاصل، انگشتان بزرگ و کج شده پا و سطح پشتی استخوانهای چکشی شده انگشتان نیز دیده شود.
● انواع پینه
پینه در کارگران، ورزشکاران و کسانی که به قسمتی از دست و پایشان همیشه فشار وارد میآید، دیده میشود.
خانمها اغلب به علت پوشیدن کفش پاشنه بلند در پشت پاشنه یا به علت پوشیدن کفشهای نامناسب در زیر پاشنه پا دچار پینه میشوند. بعلاوه در خانمهای چاق که حتی کفش بدون پاشنه به پا میکنند، نیز شایع است.
افراد دیابتی مبتلا به اختلال حس عصبی نیز مستعد این اختلال هستند که اغلب همراه با زخم میباشد.
توجه داشته باشید اگر پینه در روی پا وجود داشته باشد، علت کفش نامناسب و عادت بد نشستن است. عادت بد جویدن انگشتان در کودکان میتواند باعث بروز پینه در انگشتان شود. پینه دست و آرنج اغلب در نواحی تحت اصطکاک دیده میشود.
داشتن مشاغلی که در آنها دستها یا زانوها تحت فشار هستند، مثل نجاری، نویسندگی، نوازندگی گیتار و کاشیکاری نیز باعث پینه میشود.
● علت چیست؟
پینه برای محافظت پوست در برابر آسیب ناشی از تحریک مداوم (اصطکاک یا فشرده شدن) به وجود میآید. در حقیقت پینه وسیله دفاعی برای حفاظت نسوج نرم و حساس زیر پوست است. فشار باعث میشود سلولهای ناحیه تحت فشار با سرعت بیشتری تکثیر یابد و رشد کند که این امر باعث به وجود آمدن رشد خارج از اندازه بافت به صورت برجستگی میشود.
● درمان
درمان اصلی پینه، از بین بردن اصطکاک و فشار است.شاید لازم باشد به عنوان مثال مدل کفش عوض شود. اما اگر میخواهید فعلا از دست پینهها خلاص شوید آسانترین راه آن، صاف کردن و تمیز کردن آن پس از گرم و مرطوب شدن با آب گرم در حمام است. پینه خود پس از خیس شدن و مالش با سنگ پا نازک میشود
برای بهتر شدن نواحی ناصاف و خشن را بملایمت با برس نرم با سنگ پا بسابید و تمیز کنید. این کار باعث از بین رفتن سلولهای مرده و پینه پا میشود.
پس از حمام کرم نرمکننده یا پماد به ناحیه بمالید. پوشاندن نواحی کرمدار و چرپ با پوشش پلاستیک یا گذاشتن کفی کمک بیشتری میکند. گاهی پزشکان از محلولهای کراتولیتیکها که پوشش کراتینی را از بین میبرد، استفاده میکنند.
در سالنهای زیبایی برای رفع پینه ابتدا عضو را در آب داغ قرار میدهند سپس با استفاده از یک سوهان پینه برداری یا یک قطعه کاغذ سنباده اقدام به برداشتن قسمتهای نرم شده پوست میکنند. معمولا هم پس از اتمام کار به موضع مورد نظر الکل میزنند تا احتمال عفونت کم شود. توجه داشته باشید هرگز از تیغ صورت تراشی برای برداشتن پینه استفاده نکنید.
● پینه نشانهٔ چیست؟
پینه غلاف دفاعی ساخته شده بهوسیلهٔ خود پوست در برابر فشار است. این پوسته کار خود را به خوبی انجام میدهد. اگر انگشتان یک نوازندهٔ حرفهای گیتار یا کف دست یک ورزشکار ژیمناستیک پینه نمیبست، حتماً آسیب میدیدند و احتمالاً دچار خونریزی میشدند.
همچنین وجود پینهای نازک کف پا کاری حفاظنی در هنگام پابرهنه راه رفتن انجام میدهد. اما پینه بستن پا تنها ناشی از فشار نیست. کمی هم تقصیر والدینتان است.
زمینهٔ اصلی ایجاد پینه ارثی است. اگر اعمال حرکتی پا ضعیف باشد، ثابت بودن بر روی زمین ناپایدار است و این اصطکاک مداوم باعث پینه بستن آن میشود.
پینههائی مثل پینهٔ پا که سطح وسیعی را میگیرند گاهی تحریک میشوند، اما بهندرت دردناک هستند. پینه کوچکتر و عمیقتر با لبههای مشخص معمولاً دردناک است. این پینه اغلب ناحیهای عمیق و سفید در وسط و ناحیهای پاک به دور خود دارد.
● درمان پینه
اگر سالها است پینه دارید و ناراحتتان ایجاد نمیکند، کاری به آن نداشته باشید. پینهٔ نازک گسترده بر کف پا مشکلی برای سلامتی نیست. اگر پینه در یک طرف متمرکز است، مخصوصاً اگر دردناک باشد، موضوع فرق میکند. در این حالت بدن سعی در محافظت از پوست با ساختن هرچه بیشتر پینه دارد. این چرخه را باید با برداشتن پینه قطع کرد.
سنگ پا بزنید. با سنگ پا میتوانید پینه را تحت کنترل در آورید. اول پا را بشوئید. سپس ۲۰ دقیقه آن را در یک ظرف آب گرم تمیز با دو قاشق مایع ظرفشوئی بگذارید. آنگاه پینه را حدود یک دقیقه با روغن خوراکی بمالید تا کاملاً نرم و مرطوب شود. دست آخر سنگ پا روی آن بکشید تا کنده شود. قبل از اینکه پا آزرده شود سنگ کشیدن را متوقف کنید.
از آن مراقبت کنید. برای کاهش فشار روی ناحیهٔ مستعد پینه، وسط یک نوار پارچهای تمیز را در آورده و چنبرهای بزرگتر از اندازهٔ پینه بسازید و آن را دور پینه قرار دهید. وسط آن را با وازلین پر و روی آن را باندپیچی کنید. این کار را با اطلاع و تأئید پزشک خود انجام دهید.
از اسید زدن خودداری کنید. داروهای برداشتن پینه و میخچه حاوی مواد اسیدی هستند که میتوانند پوست را بسوزانند. مراقب باشید! چون ممکن است عفونت هم ایجاد کنند.
کفش اندازهٔ پا بپوشید. کفش کمی تنگ ایجاد پینه نمیکند، اما آن را بدتر میکند. هرچه پا بزرگتر میشود کفش بزرگتر بپوشید، مخصوصاً در زنانی که بچهدار میشوند.
وقتی کفش میخرید، آنرا چند ساعت در خانه بپوشید؛ مخصوصاً در زنانی که بچهدار میشوند. وقتی کفش میخرید، آن را چند ساعت در خانه بپوشید؛ اگر پایتان را آزار میدهد، آن را عوض کنید.
به پزشک مراجعه کنید. تنها کسی که صلاحیت برداشتن پینه را با وسائل جراحی بردارد پزشک متخصص است. هیچگاه برای برداشتن پینه از تیغ یا قیچی استفاده نکنید، چون عفونت ایجاد کرده یا آن را بدتر میکند.
پینهٔ شدید و مزمن نیاز به معاینهٔ پزشکی هر ماهه یا دو ماه یکبار دارند. در بسیاری موارد، پزشک با تجویز کفی درون کفش از فشار بدن بر روی پینه میکاهد. بهعنوان آخرین راه علاج، پزشک ممکن است پینه را جراحی کند. اما قبل از آن راههای دیگر را امتحان کنید.
● پینهٔ شست پا نشانهٔ چیست؟
پینه شست پا ممکن است از هنگان تولد وجود داشته باشد و پزشکان میگویند استعداد پیدایش آن یک صف ارثی است. دلیل ظاهر شدن ناگهانی این پینهها پوشیدن کفش تنگ است.
با افزایش سن، پوشیدن کفش تنگ عملاً باعث رشد غیر هادی استخوانها و بزرگی کیسهٔ پر از مایع مفصل شست پا میشود. وقتی مفصل برآمده و دردناک شود، خوردگی عضروف اطراف آن روی میدهد و حتی ممکن است تمام پا درد بگیرد.
● درمان پینهٔ شست پا
برای از بین بردن پینهٔ شست پا نکات زیر را رعایت کنید.
کفشهایتان را قالب بزنید. اگر کفش مورد علاقهٔ شما باعث ایجاد پینه یا تحریک آن میشود، آنها را به کفاش بدهید تا با قالب زدن آنها را کمی بزرگتر کند.
کفش راحتی بپوشید. اگر معمولاً لباسهای راحت میپوشید، از کفش راحتی یا صندل استفاده کنید، یا حتی پا برهنه راه بروید. هرچه کفش آزادتر باشد آزار کمتری به ناحیهٔ پینه وارد میشود.
روی پینه را بپوشانید. گذاشتن بالشتکهای مخصوص پینه بر روی آن پوشیدن کفش را راحتتر میکند. چسب پشت این بالشتکها به کفش چسبیده و روی آن ثابت میشود. برای مصرف طولانی مدت از بالشتکهای ساخته شده از سیلیکون استفاده کنید. هر دو نوع این بالشتکها در داروخانهها موجودند.
کفش را واکس بزنید. واکس زدن هفتگی کفشها چرم آنها را نرم کرده و هنگام پوشیدن به جای فشار بر روی پینه، شکل آن را بهخود میگیرند.
ورزش کنید. ورزش زیر خشکی مفصلی همراه با پینه را کم میکند. دو سر یک نوار ۵/۲ در ۴۵ سانتیمتری نخی را حلقه کرده و به دور دو شست پا بیندازید پاشنهٔ پاها را با فاصلهٔ کشیدن شدن نوار روی زمین ثابت نگاهدارید و به آهستگی شستها را از هم دور کرده و بعد از پنج ثانیه آزاد کنید. این کار را ده بار تکرار کنید. هر روز یک بار بیشتر این ورزش را بکنید تا به ۲۵ بار در روز برسد.
کفی استفاده کنید. استفاده از کفیهای مخصوصی (ساخته شده از پلاستیک یا گرافیت) که حرکت پا را در کفش محدود میکنند، درد ناشی از مالش کفش بر روی پینه را کاهش میدهند.
کفش سفارشی بپوشید. کفشی که با توجه به وجود پینه در شست پای شما ساخته شود، پایتان را آزار نمیدهد. سازندهٔ کفشهای طبی محل پینه را روی کفش گشادتر میگیرد تا روی آن فشار نیاورد.
پینه را بردارید. اگر با همهٔ اینها درد پینه از بین نرفت، به فکر جراحی آن باشید. پزشک قسمتی از استخوانی را که باعث ناراحتی و سفتی مفصل شده است برمیدارد. جراحی باید آخرین راه علاج باشد.
گاهی تعریق زیاد کف دست و پا ناشی از هیجانات روحی به طور معمول به کف دست و پا و زیربغل محدود می شود و ممکن است در هوای گرم تشدید شود.
آیا تابه حال عرق از سر و صورت و دستتان چکیده است؟ در برخی افراد کف دست و سایر اعضای بدن به قدری عرق می کند که تمام وسایل اطراف خود را خیس می کنند. این افراد اغلب در محل کار خود با مشکلات زیادی روبه رو می شوند و حتی شرایط به وجود آمده برای آنها سخت و دشوار می شود.
تعریق زیاد بدن به دو صورت منطقه ای و کل بدن است. اکثر افراد با نوع منطقه ای تعریق، مواجه هستند که طی آن کف دست، پا و زیربغل با آن درگیر است.
صاحبان مشاغل نقاشی، برقکاری، مهندسی و آنهایی که با قلم و کاغذ سر و کار دارند مستعد عرق کف دست هستند. عرق کف دست و پا می تواند با عرق زیربغل همراه باشد ولی در بسیاری از موارد عرق زیربغل به تنهایی نیز دیده می شود که اغلب ارثی و ژنتیک است.
علل تعریق دست
مرکز تنظیم حرارت بدن در هرشخصی نسبت به دیگری متفاوت است، به همین دلیل درصورت افزایش درجه حرارت خون، هیپوتالاموس باگشاد کردن عروق و نیز تعریق موجب خنک شدن بدن می شود، اما در شرایط خاص بیماری های عفونی و تب دار، تمرینات ورزشی شدید،هوای گرم و مرطوب، پرکاری غذه تیروئید، آکرومگالی، دیابت، لنفوم، بارداری و یائسگی،بدن دچار تعریق بیش از حد می شود.
درصورت بروز عرق در کل بدن، باید علت بیماری را جستجو و درمان را شروع کرد تا از شدت تعریق بدن کاسته شود.
مهم ترین دلایل تعریق کل بدن ناشی از بیماری های آکرومگالی، دیابت و سرطان غدد لنفاوی است لذا درصورت بروز چنین مشکلاتی، اولین قدم مراجعه به متخصص پوست و مو و شناخت بیماری است.
واکسن ضدعرق
رشد میکروب ها در محیط مرطوب مانند زیرسینه، زیربغل، و کشاله ران میسر است و بوی بد عرق ناشی از این امر است که تزریق آمپول بوتاکس در کم کردن ترشح عرق و بوی بد آن بسیار مؤثر است.
نحوه حل کردن و نقاط تزریق این واکسن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و تزریق آن از سوی افراد غیرمتخصص عواقب جبران ناپذیری ازقبیل «فلج اعضا» را به همراه خواهد داشت.
گاهی نیز تعریق زیاد کف دست و پاناشی از هیجانات روحی به طور معمول به کف دست و پا و زیربغل محدود می شود و ممکن است در هوای گرم تشدید شود.
طبق بررسی های انجام شده بیماران مبتلابه تعریق زیاد کف دست و پا ممکن است مبتلابه تعریق زیاد زیربغل هم باشند ولی فقط 25درصد مبتلایان به تعریق زیاد زیربغل، تعریق بیش از حد دست و پا دارند.
رژیم غذایی مناسب
غذاهای محرک و بودار (سیر، پیاز)، ازطریق سیستم گردش خون و ریه ها بوی خودرا دفع می کنند و مصرف سبزیجات پخته و خام و مایعات فراوان در فصل گرم تابستان توصیه می شوند کم عرقی نیز ناشی از بروز بیماری خشکی پوست و سرطان های پوست است که حتماً باید تحت نظر پزشک متخصص مداوا شود.
با مرطوب نگه داشتن پوست پس از هربار شستشو می توان از عوارض ناشی از کم عرقی کاست.
راه های تعدیل عرق
یکی از راه های تعدیل عرق، استفاده از محلول های «آلومینیوم کلراید» است که با استعمال آن می توان تا حد زیادی از تعریق کاست. این پزشک متخصص بابیان این مطلب داروهای خوراکی آنتی کلنرژیکا و یونتوفورزیس را از راه های دیگر درمان این معضل معرفی کرده و ابراز می کند: در روش درمانی یونتوفورزیس دارویی وجود ندارد و با تکنولوژی الکتریکی درمان لازم انجام می شود و دستگاه با یون هایی که در آب آزاد می کند غدد عرقی را سرکوب و به این ترتیب بیمار تا مدت ها از رطوبت ناشی از عرق زیاد درامان است.
بهترین روش درمان تعریق تزریق آمپول بوتاکس است که: این دارو در حال حاضر از طریق سیستم دارویی وارد کشور شده و معمولاً بیمار با 3 تا 4 مرتبه تزریق به هدف نهایی درمان دست می یابد.
هشدار
تعریق زیاد و تجمع ترشحات عرق زمینه ساز حساسیت های پوستی، قارچ و... می شود بنابراین استفاده از رول های دئودورانت، صابون، کرم و ژل های شستشوی مختلف درفصل گرما توصیه می شود و بهتر است برای استفاده از آمپول های بوتاکس با پزشکان متخصص مشورت کرد، چراکه با کم و زیاد شدن غلظت این دارو، ممکن است شخص برای همیشه قادر به تکان دادن دست یا پاهایش نشود.
دکتر ژوزف جوریزو یکی از مؤلفان کتاب " علائم پوستی بیماری های داخلی "گفته است "پوست شما می تواند سلامتی درون بدن شما را نشان دهد." به گفته پزشکان بسیاری از مشکلات داخلی (که برخی از آنها می توانند خطرناک باشند) در ابتدا خود را با علائم پوستی نشان می دهند.
برافروختگی پروانه ای شکل در نواحی مرکزی پوست صورت در اغلب اوقات اولین علامت بیماری "لوپوس سیستمیک" می باشد. ولی همیشه هم این طور نیست زیرا گاهی این علامت پوستی به دلیل بیماری های دیگر مانند روزاسه و یا درماتیت ( اگزما ) تماسی رخ می دهد. به هر حال به اعتقاد پزشکان در صورت بروز این علامت با استفاده از آزمایشات بعدی می توان به تشخیص لوپوس رسید
ضخیم شدگی پوست همراه با تیره شدن آن در اطراف گردن و زیر بغل ( که به آن "آکانتوزیس نیگری کانس" گفته می شود) می تواند به دلیل چاقی ، بیماری قند و ندرتاً به دلیل یک سرطان بدخیم اعضای داخلی بدن باشد
گاهی یک ضایعه گرد و برافروخته در ساق پا دیده می شود که مرکز آن طلایی رنگ و حاشیه اش قرمز است . این ضایعه پوستی علامتی از دیابت ( بیماری قند ) کنترول نشده است و بروز آن به معنای درگیری چشم و کلیه در جریان دیابت می باشد
لکه های مسطح خارش دار قرمز- بنفش در مچ دست و پا و گاهی قسمت پایین کمر ، گردن ، ساق پا و اندام تناسلی علامتی از یک بیماری پوستی به نام "لیکن پلان" می باشد. علت این بیماری نامعلوم است ولی در صورت وجود بایستی فرد را از نظر تست های کبدی کنترل کرد زیرا این بیماری می تواند علامتی از هپاتیت C باشد
لکه های به رنگ صورتی کم رنگ در قسمت پایین کمر که دارای ظاهری شبیه پوست پرتقال هستند همراه با علائم دیگر پوستی از قبیل ضایعات شبیه جوش غرور جوانی به رنگ قرمز یا قهوه ای در گونه ها و بینی و لکه هایی شبیه برگ درخت زبان گنجشک در تنه می توانند علامت یک بیماری ژنتیکی نادر به نام "توبروز اسکلروزیس" باشند. این بیماری باعث بروز تومورهای خوش خیم در مغز و ارگان های دیگر حیاتی می گردد
گاهی پوست کف دست ضخیم و به رنگ سفید مخملی شده و چین های آن تشدید می گردد و به عبارتی پوست شبیه شکمبه پخته گوسفند می شود. این علامت در سرطان ها دیده می شود. اگر فقط کف دست درگیر است به احتمال زیاد سرطان ریه وجود دارد ولی اگر هم زمان آکانتوزیس نیگری کانس نیز وجود داشته باشد معمولاً به دلیل سرطان دستگاه گوارش می باشد
در سال 1997 گزارش شد که سندرم نفروژنیک ( نوعی بیماری شدید کلیوی ) می تواند به صورت تغییر رنگ قهوه ای و سفت شدن پوست در ساعد دست و ساق پا خودنمایی کند که در آن پوست دست و پا به سرعت به رنگ قهوه ای و سفت شبیه چوب می گردد. گاهی اوقات لکه های کوچک زرد رنگ در چشم ها نیز دیده می شوند. محققان به تازگی متوجه شدند که استفاده از ماده رنگی به نام Gadolinium در MRI می تواند موجب بروز این ضایعات در برخی از بیماران دارای نارسایی کلیوی گردد.
گاهی ضایعات قرمز رنگ پوسته دار همراه با خراشیدگی های کوچک پوست در افراد مسن معمولاً در چین های باسن و یا کف دست و یا گاهی اوقات در مناطق دیگر بدن دیده می شود که بعضی مواقع همراه با درد و قرمزی در زبان همراه است. این ضایعات معمولاً به دلیل سرطان لوز المعده ( معمولاً گلوکاگونوما ) رخ می دهد
ولی همه ضایعات پوستی ترسناک نیستند و بسیاری از آنها اهمیت زیادی ندارند و دلیل بیماری داخلی نمی باشند. برای مثال ضایعات حلقوی بر آمده به رنگ قرمز در دست و پا که خودبخود در عرض دو سال از بین می روند اهمیت خاصی نداشته و دلیل بیماری نمی باشند.